Dante Buu: Αχ αγάπη μου, δεν είσαι τρομοκράτης (924 ώρες)

«Είναι μια ανυπόφορα ζεστή καλοκαιρινή νύχτα στο Βερολίνο. Ο Jonas έκατσε στο καμένο γρασίδι, η καρδιά του είναι έτοιμη να βγει απ’ το στήθος του, χτυπάει παράφορα καθώς δένει τα μάτια του μ’ ένα μαντίλι – ένα μαντίλι που φοράει προσπαθώντας να γνωρίσει έναν άνθρωπο που δεν έχει ξανασυναντήσει στο παρελθόν. Άνθρωποι τον προσπερνούν, άνθρωποι γελάνε και μιλάνε, ο Jonas τρέμει, όπως και κάθε εκατοστό του σώματός του... ξαφνικά παραδίνεται στα δυνατά μπράτσα ενός άντρα που τον αγκαλιάζει από πίσω.»

Το έργο «αχ αγάπη μου, δεν είσαι τρομοκράτης (924 ώρες)» του Dante Buu, το πρώτο μιας σειράς από κεντήματα-γκράφιτι, αντλεί τον τίτλο του από τους τρυφερούς κόσμους που ψιθύρισαν στα ευγενικά αυτιά των περιθωριακών, των απόκληρων και των απροσάρμοστων κάθε λογής. Με τα μάτια κλειστά, ο Buu γράφει από τα αριστερά προς τα δεξιά, και με τα μάτια ανοιχτά, κεντάει από δεξιά προς τα αριστερά, επιλέγοντας διαισθητικά των χρώματα των κλωστών κεντήματος και αφήνοντας στον καμβά στάλες αίματος από τα τρυπημένα του δάχτυλα.

Η Κεντητική του Dante Buu είναι διαισθητική. Ψάχνει τυχαία για κλωστές κεντήματος οποιουδήποτε χρώματος στη συλλογή του από μεταχειρισμένα, άχρηστα υλικά και καινούργια νήματα. Ύστερα αρχίζει να κεντάει ακολουθώντας τη διάθεση που έχει εκείνη τη στιγμή, ώσπου να φτάσει η κλωστή στο τέλος της − ώσπου να γίνει ένα χρωματιστό πεδίο, μια φόρμα, ένα εύπλαστο συναίσθημα*.

*Απόσπασμα από το κείμενο του Nuno de Brito Rocha «Εύπλαστα συναισθήματα: Η κεντητική του Dante Buu», το οποίο δημοσιεύτηκε στον κατάλογο για την εθνική συμμετοχή του Μαυροβουνίου στην 59η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης – La Biennale di Venezia 2022.