Το αόρατο τσίρκο

Σε έναν κόσμο που έχει διευθετηθεί και οργανωθεί σε πλανητική κλίμακα, πώς επαναφέρει κανείς το μυστήριο και την περιπέτεια του ταξιδιού; Αν μόνη διέξοδο φυγής από την πεζή πραγματικότητα είναι οι εικόνες που τυχαία διαπλέκονται στο φαντασιακό του καθενός, υπάρχουν άραγε ακόμη καλλιτέχνες που ρίχνονται στο άπειρο και καταφέρνουν με «φαουστική παρώθηση» να συνταιριάξουν τα ασυμβίβαστα; Φαντασία και πραγματικότητα μαζί. Τι αποτέλεσμα μπορεί να φέρει μια τέτοιου είδους αλχημεία;

Το «Αόρατο τσίρκο», ένα τσίρκο φαντασμαγορικό και συνάμα ποιητικό, περιοδεύει στον κόσμο και τις καρδιές των ανθρώπων εδώ και σαράντα χρόνια. Γέννημα-θρέμμα της σκηνικής συνεύρεσης δύο μοναδικών και γνήσιων καλλιτεχνών, του Ζαν-Μπατίστ Τιερρέ και της Βικτόρια Τσάπλιν, το «Αόρατο τσίρκο» δεν σταματά να διεκδικεί το ασυμβίβαστο, να διανθίζει την καθημερινότητά μας με τη μαγεία. Όλα μπορούν να συμβούν, όλα επιτρέπονται ανάμεσα στο γέλιο και τη συγκίνηση όταν κάτι αναπάντεχα μαγικό συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας.

Ο Ζαν-Μπατίστ Τιερρέ δεν διαθέτει μονάχα τη δεξιοτεχνία ενός ταχυδακτυλουργού· η σκηνική παρουσία του είναι απογυμνωμένη από τη φτιασίδικη αίγλη των ειδικών εφέ. Φέρνει στο νου τους σαλτιμπάγκους που με τα πιο απλά μέσα διασκέδαζαν αδιακρίτως μικρούς και μεγάλους. Ο Τιερρέ, άλλωστε, είναι ένας γνήσιος κωμικός που προκαλεί το γέλιο με τα τρυκ και τις γκάφες, αλλά προπαντός με το αφοπλιστικό χαμόγελό του.

Η Βικτόρια Τσάπλιν, από την άλλη, ακροβάτισσα και βασίλισσα της καρδιάς του, μεταμορφώνεται επί σκηνής στα πιο αλλόκοτα πλάσματα χρησιμοποιώντας απλά και χρηστικά αντικείμενα: από ομπρέλες και κουζινικά μέχρι υφάσματα και ρόδες ποδηλάτων. Εξωτικό πουλί ή «γυναίκα-ορχήστρα», όλα είναι φτιαγμένα διά χειρός Τσάπλιν, καθώς πραγματικότητα και φαντασία γίνονται ένα.

Μαζί τους μια ξεχωριστή ομάδα ερμηνευτών: ένα κουνέλι που αλλάζει μέγεθος υπό την «καθοδήγηση» του Τιερρέ και μερικές ατίθασες, φιλοπερίεργες πάπιες που στο τέλος της παράστασης συστήνονται στο κοινό...