Η διαχείριση της ποικιλότητας στις σύγχρονες μητροπόλεις

Για να κατανοήσει κανείς την πολύβουη ποικιλότητα των μεταβιομηχανικών μητροπόλεων πρέπει να διακρίνει μεταξύ των πολλών και διαφορετικών μορφών διαφορετικότητας που συνθέτουν τη συνολική τους πολυσημία και πολυπλοκότητα:

Την ανισότητα που αποτυπώνεται στην κοινωνική συγκρότηση, αλλά και στην εξωτερική εμφάνιση των γειτονιών της πόλης καθώς και των ίδιων των κατοίκων της.

Την εθνοτική και φυλετική ποικιλότητα των οποίων η άνιση κατανομή στο χώρο της πόλης συμβάλει συνήθως στην αναπαραγωγή της ιεράρχησης και των διακρίσεων μεταξύ τόπων και ανθρώπων.

Τον λειτουργικό διαχωρισμό της πόλης με βάση τις κυρίαρχες δραστηριότητες των επιμέρους περιοχών της.

Τις ποικίλες πολιτισμικές αναφορές του χθες και του σήμερα που εγγράφονται ανάμικτα στην πολεοδομική δομή και οργάνωση της πόλης και στο χτισμένο της περιβάλλον.

Τις διαγενεακές και άλλες διαφοροποιήσεις στον τρόπο ζωής, στις καθημερινές συνήθειες, στις προσωπικές επιλογές και προτιμήσεις, στη σχέση με τον δημόσιο χώρο κ.π.ά.

Επειδή, μάλιστα, αυτές οι ιεραρχίες, διαφορές, και επιλογές συνήθως διατέμνονται, η ποικιλότητα αυξάνει καθιστώντας τη διαχείρισή της πιο πολύπλοκη σε συνάρτηση και με την ανάδειξη όλο και περισσότερων μειονοτικών ομάδων που καθίστανται συχνά ευάλωτες λόγω της διαφορετικότητάς τους.

Το κεντρικό ερώτημα της εκδήλωσης αφορά τους τρόπους με τους οποίους οι σύγχρονες μητροπόλεις μπορούν να διαχειριστούν αυτήν την ποικιλότητα και πολυσημία προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.