ecdysis | Μιχάλης Θεοφάνους

Η έκδυση είναι μια βιολογική διαδικασία μεταμόρφωσης. Η αποκάλυψη ενός αναγεννημένου πλάσματος κάτω από τη φυλακή του εξωσκελετού ή του παλιού δέρματος. Η διαδικασία της έκδυσης υπηρετεί την ανάπτυξη του οργανισμού όχι μέσω πρόσθεσης ή διόγκωσης, αλλά με τον αντίθετο τρόπο: η εξέλιξη απαιτεί το ευάλωτο ξεγύμνωμα, μια στιγμή τρωτότητας, κατά την οποία το πλάσμα εκτίθεται στα αδηφάγα βλέμματα των άλλων, προσπαθεί να προστατευτεί δοκιμάζοντας διάφορα τεχνάσματα, παίζει και κοροϊδεύει τις ασφυκτικές ταυτότητες.

Η περφόρμανς εμβαθύνει στη διαδικασία της έκδυσης, ανάγοντάς την σε τελετουργία, σε μια διαβατήρια τελετή, όπου ο χρόνος διανοίγει και οι ταυτότητες ρευστοποιούνται. Σε μια σειρά από οπτικοακουστικές εικόνες, κάποτε αφηρημένες και άλλοτε αμήχανες, το πλάσμα απορρίπτει την περιττή πια σάρκα, παγιδευμένο μέσα σε έναν οικείο χώρο που μετατρέπεται σε εχθρικό περιβάλλον. Δεν είναι πια αυτό που ήταν και δεν είναι ακόμη αυτό που θα γίνει. Πόσοι είμαι εντέλει εδώ μέσα;

«Ζω μέσα σε γυάλινους τοίχους, διαφανείς, ανυποχώρητους, ψυχρούς. Φαίνομαι καίριος, άθικτος, αλλά μέσα μου κάτι συντελείται. Κάτω από τη γυαλιστερή επιφάνεια της υπάρξεώς μου, κάτι με σφίγγει. Κάτι που δεν έχει όνομα. Ακόμη. Ο εξωσκελετός μου είναι φυλακή, κάποτε ταίριαζε απ’ άκρη σ’ άκρη της υπάρξεως, τώρα ασφυκτιά αντί να με προστατεύει. Είναι εγκλεισμός, εμπόδιο και επίδειξη. Ο κόσμος με παρακολουθεί αλλά είμαι αόρατος. Κάθε μου κύτταρο πονάει. Ρήγματα, τάφροι σχηματίζονται μέσα μου. Αναμένω την έκδυση. Μια βασανιστική αποβολή που θα με εξαφανίσει. Δεν έχω όνομα, μονάχα ερωτήσεις. Στον οριακό μου χώρο απεκδύομαι τους ρόλους μου και αναμένω».

– Μαρίνα Ξενάκη