Σπύρος Στάβερης: 1980-2020: Μια οπτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας

Στην ταινία του Walter Ruttmann για το προπολεμικό Βερολίνο ένα τρένο διασχίζει γοργά τα προάστια πριν φτάσει στον κεντρικό σταθμό. Είναι πρωί και η πόλη, αγουροξυπνημένη, θα βρει σε λίγο τους συνήθεις ρυθμούς της και την ποικιλόμορφη κίνησή της μέχρι να πέσει πάλι το βράδυ.

Μια παρόμοια τοιχογραφία, που εκτείνεται όμως στον χρόνο και αντανακλά τις μεταμορφώσεις μιας πόλης και της κοινωνίας της, θα σχηματιστεί στην περίπτωση του φωτογραφικού αρχείου του Σπύρου Στάβερη – μια τοιχογραφία στημένη από μόνη της, χωρίς προσχέδιο, μέσα από τη συσσώρευση εικόνων που προέκυψαν από προσωπικές περιπλανήσεις και ποικίλες συνεργασίες με έντυπα. Σαν ένα μωσαϊκό που δημιουργείται ψηφίδα-ψηφίδα, ή σαν ένας ανελκυστήρας που σε πηγαίνει αδιάκοπα από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα στα υψηλότερα και αντίστροφα, η ζωή της Αθήνας ξετυλίγεται μέσα από το μπερδεμένο καλειδοσκόπιό της: παλιομοδίτικη και σύγχρονη ταυτόχρονα, ανέμελη και ταραγμένη, παραδομένη και επαναστατημένη, αισιόδοξη και με μηδέν ορίζοντα.