Vanishing Point

Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου & Δάφνη Αντωνιάδου

ημερομηνίες

01-02 —02-02-2020

τιμές

5 — 7 €

τοποθεσία

Στέγη

Κλείστε Θέση

ώρα & ημερομηνία

ημέρα

ώρα

τοποθεσία

ημέρα

Σάββατο - Κυριακή

ώρα

21:00

τοποθεσία

Μικρή Σκηνή

πληροφορίες

Εισιτήρια

Έναρξη γενικής προπώλησης και Φίλων: 14 IAN 2020, 12:00

Κανονικό: 7 €
Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 6 €
Ανεργίας, ΑμεΑ, Συνοδός ΑμεΑ, Παρέα 10+ άτομα: 5 €

Ομαδικές κρατήσεις στο groupsales@onassis.org

Καθρέφτης της ύπαρξης, αλλά και άβυσσος από την οποία ανασύρεται η πιο γνήσια αίσθηση του ανοίκειου, το σώμα στο έργο “Vanishing Point” γίνεται η αφορμή για ένα ταξίδι μύησης σε έναν κόσμο στα όρια φαντασίας και σκοτεινής πραγματικότητας.

«Διαμελισμένο και ατελές στην άκρη της ζωής», όπως λένε οι δύο χορογράφοι, το σώμα φαίνεται να είναι ταυτοχρόνως κατακτημένος προορισμός και αδιάβατη απόσταση. Στο “Vanishing Point”, ένα ανθρωπόμορφο ον «ξυπνά» από τα βάθη μιας αγωνιώδους μνήμης ή ενός απόκοσμου μέλλοντος. Επιστημονική φαντασία ή εφιάλτης που έγινε πραγματικότητα; Η σκηνή ως καθρέφτης της ύπαρξης, όπου διαθλώνται οι πιο μύχιοι φόβοι και ανασύρονται εικόνες βγαλμένες από την ίδια την ανθρώπινη συνθήκη.

Με όχημα τις αέναες μεταμορφώσεις και την πλαστικότητα των σωμάτων, το έργο του Αλέξανδρου Βαρδαξόγλου και της Δάφνης Αντωνιάδου μάς τοποθετεί στην προαιώνια πάλη με δυνάμεις που επενεργούν αντιθετικά αλλά και συνεκτικά ως προς την έννοια του υποκειμένου: την ακαταμάχητη έλξη για ένωση, υπενθύμιση κάθε συμβιωτικής σχέσης που επιχειρεί να «γεννήσει» μια νέα μορφή ζωής, αλλά και τη βίαιη απόσχιση από τον άλλον, ένδειξη της διττής μας υπόστασης που, ενώ θεωρείται δεδομένη, ανοίγεται κάθε τόσο στο άγνωστο με σκοπό να κατακτήσει την ολότητά της.

Φωτογραφία: Μυρτώ Γρηγορίου

Vanishing Point | Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου & Δάφνη Αντωνιάδου

Διαβάστε περισσότερα

Εμπνευσμένοι από τον χώρο της επιστημονικής φαντασίας, αλλά και τις σύγχρονες ανθρωπιστικές κρίσεις (ένδειξη ενός πραγματικά σκοτεινού μέλλοντος), οι δύο νεαροί χορογράφοι δημιουργούν μια σκηνική συνθήκη στον πυρήνα της οποίας τοποθετούν το σώμα: απώτατο όριο της ύπαρξης, αλλά και σύνορο που η συνείδησή μας επιχειρεί να ξεπεράσει, διεκδικώντας μια πιο σφαιρική, ολική θεώρηση του κόσμου που κατοικούμε.

Το υβριδικό σώμα απαντάται τόσο σε μυθολογικές αφηγήσεις όσο και σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Υλικό εύπλαστο, το σώμα γίνεται συχνά η επιφάνεια προβολής των μύχιων φόβων μας, δίνοντας έτσι σάρκα και οστά σε αλλόκοτα πλάσματα, υπάρξεις που επιχειρούν να συνομιλήσουν με τον σύγχρονο άνθρωπο και την ιστορία του.

Το έργο αυτό είναι η πρώτη κοινή χορογραφική απόπειρα των δύο νεαρών δημιουργών. Ωστόσο, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι, η σκηνική αυτή σύμπραξη δεν πρέπει να «διαβαστεί» με τον συμβατικό όρο του ντουέτου. Οι αναφορές τους προέρχονται τόσο από τον κόσμο των εικαστικών όσο και από τον χώρο του κινηματογράφου, εμφανείς επιρροές που ενσωματώνονται στην ατμόσφαιρα του έργου και στο ηχητικό περιβάλλον.