Christoph Marthaler

Ο Κριστόφ Μαρτάλερ, που γεννήθηκε στο Έρλενμπαζ του καντονιού της Ζυρίχης, σπούδασε όμποε και φλάουτο, προτού τον κερδίσει ο κόσμος του θεάτρου, και έκανε τα πρώτα του βήματα στην École Lecoq λίγο μετά το Μάη του ‘68. Εμπνευσμένος από το καλλιτεχνικό σύμπαν των δύο αυτών κόσμων, δημιουργεί θεατρικά έργα όπου η μουσική και ο λόγος βρίσκονται σε μια διαρκή συνομιλία.

Η πρώτη μουσική παραγωγή του, με τίτλο “Indeed”, γεννήθηκε το 1980 στη Ζυρίχη. Ακολούθησαν διάφορες παραγωγές, ανάμεσα στις οποίες ήταν και μια θεατρική παράσταση που πραγματοποιήθηκε το 1988 στο σιδηροδρομικό σταθμό της Βασιλείας, με αφορμή την επέτειο των πενήντα ετών από τη Νύχτα των Κρυστάλλων. Ένα χρόνο μετά, έκανε μια παρωδία στον εθνικό ύμνο της Ελβετίας με το «Όταν το αλπικό κέρας αντηχεί, σκότωσε, Ελβετία, σκότωσε!», μια παράσταση όπου οι Ελβετοί στρατιώτες τραγουδούσαν ακατάπαυστα το «Die Nacht ist ohne Ende» (Η νύχτα δεν έχει τέλος).

Η συνάντησή του με τη σκηνογράφο Anna Viebrock και τη δραματουργό Stephanie Carp, το 1991, επρόκειτο να εμπλουτίσει την καριέρα του με μια γόνιμη συνεργασία. Στη συνέχεια, αφού ανέβασε έργα, όπως τον “Faust” του Pessoa ή το “Casimir et Caroline” του Horváth, διηύθυνε την Όπερα της Ζυρίχης (Schauspielhaus) από το 2000 μέχρι το 2004.

Έκτοτε, οι θεατρικές παραγωγές του διαδέχονται η μία την άλλη, με σημαντικότερους σταθμούς τα έργα “Groundings, une variation de l’ espoir” (2004), “Riesenbutzbach – Une colonie permanente” (2009), “Papperlapapp” (2010, στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής συνεργασίας του με το Φεστιβάλ της Αβινιόν), “Meine Faire Dame – Ein Sprachlabor” (2012), “King size” (2013) και “Letzte Tage Ein Vorabend” (2013).

Ως σκηνοθέτης, χαρακτηρίζεται από μια πρωτοποριακή αισθητική και εισάγει στα έργα του σκηνικά της καθημερινής ζωής, όπως αίθουσες αναμονής ή καφενεία, ανατρέποντας συθέμελα τις φόρμες της αναπαράστασης. Παρουσιάζει καθημερινές φιγούρες, που δρουν μέσα σε έναν κόσμο σε κρίση, στο έλεος υπαρξιακών ερωτημάτων και προβληματικών σχέσεων. Δάσκαλος του αργού ρυθμού, της ειρωνείας και των χασμάτων, επινόησε μια σκηνική ποίηση απολύτως ιδιοσυγκρασιακή, φτιαγμένη από λόγια, τραγούδια, μουσική.

Το 2014, ο Μαρτάλερ παρουσίασε το “Heimweb & Verbrechen” (Νόστος & Ρήξεις) στην Όπερα του Αμβούργου (Deutsches Schauspielhaus), σε συνεργασία με την Άννα Βίμπροκ και τον Malte Ubenauf, και το Μάιο του ίδιου χρόνου την όπερα “Les Contes d’Hoffmann” στο Teatro Real Madrid, με διευθυντή ορχήστρας τον Sylvain Cambreling.