Pary El-Qalqili: Speak image, speak

Πώς να αφηγηθείς την ιστορία σου, εάν αυτή έχει διαγραφεί, διαστρεβλωθεί και αποσιωπηθεί; Πώς να αντι-μιλήσεις, εάν η ίδια σου η φωνή εκλαμβάνεται ως απειλή;

Η παλαιστινιακή ιστορία είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη στη Γερμανία. Μετά την επίθεση Παλαιστίνιων δολοφόνων κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 στο Μόναχο, θεωρήθηκε ότι οι Άραβες αποτελούν γενικά κίνδυνο για την ασφάλεια της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Ο νόμος περί αλλοδαπών, που διευκόλυνε τις απελάσεις, αυστηροποιήθηκε. Επιπλέον, απαγορεύτηκαν οι παλαιστινιακές ενώσεις και οργανώσεις. Αρκετές εκατοντάδες Άραβες απελάθηκαν τις εβδομάδες μετά την επίθεση. Οι Παλαιστίνιοι, συγκεκριμένα, ανακρίνονταν και τελούσαν υπό παρακολούθηση από τις μυστικές υπηρεσίες. Δεν υπάρχει οπτικό υλικό που να απεικονίζει τις συνέπειες της επίθεσης στη ζωή των Παλαιστινίων στη Γερμανία, δεν υπάρχει προφορική ιστορία των απελάσεων, δεν υπάρχουν φωτογραφίες από το συμβάν στα αρχεία. Ούτε η ποινικοποίηση της παλαιστινιακής αντίστασης και οι παρακολουθήσεις έχουν καταγραφεί σε δημόσια έγγραφα, ούτε οι απελάσεις. Ως αποτέλεσμα των διώξεων, η πρώτη γενιά Παλαιστινίων στη διασπορά εξακολουθεί να μη μιλάει για τις πολιτικές της δραστηριότητες τη δεκαετία του 1970, ούτε δημόσια ούτε ιδιωτικά.

Ενώ το παλαιστινιακό παρελθόν και παρόν είναι σε καθεστώς αορατότητας, η φιγούρα του Παλαιστινίου γίνεται υπερ-ορατή ως ενσάρκωση δυνητικής απειλής: στα μέσα μαζικής ενημέρωσης παρουσιάζεται συχνά ως το απόλυτο τρομοκρατικό υποκείμενο, ως επιθετικός διαδηλωτής, ως αντισημίτης ή ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης. Συμπίπτει με τη φιγούρα του Άραβα, του μουσουλμάνου και του Ανατολίτη, η οποία ακόμα καθορίζεται από το αποικιακό βλέμμα. Η ταινία “Speak Image, Speak” επιχειρεί να ανακόψει, να αμφισβητήσει και να εναντιωθεί στις κυρίαρχες πολιτικές της εικόνας που υποβαθμίζουν, δαιμονοποιούν και απανθρωποποιούν τους Παλαιστίνιους. Αποτελούμενη από δέκα κεφάλαια –«Ανατολή», «Εργασία», «Επιθυμία», «Απειλή», «Κίνδυνος», «Ταπείνωση», «Ντροπή», «Ανθεκτικότητα», «Θλίψη», «Θάνατος»–, η ταινία αφηγείται και αναλύει αυτές τις οπτικές φαντασιώσεις.