εύη νάκου
Φωτογραφία: Γιώργος Κουτσαλιάρης
Η εύη νάκου είναι μουσικός και καλλιτέχνιδα του ήχου. Καθοδηγούμενη από συνεργατικές μεθοδολογίες, η πρακτική της είναι ένα συνονθύλευμα ακρόασης και ανταλλαγής χειρονομιών του ήχου, του κειμένου και της περφόρμανς. Το έργο της διερευνά την εγγύτητα και την οικειότητα μέσα από την ανάδειξη τοποθετημένων ιστοριών με αυτοσχέδιο και ημιδομημένο τρόπο – ιστοριών που συχνά δεν λέγονται, δεν ακούγονται ή διαγράφονται. Η εύη είναι συνιδρύτρια του κουαρτέτου Breakfast Club και πρόσφατα εντάχθηκε στη συλλογικότητα του Φεμινιστικού Αυτόνομου Κέντρου Έρευνας ως συν-συντονίστρια του ερευνητικού τομέα Art as Research: Visual, Performative, and Documentary Knowledges.
Έχει συνεργαστεί με οργανισμούς όπως το Barbican Centre, το Guildhall School of Music and Drama, το Women for Refugee Women, το Δίκτυο Μέλισσα, το Goethe-Insitut Athen, η Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης, το CTM Festival, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, την Deutsche Oper Berlin και τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, με σκοπό τη σύλληψη και τον συντονισμό παιδαγωγικών μεθόδων και πρακτικών των παραστατικών τεχνών βασισμένων στο εκάστοτε πλαίσιο. Έχει συντονίσει εργαστήρια μουσικού και ηχητικού αυτοσχεδιασμού και συνεργατικής σύνθεσης με άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα και με διαδρομές ζωής, σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, συγκεκριμένα στο Beit AlMusica στην Παλαιστίνη, στο La Sonora στην Αργεντινή και στο Drum Works στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και στο συγκρότημα φυλακών Κορυδαλλού, στον Οργανισμό κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ), σε διάφορα σχολεία και σε ξενώνες, κέντρα υγείας και καταστήματα κράτησης στην Αττική.Η εύη μοιράζεται ένα διαμέρισμα με θέα την αθηναϊκή τσιμεντένια ζούγκλα.
περισσότερα:
>
Σπύρος Στάβερης: 1980-2020: Μια οπτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας
>
Dorota Gawęda & Eglė Kulbokaitė: Τραγούδια του πεπρωμένου
>
Κυριακή Γονή: Η απόσταση ανάμεσα στα μάτια μας
>
Φωτεινή Σταματελοπούλου: NEAR MISSES
>
Nadja Verena Marcin: #SOPHYGRAY
>