Το Onassis AiR συνεργάζεται με το BIT Teatergarasjen για το πρόγραμμα καλλιτεχνικής φιλοξενίας Public Art του Transmissions
Τέσσερις καλλιτέχνες και επαγγελματίες του πολιτισμού βυθίστηκαν σε μια εξερεύνηση της τέχνης και του δημόσιου χώρου για τρεις εβδομάδες, καλλιεργώντας δεσμούς με τις τοπικές καλλιτεχνικές κοινότητες και προωθώντας τη δημιουργική τους έρευνα. Στο πλαίσιο του διμερούς προγράμματος Transmissions, το Onassis AiR ένωσε τις δυνάμεις του με το BIT Teatergarasjen στο Μπέργκεν της Νορβηγίας, με σκοπό τη δημιουργία ενός προγράμματος ανταλλαγής μεταξύ Αθήνας και Μπέργκεν.
Φωτογραφία: Εύη Νάκου
Το Πρόγραμμα καλλιτεχνικής φιλοξενίας δημόσιας τέχνης είχε ως στόχο να αναδείξει τη σημασία της προώθησης της τέχνης στον δημόσιο χώρο. Αποτελεί σημείο αναφοράς ως προς την προώθηση της ευρύτερης δημόσιας εμπλοκής με τα σύγχρονα έργα, ενώ παράλληλα διερευνά τον ρόλο της τέχνης στις κοινωνικές αντιλήψεις.
Η Lisa Colette Bysheim εργάστηκε πάνω στο έργο της «Dust Devil», το οποίο διερευνά την εμπλοκή της μαζικής κίνησης και της συντροφικότητας σε αλληλεπίδραση με τη δημόσια σφαίρα. Μέσα από επιτόπιες επισκέψεις και παρατηρήσεις στις δημόσιες πλατείες της Αθήνας, αναπτύχθηκε μια σειρά από παρτιτούρες με βάση τις διαδρομές κίνησης, τα μοτίβα, τους ήχους και τις αλληλεπιδράσεις του κοινού.
Η Kristina Melbø Valvik ανέπτυξε το συνεχιζόμενο ερευνητικό της έργο που είναι εμπνευσμένο από τον ηχοεντοπισμό, μια τεχνική που χρησιμοποιεί τον ανακλώμενο ήχο για να προσδιορίσει τη θέση ενός αντικειμένου. Έχοντας ως αφετηρία την παρεμβολή της ηχορύπανσης στο σύστημα επικοινωνίας και πλοήγησης των φαλαινών στον ωκεανό, η Valvik προβληματίστηκε σχετικά με πτυχές του ωκεανού, του ήχου, της τεχνολογίας και των υπαίθριων έργων τέχνης.
Η Εύη Νάκου εμβάθυνε στην έρευνά της «ατέλειωτες αποστάσεις μέσα μου, λεωφόροι της σιγής», η οποία αποτελείται από μια σειρά παρατηρήσεων πολυτροπικών μαρτυριών και τεκμηριωμένου υλικού γύρω από την έννοια του κουτσομπολιού ως μιας αμφισβητούμενης, εφήμερης και διαισθητικής κοινωνικής πρακτικής. Τα υλικά και τα ευρήματα αυτής της έρευνας απηχούν προσωπικές και συλλογικές διαπραγματεύσεις σχετικά με το πώς δημιουργούμε χώρο και χρόνο για να ακούγονται και να αντηχούν οι αφηγήσεις στον δημόσιο χώρο. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της, η Εύη Νάκου διηύθυνε ένα πρακτικό εργαστήριο για τη συλλογική διαμεσική ποίηση στο USF Verftet σε συνεργασία με το BIT, κατά τη διάρκεια του οποίου οι συμμετέχοντες ασχολήθηκαν με διάφορες μεθοδολογίες και πτυχές της καλλιτεχνικής έρευνας. Τώρα συνεχίζει να εργάζεται πάνω στην έρευνά της στην Αθήνα, στο πλαίσιο του προγράμματος καλλιτεχνικής φιλοξενίας, Onassis AiR.
Η Ξένια Κογκυλάκη είχε την ευκαιρία να εργαστεί πάνω στο χορογραφικό ερευνητικό έργο «Συγκρούσεις, προσκρούσεις και άλλοι τρόποι συνύπαρξης», το οποίο διερεύνησε την έντονα ενεργητική συλλογική κίνηση από τη σκοπιά των τελετουργιών του πλήθους που προκύπτουν μέσα σε μουσικούς χώρους. Το έργο ασχολείται με τις νόρμες και τους περιορισμούς που καθορίζουν τη σωματική κίνηση στον δημόσιο χώρο και εστιάζει στο moshing, ως μια hardcore πρακτική ακραίου χορού. Διερευνά τις επιτελεστικές εφαρμογές της πρακτικής αυτής εξετάζοντας το κοινωνικοπολιτικό τους πλαίσιο σε σχέση με τον χορό και τις έννοιες της συλλογικότητας. Η ερευνητική της παραμονή στο BIT Theatergarasjen συνέβαλε στην ανάπτυξη του «Slamming», το οποίο παρουσιάστηκε ως work in progress στο ODD Festival 2024, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Στο πλαίσιο του
