FFF4 | Don't Follow the Wind

Στις 11 Μαρτίου 2011, ένας καταστροφικός σεισμός και το επακόλουθο τσουνάμι έπληξαν την Ιαπωνία, προκαλώντας ένα από τα μεγαλύτερα πυρηνικά ατυχήματα της ιστορίας στον πυρηνικό σταθμό Ντάι-ίτσι της Φουκουσίμα, ιδιοκτησίας της εταιρείας TEPCO (Tokyo Electric Power Company), όταν τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας εκλύθηκαν στο περιβάλλον, με αποτέλεσμα την υποχρεωτική εκκένωση του πληθυσμού, που αριθμούσε 100.000 και πλέον ανθρώπους, οι περισσότεροι εκ των οποίων παραμένουν εκτοπισμένοι έκτοτε.

Η επιμελητική ομάδα των Chim↑Pom, Kenji Kubota, Eva & Franco Mattes και Jason Waite, με έναυσμα το πυρηνικό ατύχημα και την πολλαπλή επίδρασή του στη ζωή των εκτοπισμένων κατοίκων της περιοχής, σχεδίασε μια γενναία πολιτική και καλλιτεχνική χειρονομία. Το Μάρτιο του 2015 κατάφερε να κινητοποιήσει 12 καλλιτέχνες (ανάμεσά τους, ήταν οι Ai Weiwei, Meiro Koizumi, Trevor Paglen και Taryn Simon) ζητώντας τους να δημιουργήσουν νέα έργα μέσα στη ραδιενεργό Ζώνη Αποκλεισμού της Φουκουσίμα: στα άδεια κτίρια που τους παραχώρησαν οι πρώην ένοικοι και στην τρομακτική σιωπή ενός τόπου χωρίς καμία ανθρώπινη παρουσία. Η δράση, έντονα πολιτική, παραμένει απροσπέλαστη, αθέατη, χωρίς επισκέπτες. Η δύναμή της, όμως, πολλαπλασιασμένη μέσα στην ανησυχητική ερημία της Φουκουσίμα, μεταφέρεται στη χώρα μας, στο 4ο Fast Forward Festival της Στέγης.

Με αφετηρία την κοινή κατάσταση του εκτοπισμού, το Don’t "Follow the Wind" θα εγκαταστήσει ένα Μη-Επισκέψιμο Κέντρο (Non-Visitor Centre) στο ξενοδοχείο Classical Acropol, ένα κτίριο του κέντρου της Αθήνας, το οποίο σφραγίστηκε το 2011, εξαιτίας της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, και έκτοτε παραμένει κενό. Η κολεκτίβα κινητοποιεί ξανά μια ομάδα καλλιτεχνών για να δημιουργήσουν, ειδικά για την Αθήνα, πρωτότυπα έργα που συνδέονται με την ελληνική κατάσταση, και ταυτόχρονα λειτουργούν σε διάλογο με το απροσπέλαστο έργο στη ραδιενεργό ζώνη της Φουκουσίμα. Παράλληλα με τη χρήση κινητού τηλεφώνου και headsets θα προβάλλεται βίντεο θέασης 360°, που δημιουργήθηκε από τρεις γενιές μιας οικογένειας που ζει στη μολυσμένη περιοχή της Φουκουσίμα, στα όρια ακριβώς έξω από τη ζώνη αποκλεισμού.

Βασικό στοιχείο της εγκατάστασης στην Αθήνα είναι και η λειτουργία ενός φόρουμ για τους βιαίως εκτοπισθέντες, το οποίο θα φέρει κοντά όσους έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν με βίαιο τρόπο τον τόπο τους εξαιτίας της μόλυνσης του περιβάλλοντος, της οικονομικής κρίσης ή κάποιας πολεμικής σύγκρουσης. Στη διάρκεια ενός πικνίκ που λαμβάνει χώρα στο ξενοδοχείο, τα μέλη του Φόρουμ μοιράζονται τις διαφορετικές εμπειρίες τους και καταλήγουν συλλογικά σε ένα μήνυμα για μελλοντικούς μετανάστες το οποίο γράφουν πάνω στη σκόνη. Εν όψει της αυξανόμενης αβεβαιότητας που δεν γνωρίζει σύνορα, η κοινή γνώση των σημερινών εκτοπισμένων χαρτογραφεί συλλογικά τις προοπτικές ενός διαφορετικού μέλλοντος.