Onassis AiR | Screening and Q&A: In Vitro (2019) & Nation Estate (2012) by Larissa Sansour.

Έργα της Sansour έχουν παρουσιαστεί σε κινηματογραφικά φεστιβάλ και μουσεία σε όλο τον κόσμο. Το 2019 εκπροσώπησε τη Δανία στην 58η Μπιενάλε της Βενετίας και το 2020 αποτέλεσε συν-αποδέκτρια του σημαντικού βραβείου Jarman Award. Δουλειά της έχει εκτεθεί στην Tate Modern, στο MoMA, στο Centre Pompidou και στην Μπιενάλε της Κωνσταντινούπολης. Πρόσφατες ατομικές εκθέσεις της έχουν παρουσιαστεί στη Whitworth Gallery στο Μάντσεστερ, στο KINDL στο Βερολίνο, στο Copenhagen Contemporary στη Δανία, στο Bluecoat στο Λίβερπουλ, στο Bildmuseet στο Ούμεο και στο Dar El-Nimer στη Βηρυτό.

Η Sansour ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.

“In Vitro”, ταινία, δικάναλη προβολή, 28 λεπτά, Larissa Sansour και Søren Lind, 2019

Σε ένα υπόγειο κτιριακό συγκρότημα που χτίστηκε μετά από μια οικολογική καταστροφή, δύο επιστήμονες συζητούν τις επιπτώσεις της μνήμης, του τραύματος, της εξορίας και της νοσταλγίας.

Το “In Vitro” είναι μια δικάναλη μικρού μήκους ταινία επιστημονικής φαντασίας στην αραβική γλώσσα, γυρισμένη σε άσπρο και μαύρο. Τοποθετείται στον απόηχο μιας οικολογικής καταστροφής. Ένας εγκαταλελειμμένος πυρηνικός αντιδραστήρας κάτω από τη βιβλική πόλη της Βηθλεέμ έχει μετατραπεί σε έναν τεράστιο οπωρώνα. Χρησιμοποιώντας σπόρους που είχαν συλλεγεί τις τελευταίες ημέρες πριν από την αποκάλυψη, μια ομάδα επιστημόνων ετοιμάζεται να ξανακαλλιεργήσει το έδαφος που βρίσκεται από πάνω τους.

Στη νοσοκομειακή πτέρυγα του υπόγειου συγκροτήματος, η άρρωστη ιδρύτρια του οπωρώνα, η 70χρονη Alia, την οποία υποδύεται η Hiam Abbass, κείτεται στο νεκροκρέβατό της, καθώς η 30χρονη Alia, την οποία υποδύεται η Maisa Abd Elhadi, έρχεται να την επισκεφθεί. Η Alia γεννήθηκε κάτω από τη γη στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου προγράμματος κλωνοποίησης και δεν έχει δει ποτέ την πόλη που προορίζεται να ξαναχτίσει. Η συζήτηση μεταξύ των δύο επιστημόνων σύντομα εξελίσσεται σε έναν εκ βαθέων διάλογο για τη μνήμη, την εξορία και τη νοσταλγία. Στο επίκεντρο της συζήτησής τους βρίσκεται η περίπλοκη σχέση μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, με το τοπίο της Βηθλεέμ να αποτελεί ένα αφηγηματικά, πολιτικά και συμβολικά φορτισμένο φόντο.

“Nation Estate”, ταινία, 9 λεπτά, Larissa Sansour, 2012

Το “Nation Estate” είναι μια 9λεπτη ταινία μικρού μήκους επιστημονικής φαντασίας που προσεγγίζει με τρόπο αποστειρωμένα δυστοπικό αλλά και χιουμοριστικό το αδιέξοδο στη Μέση Ανατολή. Συνδυάζοντας εικόνες δημιουργημένες από υπολογιστή, ζωντανούς ηθοποιούς και αραβική ηλεκτρονική μουσική, το “Nation Estate” εξετάζει την πιθανότητα μιας κάθετης λύσης στο ζήτημα της παλαιστινιακής κρατικής υπόστασης. Στην ταινία της Sansour οι Παλαιστίνιοι/ες αποκτούν το κράτος τους με τη μορφή ενός και μόνο ουρανοξύστη: το Nation Estate. Ένα κολοσσιαίο πολυώροφο κτίριο στεγάζει ολόκληρο τον παλαιστινιακό πληθυσμό – που τώρα επιτέλους ζει την «υψηλή ζωή».

Κάθε πόλη έχει τον δικό της όροφο: Η Ιερουσαλήμ στον 13ο, η Ραμάλα στον 14ο, η γενέτειρα της Sansour η Βηθλεέμ στον 21ο κ.ο.κ. Τα υπεραστικά ταξίδια που προηγουμένως επιβαρύνονταν από τα σημεία ελέγχου γίνονται τώρα με ασανσέρ. Στοχεύοντας σε μια αίσθηση του ανήκειν, το λόμπι κάθε ορόφου αναπαριστά εικονικές πλατείες και ορόσημα.

Η ταινία ακολουθεί την πρωταγωνίστρια, την οποία υποδύεται η ίδια η Sansour, φορώντας μια φουτουριστική φολκλόρ στολή, να επιστρέφει στο σπίτι από ένα ταξίδι στο εξωτερικό και να περνάει από το λόμπι του τερατώδους κτιρίου – που χρηματοδοτείται και επικυρώνεται από τη διεθνή κοινότητα. Αφού περάσει τους ελέγχους ασφαλείας, παίρνει το ασανσέρ για τον όροφο της Βηθλεέμ και διασχίζει την πλατεία Manger και τη Βασιλική της Γεννήσεως στον δρόμο προς το διαμέρισμά της, όπου ετοιμάζει ένα πιάτο sci-fi ταμπουλέ.