Laure Jaffuel: Μεσογειακοί αστικοί κήποι

Ένα κρίσιμο στοιχείο του δημόσιου χώρου είναι ο αστικός κήπος. Tο δημόσιο πάρκο, οι περιοχές δίχως ανθρώπινη παρέμβαση, ακόμα και η εγκαταλειμμένη γη όπου το γρασίδι φύεται φυσιολογικά, τα μπαλκόνια, οι ταράτσες ή ακόμα και οι αυλές είναι χώροι που βρίσκονται στο όριο μεταξύ της δημόσιας και της ιδιωτικής σφαίρας. Παρατηρώντας την έλλειψη φυσικών και φυτεμένων περιοχών στον δημόσιο χώρο ιδιαίτερα στην Αθήνα, η συγκεκριμένη έρευνα εστιάζει στον αστικό κήπο ως έναν κοινωνικό χώρο μέσα στην πόλη, αλλά επίσης και ως έναν τρόπο βελτίωσης της εμπειρίας του δημόσιου χώρου.

Η έρευνα αποσκοπεί να θέσει το ερώτημα του πώς θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε περισσότερες αυτοσχέδιες και βιώσιμες περιοχές πρασίνου με ενδημικές και τοπικά ανθεκτικές ποικιλίες φυτών, χρησιμοποιώντας στρατηγικές της ανώνυμης, τοπικής αρχιτεκτονικής. Οι τοπικοί κήποι, τα ενδημικά φυτά και οι μεσογειακοί πόροι συνιστούν έναν δημόσιο πολιτισμικό τομέα, ο οποίος μπορεί να υλοποιήσει αστικούς δημόσιους χώρους, αλλά επίσης και ιδιωτικά κοινά που να είναι συλλογικοί ημιδημόσιοι χώροι. Διερευνώντας το πώς γίνεται να αναζωογονηθούν τα κενά οικόπεδα στην πόλη και υπαίθρια κοινά, το πρότζεκτ αποσκοπεί να μάθει από τα αγροτικά και τοπικά ενδημικά φυτά της Μεσογείου για να δημιουργήσει αυτοσχέδιους κήπους στον δημόσιο χώρο και για να ενισχύσει την παρουσία της φύσης μέσα στο αστικό περιβάλλον.

Οι αστικοί κήποι αντικατοπτρίζουν την ανάγκη να «δώσουμε χώρο» μέσα στην πόλη, να μπολιάσουμε με αξία και φύση τον δημόσιο χώρο, έτσι ώστε να γίνει ένα μέρος τόσο για πολιτική διεκδίκηση όσο και για ενίσχυση της παρουσίας της φύσης στο αστικό περιβάλλον, σε αρμονική συνύπαρξη με το σημερινό μεσογειακό κλίμα.