Transitions Central Europe: Audition for a demonstration (Ακρόαση για μία διαδήλωση)

«Ακρόαση για μια διαδήλωση, Αθήνα»

«Ήρθα για πρώτη φορά στην Αθήνα το 2014, για να παρουσιάσω το έργο "Mi vida después" («Η ζωή μου μετά»), μια αργεντίνικη παράσταση σχετικά με τις επιπτώσεις της δικτατορίας στη γενιά μου. Και τη διάρκεια αυτών των παρουσιάσεων ανέπτυξα ένα εργαστήριο με Έλληνες καλλιτέχνες, πάνω στην κρίση, την πολιτική και τη μαζική αντίσταση. Η «Ακρόαση για μια διαδήλωση, Αθήνα» είναι μια συνέχεια αυτής της συνεργασίας με τοπικούς καλλιτέχνες.

Θα ανακατασκευάσουμε μαζί με το κοινό τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στις 17 Νοεμβρίου 1973. Επιλέξαμε αυτή τη διαδήλωση επειδή αποτελεί σύμβολο μαζικής εξέγερσης. Είναι μια στιγμή στην Ιστορία, όπου οι άνθρωποι μπόρεσαν να ξεπεράσουν το φόβο και να έρθουν αντιμέτωποι με τη δικτατορία. Επί μήνες, μια ομάδα καλλιτεχνών και ερευνητών, υπό την καθοδήγηση του Πρόδρομου Τσινικόρη και του Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, έπαιρνε συνεντεύξεις από ανθρώπους που συμμετείχαν στην εξέγερση του ’73 και σήμερα είναι καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, σχετικά με τις αναμνήσεις τους από τα γεγονότα εκείνα και τη σχέση τους με την πολιτική σήμερα. Ορισμένοι από αυτούς θα εμφανιστούν ζωντανά στην περφόρμανς και θα γίνουν επίσης χαρακτήρες τους οποίους θα υποδυθούν άλλοι άνθρωποι, προκειμένου να διερευνήσουμε πώς σχετίζονται οι Έλληνες με τη δική τους Ιστορία.

Κάθε χρόνο, στις 17 Νοεμβρίου, οι πολίτες αναβιώνουν αυτή τη διαδήλωση και κάθε χρόνο το γεγονός παίρνει διαφορετική σημασία. Μετά από ένα χρόνο μαζικών διαδηλώσεων, δημοψηφίσματος, τραπεζικής κατάρρευσης, παραίτησης του πρωθυπουργού, νέων εκλογών, νέας χρηματοδοτικής συμφωνίας διάσωσης, έκρηξης της προσφυγικής κρίσης, θέλουμε να μάθουμε πώς αισθάνονται οι Έλληνες σχετικά με τη δύναμή τους σήμερα. Είμαστε αντιμέτωποι με μια νέα δικτατορία; Είμαστε ελεύθεροι να αποφασίζουμε; Ποιος είναι ο ρόλος μας στην κοινωνία;

Η παράσταση αυτή είναι μια ανοιχτή πρόσκληση στον κόσμο, για να συμμετάσχει, να μιλήσει και να σκεφτεί για το σήμερα και το χθες. Σημερινοί φοιτητές, φοιτητές από το ’73, άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί για να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους, άνθρωποι που έμειναν κλεισμένοι στα σπίτια τους, βρίσκονται όλοι μαζί για να ανακατασκευάσουν το παρελθόν και να κοιτάξουν προς το μέλλον.»
—Lola Arias