Πίτερ Μίλερ: Μαύρο σύνηθες

Το «Μαύρο σύνηθες» είναι ένα ερευνητικό έργο με βάση την ποίηση, το οποίο διερευνά τον εξαιρετισμό που έχει πλαισιώσει την έννοια του Blackness στη δυτική λαϊκή κουλτούρα. Από το gangsta rap μέχρι τον αφροφουτουρισμό, εξυμνούνται εικόνες φανταστικού πλούτου και υπερφυσικής δύναμης. Πίσω από αυτόν τον εξαιρετισμό κρύβεται συχνά ο λευκός φυλετισμός και η λευκή ετεροκανονικότητα. Η Μαύρη ευτυχία και επιτυχία γίνονται συνώνυμες με τη συσσώρευση λευκού κεφαλαίου και την ανδροκρατική, ικανοτιστική συσσώρευση εξουσίας. Το έργο έρχεται σε σύγκρουση με την επαναπροσδιοριστική επίδραση του «Black excellence», εστιάζοντας αντ' αυτού στο αδιάφορο, το σύνηθες, το αυθαίρετο και το καθημερινό. Το «Μαύρο σύνηθες» καταπιάνεται με τον καθημερινό αφρο-ελληνικό χώρο στην Αθήνα: τα παντοπωλεία, τις γωνίες των δρόμων, τις δημόσιες πλατείες. Από την άποψη αυτή, είναι βαθιά εμπνευσμένο από το σατιρικό έργο "The Mundane Afrofuturist Manifesto" (2013) της Martine Syms.

Οι διασπορικές γειτονιές των Πατησίων και της Κυψέλης αποτελούν τους βασικούς τόπους έρευνας. Συνδυάζοντας τον προφορικό λόγο με ηχογραφήσεις πεδίου στην πόλη, το έργο θα παραγάγει μια σειρά από ποιητικά ηχοτοπία. Η μοντερνιστική αρχιτεκτονική της Κυψέλης και η ουτοπική κληρονομιά της θα ιδωθούν κριτικά, με έμφαση στην καθημερινότητα. Το έργο ασχολείται επίσης με την ευρύτερη θέση της έννοιας του Blackness στην Αττική, μια περιοχή διαποτισμένη από την κλασική ιστορία. Εξετάζει πώς ο σεβασμός με τον οποίο έχει προσλάβει η δυτική πολιτισμική φαντασία την αρχαία Ελλάδα έχει υπάρξει συνυπεύθυνος για τον εξωτισμό του Μαύρου υποκειμένου. Το «Μαύρο σύνηθες» αντιμετωπίζει το «excellence» και τη φαντασία με χιούμορ και καχυποψία.