FFF4 | Workshop: «Εμείς οι πρόσφυγες: σενάριο για ένα σχιζοαναλυτικό σεμινάριο»

«Η πλοκή του «Εμείς οι πρόσφυγες» είναι η ελάχιστη: ζητήθηκε από δύο καλλιτέχνες να οργανώσουν ένα σεμινάριο που να αφορά την ιδέα της οικίας στην πόλη της Αθήνας, γύρω στο 2017. Μέσα από αυτό το πολύ απλό σενάριο αναδύεται ένα δυναμικό ντοκουμέντο μιας εποχής που ταιριάζει με τη δύναμη του ντοκιμαντέρ των Jean Rouch και Edgar Morin, «Το χρονικό ενός καλοκαιριού». Αντί για το Παρίσι των αρχών της δεκαετίας του 1960, το οποίο κατάφερε τόσο πλούσια να φιλοξενήσει η ταινία των Ζαν Ρους και Εντγκάρ Μοράν, εμείς εφορμούμε στα χρόνια της αναταραχής στην Αθήνα, σε έναν κόσμο ανθρωπογενών κρίσεων, στο χείλος μιας κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής, υπαρξιακής και οικολογικής καταστροφής. Παρακολουθούμε μια ομάδα που αποτελείται από άτομα διαφορετικών ηλικιών, ενδιαφερόντων και κοινωνικών καταβολών τα οποία συνευρίσκονται για να συζητήσουν, να μαγειρέψουν, να μοιραστούν χρόνο, κείμενα, τα σπίτια τους, τις γειτονιές τους, τους φόβους τους και τις θέσεις τους σε ό,τι αφορά τον κόσμο, την πόλη και τη ζωή. Σε μια εποχή, όπου υποτίθεται ότι είχε έρθει το τέλος της ιστορίας και ο εκτοπισμός ήταν η συνηθέστερη κατάσταση για τις περισσότερες μορφές ζωής στον πλανήτη, εμείς συναντάμε το υπόκωφο βουητό ενός άλλου κόσμου που ετοιμάζεται να γεννηθεί. Σπάνια, η κινηματογράφηση είναι τόσο στοιχειώδης, αλλά παρ’ όλα αυτά τόσο συναρπαστική.»

Χρησιμοποιώντας το παραπάνω σενάριο, οι καλλιτέχνες Αϋρήν Αναστάς και Ρενέ Γκαμπρί προσκαλούν μια ομάδα συμμετεχόντων να μοιραστούν μαζί μια περίοδο 5 ημερών για να παραγάγουν ένα σεμινάριο με μορφή ταινίας, την οποία θα υλοποιήσουν, θα κατοικήσουν, θα καταγράψουν συλλογικά και στη συνέχεια θα τη μοιραστούν με το κοινό. Το σενάριο για το σεμινάριο αυτό με τη μορφή ταινίας δομείται και αντλεί έμπνευση από τα γραπτά του Felix Guattari πάνω στη σχιζοανάλυση και από το "Verfremdungseffekt" (τεχνική της αποστασιοποίησης) του Bertolt Brecht, μεταξύ άλλων.

Η βασική αρχή είναι ότι με τη δημιουργία ενός χώρου μεταξύ ενός κανονικού σεμιναρίου και μιας κανονικής θεατρικής ερμηνείας, μπορεί να δημιουργηθεί ένας πολύ ενδιαφέρων αναλυτικός και επιτελεστικός χώρος, ο οποίος ενδεχομένως να είναι γόνιμος για τη δημιουργία ισχυρών αισθητικών, αναλυτικών και πολιτικών βιωμάτων.