«Παράδεισος» του Thomas Köck | πλημμύρα/λιμοκτονία/παιχνίδι

Ο «Παράδεισος» δεν είναι μία ακόμη παράσταση. Είναι ένα σαρκαστικό μήνυμα εκκένωσης του πλανήτη. Μη δοκιμάσετε να βοηθήσετε άλλους. Σκεφτείτε μόνο τον εαυτό σας. Θα τα καταφέρετε.

Κοιτάξτε προς το μέλλον. Γιατί από εκεί έρχεται αυτή η παράσταση. «Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η πολυβραβευμένη «Τριλογία για το Κλίμα» του Αυστριακού συγγραφέα Thomas Köck, ένα κωμικοτραγικό, «έξω φρενών», ηλεκτρισμένο ρέκβιεμ, δεν μασάει τα λόγια της για τον πλανήτη που χάνεται». Η Κατερίνα Γιαννοπούλου φαντάζεται με τον Παράδεισο ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον, όπου τα απομεινάρια του Δυτικού πολιτισμού ξαναγράφουν την ιστορία του, και μας προτρέπει να γελάσουμε με την τραγωδία μας. Στήνοντας στο κέντρο της Μικρής Σκηνής ένα παράξενο θερμοκήπιο και έχοντας τα ηχοτοπία του Γιάννη Βεσλεμέ (Felizol) να ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα, ο Παράδεισος θυμίζει επεισόδιο μεταποκαλυπτικής δυστοπικής σειράς και, ταυτόχρονα, οργισμένη πολιτική φάρσα, ταξιδεύοντάς μας από τον Αμαζόνιο στην Αθήνα, από τον 19ο αιώνα στον 22ο και από την πίστη στον πολιτισμό στην παραδοχή των εγκλημάτων που έχουν γίνει στο όνομά του.

Ένας νεαρός Γερμανός αρχιτέκτονας περιδιαβαίνει τον παράδεισο του Αμαζονίου ενώ παρακολουθεί την ανέγερση της ευρωπαϊκού στιλ Όπερας στη Μανάους της Βραζιλίας, χτισμένης με τα έσοδα από την υπερεκμετάλλευση καουτσούκ. Ένας γονατισμένος από την κρίση μηχανικός αυτοκινήτων από την Ελλάδα προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην ενώ οι ωκεανοί καταστρέφονται από τα πλαστικά. Λίγο πριν βυθιστούν όλοι και όλα, κάνει και πάλι την εμφάνισή της η Ιστορία, μαζί και τα θραύσματα μνήμης από έναν χαμένο παράδεισο, που στην αρχή κατακτήθηκε από την αποικιοκρατία και στη συνέχεια ξεριζώθηκε από την παγκόσμια αγορά. Είναι η ιστορία της εκμετάλλευσης της Φύσης.
Η ορμητική γλώσσα του έργου, ίδια και αυτή με πλημμύρα, φέρνει σε κύματα πάνω στη σκηνή ενθύμια της ξέφρενης καπιταλιστικής κατανάλωσης, παρασέρνοντας με σατιρικό οίστρο την Ιστορία, το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας.

Εμπνευσμένη από την «Τριλογία για το Κλίμα» ενός από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, του Αυστριακού Thomas Köck, πάνω στην περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη, η ανερχόμενη σκηνοθέτρια καταθέτει το χρονικό διάψευσης του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής.

Πόσο κοντά βρισκόμαστε στη μη αναστρέψιμη περιβαλλοντική καταστροφή; Και, κυρίως, πώς φτάσαμε έως εδώ; Ο ήλιος λάμπει σαράντα τοις εκατό θερμότερος, πλημμύρες έχουν καλύψει όλη την επιφάνεια της Γης, παρασέρνοντας τους λίγους επιζώντες που επιπλέουν ανάμεσα στα σκουπίδια, στις αναμνήσεις και στις προδομένες ελπίδες τους. Μια οργισμένη συμμορία από το μέλλον έρχεται ενώπιόν μας για να θρηνήσει τον χαμένο μας παράδεισο.