Transitions Central Europe: Our Secrets (Τα μυστικά μας)

«Φανταστείτε την ταινία «Οι ζωές των άλλων» του Florian Henckel von Donnersmarck να συναντά το δηκτικό πνεύμα του Oscar Wilde και την ένταση των διαπροσωπικών σχέσεων που απαντάται στα δράματα του Harold Pinter». Έτσι περιγράφει το "Our Secrets" ο κριτικός της εφημερίδας "Herald Scotland".

Το "Our Secrets" μας γυρίζει πίσω στα κομουνιστικά ‘80ς, έχοντας για φόντο το κραταιό τότε κίνημα των αιθουσών χορού, όπου, με τη συγκατάθεση των κυβερνώντων, αναβίωνε η λαϊκή μουσική και χορευτική παράδοση της Ουγγαρίας.

«Αν και δεν είμαι ειδικός, ξέρω πως η διερεύνηση και η δημοσιοποίηση των μυστικών αρχείων στην [Ανατολική] Γερμανία αποτέλεσε τη βάση για μεγαλύτερη διαφάνεια. Αυτό δεν συνέβη στην Ουγγαρία. Εμείς ακόμα δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν πρώην κατάσκοπος… Ούτε η ουγγρική Αριστερά, όταν ήταν στην εξουσία, ούτε η σημερινή δεξιά κυβέρνηση έχουν δημοσιεύσει αυτά τα αρχεία. Μάλλον επειδή και οι δύο πλευρές έχουν κάτι να κρύψουν». Αυτά δήλωσε ο Μπέλα Πίντερ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Pester Lloyd".

Με έντονη παρουσία σε σημαντικά θεατρικά φεστιβάλ (Μάριμπορ Σλοβενίας, Βασιλείας Ελβετίας, Festwochen της Βιέννης κ.ά.), ο Μπέλα Πίντερ συγκροτεί, μαζί με τους ομότεχνούς του Árpád Schilling και Kornél Mundruczó, τη ριζοσπαστική τριανδρία του σύγχρονου πολιτικού θεάτρου της Ουγγαρίας, ενώ ταυτόχρονα αυτοί οι τρεις είναι και οι πιο διακεκριμένοι διεθνώς εκπρόσωποι της γενιάς τους.

Εμβληματικό έργο του Μπέλα Πίντερ –και αυτό που του απέφερε για πρώτη φορά τη διεθνή αναγνώριση– είναι η επική φάρσα "The Peasant Opera" (2002), στην οποία στηλιτεύει τις αήθεις πρακτικές, τα στρεβλωμένα έθιμα και τα νοσηρά ταμπού της ουγγρικής επαρχίας, συνοδεία ενός ηχητικού τοπίου που ενώνει ευρηματικά την μπαρόκ μουσική με τα παραδοσιακά τραγούδια.

Όπως μπορεί να διαβάσει κανείς στην επίσημη ιστοσελίδα της Πρεσβείας της Ουγγαρίας στην Ελλάδα: «Η παράδοση και η λαϊκή τέχνη είναι ζωντανές στην Ουγγαρία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους παραδοσιακούς χορούς. Οι ουγγρικοί χοροί είναι μοναδικοί παγκοσμίως, καθώς η αυθεντική μουσική και κινησιολογία τους είναι πλήρως τεκμηριωμένη. Παράλληλα με τα επαγγελματικά συγκροτήματα παραδοσιακών χορών που περιοδεύουν ανά τον κόσμο προβάλλοντας τις αξίες της ουγγρικής λαϊκής χορευτικής και μουσικής κουλτούρας, υπάρχουν στην Ουγγαρία αμέτρητα ερασιτεχνικά τμήματα παραδοσιακών χορών. Αν ρωτήσουμε τους ξένους τι τους έρχεται συνειρμικά στο μυαλό όταν ακούσουν τη λέξη “ουγγρικός χορός”, θα απαντήσουν “το τσάρντας”. Ο όρος “τσάρντας” προέρχεται από τη λέξη csárda (χάνι), απόδειξη ότι τα πανδοχεία της στέπας κάποτε ήταν και μέρη για χορό. Οι χοροί συνοδεύονται από παραδοσιακά μουσικά όργανα, αρκετές φορές όμως οι χορευτές, εκτός από το να χορεύουν, τραγουδούν κιόλας, εντυπωσιάζοντας ακόμη περισσότερο το κοινό. Ο χορός είναι γιορτή ή συνδέεται με γιορτές και για το λόγο αυτόν οι φορεσιές –ιδίως των γυναικών– είναι πλούσια διακοσμημένες και εντυπωσιακές.»

Σάββατο 14 Νοεμβρίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές (Γλώσσα: Ουγγρικά, με διερμηνεία)
Συντονισμός: Κάτια Αρφαρά, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου και Χορού στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση