Pink House press: Νομίζω ότι πρέπει να μείνω εδώ

Φωτογραφία: Pink House press

Υπό τον τίτλο «Νομίζω ότι πρέπει να μείνω εδώ», θέλουμε να συνεχίσουμε την έρευνά μας πάνω σε βιώσιμες πρακτικές, που σχετίζονται με το μακροπρόθεσμο έργο μας «Ένας χώρος γίνεται ένας άλλος: Τι χώρους χρειαζόμαστε για το μέλλον;».

Η μεταφορά του χώρου δράσης μας από την Αμβέρσα στη Σύρο μας έδωσε μια νέα προοπτική, καθώς μετατοπίσαμε την πρακτική μας προς μεθόδους που σχετίζονται με την αυτοκατασκευή, τη συλλογή νερού, τα άγρια βρώσιμα φυτά, τη φυσική καλλιέργεια και την κατανόηση του τοπικού οικοσυστήματος.

Στο στάδιο στο οποίο βρισκόμαστε πρέπει να εργαστούμε με δύο παράλληλους τρόπους. Ο ένας είναι να διεισδύσουμε στο νησί (να μείνουμε εδώ) και να συνεχίσουμε το έργο μας στο πλαίσιο των αναγκών της τοπικής κοινότητας, δημιουργώντας έναν χώρο στον οποίο μπορούμε να φιλοξενήσουμε διαφορετικές πρακτικές. Ο άλλος είναι να διευρύνουμε το δίκτυό μας, να μοιραστούμε την έρευνά μας και να δημιουργήσουμε συνδέσεις εκτός της τοπικότητας του νησιού.

Η διαμόρφωση ενός χώρου και η δημιουργία έντυπου υλικού στην πορεία (zines, περιοδικά, βιβλία, μαρμελάδες) είναι αναπόσπαστο μέρος της πρακτικής μας. Βλέπουμε αυτές τις δύο μεθόδους ως συμπληρωματικές στρατηγικές για την ανάπτυξη χώρου και συζητήσεων. Ο δικός μας τρόπος έκδοσης είναι κάτι που συχνά κάνουμε συλλογικά. Είναι μια χειροπιαστή διαδικασία όπου όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να σκεφτούν μαζί μας σχετικά με τους χώρους και τις πρωτοβουλίες που χρειαζόμαστε για το μέλλον, και τους τρόπους υλοποίησής τους.

Κατά τη διάρκεια του residency, το Pink House press θα λειτουργεί ως ένα ανοιχτό εργαστήριο, ως μια πλατφόρμα που μπορεί να φέρει τους ανθρώπους σε επαφή και ως ένα προσωρινό, ανοιχτό και προσβάσιμο γραφείο. Κάθε έκδοση θα είναι ανοιχτή για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων κατά τη διάρκεια άτυπων συναντήσεων ή μιας δημόσιας παρουσίασης για ένα ευρύτερο κοινό.

Σημείωμα δημιουργών

Με τίτλο «Νομίζω ότι πρέπει να μείνω εδώ», η εξερεύνησή μας εμβάθυνε στις περίπλοκες δυναμικές του να ριζώνουμε κάπου και να παραμένουμε ριζωμένοι σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία, με παράδειγμα την εμπειρία μας στο νησί της Σύρου, όπου βρισκόμαστε στη διαδικασία σύστασης ενός νέου χώρου τέχνης. Παράλληλα, μέρος αυτής της διαδικασίας περιλαμβάνει την αναγνώριση της σημασίας της διεύρυνσης των οριζόντων μας πέρα από τα όρια του νησιού.

Στο επίκεντρο της προσέγγισής μας βρίσκεται η δέσμευση για την προώθηση της συμβίωσης με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και η δημιουργία ενός βιώσιμου μοντέλου που δίνει έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις, την περιβαλλοντική διαχείριση και την ευημερία της κοινότητας. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι, με την καλλιέργεια ουσιαστικών σχέσεων και την υιοθέτηση μιας ολιστικής προσέγγισης στο έργο μας, θα μπορούσαμε να συμβάλουμε θετικά όχι μόνο στο άμεσο περιβάλλον μας (το νησί) αλλά και στην ευρύτερη κοινότητα. Για να στηρίξουμε τις πρωτοβουλίες μας στο νησί, παράγουμε «εκδόσεις» μαρμελάδας σύκου χρησιμοποιώντας καρπούς από τα δέντρα μας. Οι πωλήσεις αυτών των βάζων, που φέρουν ετικέτες σχεδιασμένες από το Pink House Press ή από συνεργάτες/τιδες μας, έχουν χρηματοδοτήσει την κατασκευή του χώρου μας, μετατρέποντας τη μαρμελάδα σύκου σε «έκδοση» και σε ζωτικό μέρος της πρακτικής μας. Η παρασκευή μαρμελάδας δεν χρησιμεύει μόνο ως μέσο χρηματοδότησης αλλά και ως πρόσκληση για ανταλλαγή και σύνδεση.

