μέρος του: Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 5

BSTRD

Κατερίνα Ανδρέου

ημερομηνίες

τιμές

5 — 7 €

τοποθεσία

Στέγη

ώρα & ημερομηνία

ημέρα
ώρα
τοποθεσία
ημέρα
Σάββατο-Κυριακή
ώρα
19:30
τοποθεσία
Μικρή Σκηνή

πληροφορίες

Εισιτήρια

Έναρξη προπώλησης Φίλων: 23 ΜΑΡ 2018, 12:00
Έναρξη γενικής προπώλησης: 30 ΜΑΡ 2018, 12:00

Κανονικό: 7 €
Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 6 €
Παρέα 10+ άτομα, Ανεργίας, ΑμεA, Συνοδός ΑμεA: 5 €

Ομαδικές κρατήσεις στο groupsales@sgt.gr.

εξερευνώ

Χρησιμοποιώντας τον ευρηματικό τίτλο "BSTRD" –μια σύντμηση της λέξης "bastard" που σημαίνει νόθος–, η Κατερίνα Ανδρέου καταθέτει ένα σόλο για τη «γνήσια νοθεία», παίζοντας με υλικά όπως η μουσική house, αλλά και με την ίδια την αμφισημία των εννοιών. Ένα συνονθύλευμα από μουσικές και χορευτικές κουλτούρες που λειτουργεί ως υπόμνηση του εύθραυστου –ή και ανυπόστατου– της ιδέας της γνησιότητας και της μοναδικότητας του υποκειμένου στη σκηνή/ζωή.

Η Κατερίνα Ανδρέου επιστρέφει στη μικρή χορευτική φόρμα του σόλο, με οδηγό τις τεχνικές πρόσμειξης διαφορετικών υλικών επηρεασμένη από την κουλτούρα της house σκηνής. Ήδη από το βραβευμένο έργο “A Kind of Fierce”, η χορογράφος καταπιάνεται με την αμφισημία, συμπυκνώνοντας μέσα από τη δουλειά της προβληματισμούς γύρω από την έμφυλη ταυτότητα και την εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην ακεραιότητα και τη ρευστότητα των ρόλων. Στο “BSTRD”, όπως υποδηλώνεται από τον τίτλο –σύντμηση της λέξης “bastard” που σημαίνει νόθος–, το ενδιαφέρον της στρέφεται στις έννοιες του ημιτελούς και του νόθου, στον τρόπο που υπεισέρχονται στη δημιουργική διαδικασία επηρεάζοντας έτσι και τη «γνησιότητα» της χορογραφίας.

Το “BSTRD” είναι αποτέλεσμα «γνήσιας νοθείας», ένα συνονθύλευμα από μουσικές και χορευτικές κουλτούρες, ανοιχτό σε παράδοξες προσμείξεις και ανορθόδοξες διασταυρώσεις. Η Ανδρέου επιδιώκει συνειδητά να εκτεθεί στον «κίνδυνο της ανάγνωσης», αμφισβητώντας τόσο την ακεραιότητα του δημιουργού όσο και τη στερεότυπη αντίληψη ότι η σκηνή είναι ένας ιδανικός τόπος για να αναδυθούν θέσεις γύρω από την «αλήθεια» του σώματος και την «αυθεντικότητα» της έκφρασης.

Η χορογράφος φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη δημιουργία ως διαδικασία νόθευσης, συνθήκη απαραίτητη και ικανή για διερευνηθούν και να διευρυνθούν τα όρια της ελευθερίας και της βούλησης του υποκειμένου. Γεγονός άλλωστε που δικαιολογεί τόσο τον ευρηματικό τίτλο “BSTRD” όσο και την τολμηρή πρόταση του να ξεπεράσει εύκολες διχοτομήσεις ανάμεσα στο «τι είναι» ή «τι δεν είναι» αυτό που καλείται εν τέλει να καταθέσει στη σκηνή.

