Καύσωνας | Γιάννης Παναγόπουλος

Στη διάρκεια μιας καυτής καλοκαιρινής μέρας, με βρόμικα εξοχικά, ζεστές θάλασσες και γυμνά σώματα, μια ζωντανή πινακοθήκη αντιηρωικών προσώπων κάθεται προσεκτικά στα τραπέζια της αγίας ελληνικής οικογένειας, ανάμεσα σε σεμεδάκια, τηλεοράσεις, κουκούτσια, ζουμιά και όσα δεν κάνει να βλέπουμε. Χαζεύουν βίντεο απ’ τη δεκαετία του ‘90, γιατί μετά το πράγμα στράβωσε.

Προσεύχονται στους δικούς τους θεούς, κάνουν μπάνιο και κήρυγμα, πουλάνε και αγοράζονται σε προσιτή τιμή. Προσφέρουν εμπειρίες και απολαμβάνουν, απολαμβάνουν, διαρκώς απολαμβάνουν. Είναι έτοιμοι για τα μεγάλα έργα και, αν δεν γίνουν, το «πώς ήμουν και πώς έγινα» πάντα σώζει την αναμέτρηση. Κι όμως. Στον καλοκαιρινό τους «παράδεισο», εκείνο που στ’ αλήθεια θέλουν είναι κάποιος να τους καταλάβει και να νοιαστεί γι’ αυτούς, ν’ αγγίξουν και ν’ αγγιχτούν.

Μια παράσταση για το ελληνικό καλοκαίρι, φτιαγμένη από όνειρα και εφιάλτες, ερωτισμό και ηδονοβλεψία είναι ο «Καύσωνας» του Γιάννη Παναγόπουλου. Αντλώντας δραματουργικό υλικό από τις συλλογές διηγημάτων της Βίβιαν Στεργίου, «Μπλε Υγρό» και «Δέρμα», η παράσταση συνθέτει μια φαντασιακή εθνογραφία για έναν κόσμο που οδεύει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το τέρμα.

Μικρές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, σ’ ένα πλαίσιο που διαρκώς στενεύει. Με τα πρόσωπα να γραπώνονται απ’ τις τελετουργίες τους. Με την επικοινωνία τους να θρυμματίζεται. Μια παράσταση για το μεγάλο άραγμα κάτω από τον καυτό μεσογειακό ήλιο μέχρι τη μεγάλη στιγμή ή το μεγάλο τέλος.

Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.