Κατά τη διάρκεια της δίμηνης παραμονής μας στο Onassis AiR, συζητήσαμε με τους/τις υπόλοιπους/ες Fellows και άλλους/ες επαγγελματίες, με στόχο τον εμπλουτισμό του διαλόγου για τη βιώσιμη και αναγεννητική διαβίωση, την ανάπτυξη της κοινότητας και την πολιτισμική ανταλλαγή. Ενώ συμμετείχαμε ενεργά σε δραστηριότητες στη Σύρο και το Βέλγιο, εντοπίσαμε ένα κενό στις συνδέσεις μας με παρόμοιες πρωτοβουλίες στην Αθήνα. Για να γεφυρώσουμε αυτό το κενό, συζητήσαμε με ένα ευρύ φάσμα ατόμων που συνδέονται με την τοπική σκηνή.

Η πρώτη φάση αυτών των συζητήσεων πραγματοποιήθηκε σε διάφορες τοποθεσίες και ξεκίνησε με την πρόθεση να φανταστούμε συλλογικά έναν μελλοντικό χώρο τέχνης στο νησί, χρησιμοποιώντας τον ήδη υπό κατασκευή χώρο μας ως σημείο αναφοράς για αναστοχασμό. Συζητήσαμε με Fellows όπως ο Peter Miller (ποιητής) και η Εύα Βασλαματζή (ανεξάρτητη επιμελήτρια) και με άλλους επαγγελματίες στον χώρο της τέχνης όπως η Μαρού Χατζοπούλου (επικεφαλής του προγράμματος ΑΚΤΕΣ), η Χριστίνα Κοτσιλέλου (σχεδιάστρια, σεφ), η Εβίτα Τσοκαντά (ανεξάρτητη επιμελήτρια, εκπαιδευτικός) και ο Andreas Sell (Hermitage Sikaminea).

Η δεύτερη φάση του πρότζεκτ είχε τη μορφή ενός εργαστηρίου παρασκευής μαρμελάδας που στήθηκε για μια εβδομάδα στο αίθριο του Onassis AiR. Φτιάξαμε μαρμελάδα μαζί με πολλούς/ές προσκεκλημένους/ες, μεταξύ των οποίων η Δήμητρα Κονδυλάτου (εικαστικός, σκηνοθέτρια), ο Μιχαήλ Άγγελος Βλάσσης Ζιάκας (εικαστικός, σκηνοθέτης), η Laure Jaffuel (εικαστικός, designer) και οι residents του ARCAthens (πρόγραμμα καλλιτεχνικής φιλοξενίας), η Ελεάννα Μπατά (φοιτήτρια αρχιτεκτονικής) και το Τροφή Lab, η Γεωργία Μανουσογιαννάκη και η Ειρήνη Βαλληνδρά (οικολόγοι, αρχιτέκτονες, εκπαιδευτικοί) και η Εβίτα Τσοκαντά (ανεξάρτητη επιμελήτρια). Για να διευκολύνουμε αυτές τις συζητήσεις, εγκαταστήσαμε μια προσωρινή κουζίνα στο αίθριο, χρησιμοποιώντας μια σκηνή που σχεδιάστηκε για να παρέχει σκιά και να στεγάζει τις εστίες. Η σκηνή σε σχήμα φύλλου χρησίμευσε ως πλατφόρμα για την ανάδειξη σχέσεων και την έναρξη συζητήσεων, με την προσέγγισή μας να περιστρέφεται γύρω από την κοινοτική πράξη της συλλογικής παρασκευής μαρμελάδας. Αυτή η πρακτική δραστηριότητα αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός χαλαρού και ανεπίσημου περιβάλλοντος που ευνοεί βαθιές και ουσιαστικές συζητήσεις. Το διαδραστικό και χωρίς αποκλεισμούς περιβάλλον μετέτρεψε το αίθριο σε έναν κόμβο ανταλλαγής απόψεων, όπου συγκλίνουν διαφορετικές προοπτικές, μοιράζονται ιδέες και όλα τα άτομα είναι ευπρόσδεκτα να συμμετάσχουν.

Η μαρμελάδα που φτιάχτηκε εκείνη την εβδομάδα μπήκε σε μικρά βάζα και μοιράστηκε στο κοινό κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης με συντονίστρια την Εβίτα Τσοκαντά στο Onassis AiR Open Day #8, συνεχίζοντας τη συνομιλία μας για την εξέλιξη της πρακτικής μας στο νησί. Η μαρμελάδα έφερε μια ετικέτα σχεδιασμένη από το Pink House Press και συνοδευόταν από δύο ποιήματα του Peter Miller εμπνευσμένα από τα υλικά.

Συνοψίζοντας, ο χρόνος μας στην Αθήνα ήταν ένα ταξίδι εξερεύνησης, συνεργασίας και προσωπικής εξέλιξης. Ενίσχυσε τη δέσμευσή μας στις βιώσιμες πρακτικές και στη συμμετοχή στην κοινότητα, διευρύνοντας το δίκτυό μας και τις δημιουργικές μας προοπτικές. Προχωρώντας μπροστά, συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας να δημιουργούμε χώρους που ευνοούν τη δημιουργικότητα, τη συνεργασία και την ουσιαστική αλλαγή. Κατά τη διάρκεια του δίμηνου residency, προβληματιστήκαμε σχετικά με το αν το «να βρίσκεσαι σε έναν τόπο» (να μένεις κάπου) μοιάζει περισσότερο με μεθοδολογία ή νοητική κατάσταση παρά με φυσική συνθήκη.