Συντελεστές

  • Χορογραφία-Ερμηνεία

    Κατερίνα Ανδρέου

  • Ηχητικός Σχεδιασμός

    Κατερίνα Ανδρέου σε συνεργασία με τον Eric Yvelin

  • Βοηθοί δραματουργίας

    Μυρτώ Κατσίκη, Lynda Rahal

  • Φωτισμοί

    Yannick Fouassier

  • Ηχοληψία

    Eric Yvelin

  • Συμπαραγωγή

    Onassis Stegi-Athens, CDC Atelier de Paris, Centre Chorégraphique National d’Orléans, Centre Chorégraphique National de Caen en Normandie, La place de la danse CDC de Toulouse, Ballet de Marseille

  • Υποστήριξη

    Ménagerie de verre Studiolab, Kunstencentrum BUDA, Réservoir Danse Rennes, ImpulsTanz Festival (résidence Prix Jardin D’Europe) / CND Paris (résidence augmentée) / La CABINE (PAD), Monitor Fest Heraklion

  • Με την υποστήριξη

    DRAC Ile-de-France, ARCADI

Διαβάστε περισσότερα

Για το σόλο “A Kind of Fierce”, το οποίο παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών (2016 & 2017), η Κατερίνα Ανδρέου τιμήθηκε με το βραβείο χορογραφίας Prix Jardin d’Europe (2016) στο Φεστιβάλ Χορού Impulstanz στη Βιέννη.

Με σπουδές στο εθνικό χορογραφικό κέντρο της Ανζέ –προσανατολισμένες αποκλειστικά στον σύγχρονο χορό– αλλά και με εμπειρίες συμμετοχής σε συλλογικές καλλιτεχνικές δράσεις, η Κατερίνα Ανδρέου αναζητά μια γραφή που να μοιάζει ταυτόχρονα ακέραιη και κατακερματισμένη. Οι αναγνώσεις του χορευτικού σώματος που μας προτείνει τοποθετούνται στα δυσδιάκριτα «όρια της σκηνής», εκλαμβάνοντας έτσι τη χορογραφία ως πράξη «αντίστασης» σε συμβατικούς περιορισμούς και εννοιολογήσεις.

Στο “BSTRD” η χορογράφος λαμβάνει υπόψη της τόσο την πολιτική διάσταση του όρου όσο και τις εφαρμογές του στο καλλιτεχνικό χώρο, όπως στην περίπτωση της μουσικής house, η οποία σηματοδοτεί την εμφάνιση μιας ολόκληρης υποκουλτούρας στη μουσική βιομηχανία κατά τη δεκαετία του ’80. Αυτό το ιδίωμα, από το οποίο ξεπήδησε και η «καλλιτεχνική» φυσιογνωμία του DJ, βασίζεται κυρίως στη διασταύρωση διαφορετικών μουσικών ειδών, στα υπόκωφα μπάσα, αλλά και στην «ελευθερία» της ζωντανής μείξης που δεν αναζητά υποχρεωτικά τα εύσημα της πρωτότυπης σύνθεσης. Άλλωστε η house, ενώ ξεκίνησε ως μουσική του «περιθωρίου», εκφράζοντας μειονοτικές ομάδες και τις κουλτούρες τους, σχετικά σύντομα απέκτησε μια πιο εμπορική διάσταση και διαδόθηκε σε Αμερική και Ευρώπη.

Η χορογράφος διερευνά με το έργο της όψεις της ταυτότητας ή διαδικασίες ταυτοποίησης του υποκειμένου, για να δείξει ότι η ίδια έννοια παραμένει «ρευστή», εγγενώς συσχετιστική, παρά ίδιον μεμονωμένων ατόμων. Άλλωστε, η πολιτική ένταση που εμπεριέχει ο όρος «ταυτότητα» αποδεικνύει ότι το σώμα δεν είναι ποτέ απλώς βιολογική οντότητα, αλλά ένα πεδίο διαπραγμάτευσης εννοιών και άσκησης εξουσιών προς την κοινωνική και πολιτική αναγνώρισή του.