Γιώργος Κοτσιφάκης: Maybe Everything Is

Εν μέσω μιας απαιτητικής χορευτικής καριέρας, βρίσκομαι διαρκώς βυθισμένος στις προσδοκίες, τους στόχους και την αδιάκοπη αναζήτηση της τελειότητας. Αν και αυτά υπήρξαν βασικοί οδηγοί στην καλλιτεχνική μου εξέλιξη, συχνά αφήνουν ελάχιστο χώρο για αυτο-παρατήρηση, εξερεύνηση και ξεκούραση. Αναζητώ έναν χώρο απομάκρυνσης, ησυχίας και παύσης. Να μπω στο στούντιο χωρίς το βάρος μιας εργασίας, προσδοκίας ή προκαθορισμένης ιδέας.

Ο στόχος μου είναι απλός αλλά για μένα σημαντικός: να αδειάσω τον εαυτό μου. Να μπω στο στούντιο χωρίς τίποτα - χωρίς προκατασκευασμένες ιδέες, χωρίς στόχους, χωρίς πίεση να δημιουργήσω ένα προϊόν. Θέλω να βρίσκομαι σε έναν χώρο όπου μπορώ να εμπιστεύομαι την απουσία σχεδίου, επιτρέποντας στον εαυτό μου να παρατηρήσει και να αφεθεί σε με τέτοια παράδοξη εκκίνηση. Τι θα βγει; Θα χορέψω όντως; Θα θελήσω να χρησιμοποιήσω και άλλα μέσα; Θα είναι μια διαδικασία για να βρω τι άλλο μου αρέσει να είμαι.

Προτείνω αυτό το residency ως ένα πείραμα στην απομάθηση. Θέλω να ξαναμάθω πώς να εμπιστεύομαι τη στιγμή, να ακούω το σώμα μου με τρόπους που δεν του επέτρεψα ποτέ να μιλήσει και να επανασυνδεθώ με ό,τι πραγματικά αντηχεί μαζί μου σε αυτό το σημείο της ζωής μου.