ODD - Onassis Dance Days 2023

Τι σκέφτεστε όταν σκέφτεστε τον σύγχρονο χορό; Εμείς, εδώ και δέκα χρόνια, έχουμε σκεφτεί διάφορα απίθανα: θεάματα σε ρινγκ και γήπεδα ποδοσφαίρου, μαγειρικά σόου και electropop μανιφέστα, περιπατητικές περφόρμανς, χορούς του δρόμου και κινησιολογικά έργα με τη χρήση VR και AI.

Περίπου σαράντα νέοι χορογράφοι έχουν δώσει το «παρών», με το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων να γίνεται ο βατήρας για να σπάσουν τα σύνορα της Ελλάδας, περιοδεύοντας στο εξωτερικό και λαμβάνοντας διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις χορού. Κοιτώντας μπροστά, το φεστιβάλ, ως Onassis Dance Days από φέτος, συνεχίζει να υποστηρίζει νέα πρωτότυπα έργα που αναπτύσσονται στο πιο υβριδικό και δυναμικό είδος των σύγχρονων παραστατικών τεχνών, από καλλιτέχνες οι οποίοι, ανεξαρτήτως εθνικότητας, ηλικίας, αρτιμέλειας, χορευτικών ή μη καταβολών, αγαπούν να απαντούν λοξά στο πιο απλό ερώτημα του κόσμου, «τι είναι χορός;».

Όπως η Έλενα Αντωνίου, από την Κύπρο, η οποία επιδεικνύει αναπολόγητα το σώμα της σε ένα σόλο που παραπέμπει σε στριπτίζ, όπου τελικά όμως κανείς δεν γδύνεται, παρά μόνο το βλέμμα του θεατή (“LANDSCAPE”). Ή όπως η Χαρά Κότσαλη, η οποία ξετυλίγει στη σκηνή ένα τελετουργικό για την πνευματοκαταληψία και τον εξορκισμό από δαίμονες, του παρελθόντος και του μέλλοντος, προσωπικούς και συλλογικούς (“tο be possessed”). Ή, ακόμα, όπως η Νεφέλη Αστερίου, που μεταμορφώνεται σε γατούλα, τίγρη, γαζέλα και πολλά άλλα, σε ένα σόλο που διερευνά τους στερεοτυπικούς ζωομορφικούς χαρακτηρισμούς του γυναικείου φύλου (“bestiaire”). Τέλος, είναι η Ξένια Κογχυλάκη με ένα ντουέτο εμπνευσμένο από το headbanging: δύο γυναίκες κουνάνε βίαια το κεφάλι τους στον ρυθμό της μουσικής – μια πρακτική συνδεδεμένη κυρίως με άντρες παρά με γυναίκες (“Bang Bang Bodies”).

Guest star για το 2023, η διεθνώς ανερχόμενη περφόρμερ, χορογράφος και σκηνοθέτρια Marina Otero από την Αργεντινή, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με το δίπτυχο “FUCK ME” και “LOVE ME”, όπου «ερωτικοποιεί» τη βιογραφία της καταθέτοντας τη δική της πρόταση για τα πράγματα – τόσο για το «τι είναι χορός» όσο και για το «τι είναι ερωτική ζωή».

Κοιτάζουν όλες τους κατάματα αυτή τη νέα εποχή, όταν και όπου τα σώματα, οι πόθοι και η σεξουαλικότητά τους –αρσενική, θηλυκή και όποια άλλη– δεν είναι απλώς πεδία μάχης, αλλά επίσης τοπία ενός είδους που επιδεικνύει αναπολόγητα την οντότητά του, όσο παράδοξη κι αν επιθυμεί το ίδιο να είναι.

Παράδοξη όσο και το ODD.»

Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Διευθύντρια Πολιτισμού Ιδρύματος Ωνάση
Ιλειάνα Δημάδη, Δραματουργός
Κωνσταντίνος Τζάθας, Επιμελητής

FUCK ME / LOVE ME | Marina Otero

FUCK ME | Σάββατο 4 Μαρτίου | 20:30 | Κεντρική Σκηνή | Διάρκεια: 70 λεπτά
LOVE ME | Κυριακή 5 Μαρτίου | 20:30 | Κεντρική Σκηνή | Διάρκεια: 55 λεπτά

Ηλικίες: 18+

«Γάμα με / Αγάπα με». Με αυτές τις συστάσεις κάνει την πρώτη εμφάνισή της στην Ελλάδα η διεθνώς ανερχόμενη χορογράφος Marina Otero από την Αργεντινή, «ερωτικοποιώντας» τη βιογραφία της στο δίπτυχο που παρουσιάζει στο Onassis Dance Days.

LANDSCAPE | Έλενα Αντωνίου

Σάββατο 4 Μαρτίου - Κυριακή 5 Μαρτίου | 18:30 | Κεντρική Σκηνή, Πλατεία

Διάρκεια: 51 λεπτά | Ηλικίες: 16+

Κανένας δεν γδύνεται, όλοι αναστενάζουν. Ηδονή και τραύμα μαζί. Ένα σόλο στα όρια του στριπτίζ, με την Έλενα Αντωνίου να υπερσεξουαλικοποιεί, να υπερεκθέτει και να αυτοαντικειμενικοποιεί το σώμα της.

bestiaire | Νεφέλη Αστερίου

Σάββατο 4 Μαρτίου | 16:00 | Μικρή Σκηνή
Κυριακή 5 Μαρτίου | 17:30 | Μικρή Σκηνή

Διάρκεια: 35 λεπτά

Η γυναίκα-φάλαινα, η γυναίκα-γαζέλα, η γυναίκα-σειρήνα, η σκύλα, η γοργόνα… Ένα σόλο μεταμορφώσεων, βασισμένο στα ζωομορφικά κλισέ χαρακτηρισμών του γυναικείου φύλου.

Bang Bang Bodies | Ξένια Κογχυλάκη

Σάββατο 4 Μαρτίου | 17:30 | Μικρή Σκηνή
Κυριακή 5 Μαρτίου | 16:00 | Μικρή Σκηνή

Διάρκεια: 45 λεπτά

Το κούνημα του μακρυμάλλικου κεφαλιού, δηλαδή το headbanging, είναι η πηγή έμπνευσης αυτού του γυναικείου ντουέτου που επανοικειοποιείται μια κλασική αρρενωπή πρακτική. Μέχρι τελικής πτώσεως.

to be possessed | Χαρά Κότσαλη

Σάββατο 4 Μαρτίου - Κυριακή 5 Μαρτίου | 19:30 | Μικρή Σκηνή

Διάρκεια: 40 λεπτά

Δαίμονες. Πνεύματα. Εξορκισμοί. Στα όρια της περφόρμανς και του live concert, η Χαρά Κότσαλη στήνει ένα σόλο για την πνευματοκαταληψία, για την οποία πρωτίστως γυναίκες κατηγορήθηκαν και άνδρες τις εξόρκισαν.