Tristan Bera: Θεσπέσιες Εμμονές

«Πώς πρέπει να ζει κανείς;», διερωτήθηκε κάποτε η κοινωνική κριτικός Σούζαν Σόνταγκ. Αυτή η συλλογή από κριτικά, μυθοπλαστικά και μη μυθοπλαστικά δοκίμια είναι καρπός μακρόχρονης έρευνας και «ονειροπόλησης»· ταυτόχρονα, είναι και μια απόπειρα αντιπαραβολής διακριτών χαρακτηριστικών και κατακερματισμένων φαντασιώσεων και συλλογισμών για –μείζονα ή ελάσσονα– αισθητικά και πολιτικά θέματα, η οποία παίρνει μια ομοιογενή μορφή. Το βιβλίο αυτό, εξίσου προσωπικό όσο και συλλογικό, εν μέρει αυτοβιογραφία και εν μέρει κοινωνικό-πολιτισμική ηδονοβλεψία, θα συγκεντρώσει πρωτότυπα κείμενα, καθώς επίσης -εν είδει ανθολογίας- και επείγουσες συνεντεύξεις, αληθινές και επινοημένες ιστορίες, έναν κατάλογο από ελεύθερες και ποιητικές προσεγγίσεις, σύντομα αποσπάσματα και δημοσιεύματα στον Τύπο, δημιουργώντας ένα αμάλγαμα από υπαρξιακά και θεωρησιακά ζητήματα, σε συνεργασία με συμμάχους, καλεσμένους καλλιτέχνες και στοχαστές. Σε ένα γεωγραφικό τρίγωνο με κορυφές την Αθήνα, το Βερολίνο και το Παρίσι, προτείνω τη δημιουργία μιας εμπειρίας ενός εμπεριστατωμένου -μη ψηφιακού και χαμηλής τεχνολογίας- συλλογισμού, η οποία θα πάρει τη μορφή μιας ηδονιστικής λογοτεχνικής περιπλάνησης – σε μια διαδρομή διάσπαρτη με νοητικά σχήματα, εμμονές, βίτσια, κομμάτια χάους και νησίδες ασφαλείας, σταχυολογημένη από εδώ κι από εκεί, όπου παρεμβάλλονται μαγικές συναντήσεις της πραγματικής ζωής. Το έργο αποζητά να δημιουργήσει νομαδικές και ευέλικτες συνθήκες για τη συναρμογή μιας συλλογής κειμένων, ευελπιστώντας πως αυτά θα έχουν ταυτόχρονα ευφάνταστο και κριτικό τόνο, και θα διαβαστούν ως μια πιθανή έμμεση απάντηση στο πρωταρχικό ερώτημα.