Μια Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού vol. 10

Η «Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού» και η συνεργασία της Στέγης με το Πάντειο Πανεπιστήμιο συμπληρώνουν 10 χρόνια. Με αφορμή αυτή την επέτειο, τρεις νέοι μουσικοί κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε μια διευρυμένη επιμελητική ομάδα για να διαμορφώσουν από κοινού το φετινό μουσικό πρόγραμμα. Οι μουσικές της «Γέφυρας» για αυτή τη σεζόν μάς ταξιδεύουν σε αμερικανικούς αυτοκινητόδρομους και μονοπάτια στα βουνά των Βαλκανίων, αλλά και σε μονόδρομους της ύπαρξης και παράτολμες μεταβάσεις στον χωροχρόνο.

1η Συναυλία | 21:00 | "Οn the Road" / Στα χνάρια του Jack Kerouac

Νέα μουσική από πόλεις των ΗΠΑ απ’ όπου πέρασε ο συγγραφέας

Το 1949 ξεκινά το δεύτερο ταξίδι μιας παρέας νεαρών από την Ανατολική στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ, όπως το αφηγείται ο Τζακ Κέρουακ στο εμβληματικό “Οn the Road”, κείμενο που καθόρισε τη γενιά των Μπήτνικ. To 2025, οι μουσικοί του Galan Trio, που περιοδεύουν ακατάπαυστα στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, φέρνουν στις αποσκευές τους έργα του ρεπερτορίου τους γραμμένα από συνθέτριες και συνθέτες που ζουν πάνω –ή κοντά– στη διαδρομή του ταξιδιού του Κέρουακ. Πώς ηχούν σήμερα τα χνάρια του;

Πρόγραμμα

• Todd Groves (σταθμός: Νέα Υόρκη): “Dance Music for a Frenetic Mind” για πιάνο τρίο (2022)

«Το έργο “Dance Music for a Frenetic Mind” βασίζεται σε τρία διαφορετικά είδη χορού: φόξτροτ, βαλς και κάποιο είδος λαϊκού χορού με αόριστο ανατολικοευρωπαϊκό ρυθμό. Όταν ξεκίνησα να το συνθέτω, το αυτί και το μυαλό μου άρχισαν να κατευθύνονται σε πολλούς διαφορετικούς δρόμους. Προσπάθησα να αντισταθώ και να μείνω πιο κοντά στους αρχικούς τρεις χορούς, αλλά τελικά άφησα τη μουσική να περιπλανηθεί ελεύθερα. Ενώ οι αρχικοί τρεις χοροί εξακολουθούν να υπάρχουν έως κάποιον βαθμό μέσα στο έργο, το τελικό αποτέλεσμα αφορά περισσότερο τον χορό μεταξύ διαφορετικών μοτίβων, διαθέσεων και σκέψεων. Το αποτέλεσμα μου φάνηκε κάπως φρενήρες, κάτι που δεν ήθελα να το περιορίσω. Συνέχισα, λοιπόν, να γράφω με το σκεπτικό ότι η μουσική θα εξελιχθεί σε κάτι πιο περίεργο και πιο έντονο στην πορεία. Το τελευταίο μέρος μού έδωσε την εντύπωση πως είναι ένα είδος χορευτικής μουσικής για ένα απρόσωπο και αόριστο (ή για το δικό μου) ξέφρενο μυαλό».

• Σοφία Σέργη (Sophia Serghi) (γενν. 1972) (σταθμός: Γουίλιαμσμπεργκ, Βιρτζίνια): “Towards the Flame” για πιάνο τρίο (2010)

Η μουσική αναφέρεται στον κυκλικό χορό ενός σκώρου γύρω από μια φλόγα. Αποτελείται από είκοσι ένα σύντομα τμήματα σε 7/8, τα οποία χτίζονται σιγά σιγά από ένα απλό μοτίβο σε μια ξέφρενη ένταση και υφή και επιστρέφουν πάλι στην απλότητα. Το έργο “Towards the Flame” υποδηλώνει την κυκλική μετενσάρκωση της ψυχής (σκώρος) που καλείται να χορέψει γύρω από μια φλόγα (ζωή και αγάπη). Όπως είναι γνωστό, ο σκώρος αναπόφευκτα εμπλέκεται σε έναν άγριο χορό γύρω από την ελκυστική φλόγα μόνο και μόνο για να καεί και να αναδυθεί σε πνεύμα. Σε λίγο καιρό, μπορούμε να περιμένουμε να εμφανιστεί ή να επανεμφανιστεί (μετενσάρκωση) ένας νέος σκώρος και να χορέψει έναν παρόμοιο χορό, διατηρώντας έτσι τον αέναο και υπερβατικό χορό του ίδιου πνεύματος!

Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το Trio D’Amici στο Kennedy Center for the Performing Arts, στην Ουάσιγκτον, τον Μάιο του 2009.

• Γιώργος Βασιλαντωνάκης (γενν. 1969) (σταθμός: Τσάρλεστον): “Cyanic Outbursts” για πιάνο τρίο (2021)

Το “Cyanic Outbursts” είναι ένα σύντομο, δεξιοτεχνικό και εκρηκτικό έργο, ένα μείγμα διαρκών και απρόβλεπτων αλλαγών υφής και ενέργειας. Κυμαίνεται από ήρεμη ακινησία έως ιλιγγιώδεις, επαναλαμβανόμενες δίνες, φρενήρη χορευτικά επεισόδια και όλες τις ενδιάμεσες διαθέσεις, εξερευνώντας τον πλούσιο ηχοχρωματικό καμβά του τρίο με πιάνο. Αφιερωμένο στο Galan Trio, έπειτα από ανάθεσή του, αυτό το έργο αντλεί αφηρημένα μοτιβικά και ρυθμικά στοιχεία από την ελληνική νησιώτικη λαϊκή μουσική και τα εντάσσει σε ένα σύγχρονο αρμονικό και κινησιολογικό πλαίσιο, δίνοντας έμφαση στην αλληλεπίδραση και τη μουσικότητα του συνόλου.

• David Carter (σταθμός: Λος Άντζελες): “Sifting Chaparral” για πιάνο τρίο (2024)

«Εμπνεύστηκα το “Sifting Chaparral” από την ομώνυμη πυκνή θαμνώδη βλάστηση (σαπαράλ), η οποία είναι διαδεδομένη στη Νότια Καλιφόρνια όπου ζω. Υπάρχει και η αντίστοιχη βλάστηση στην Ελλάδα (φρύγανα), όπου εδρεύει το Galan Trio. Τόσο η Νότια Καλιφόρνια όσο κι ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας έχουν ένα ξηρό, ήπιο κλίμα όπου αυτά τα φυτά μπορούν να ευδοκιμήσουν στις παράκτιες περιοχές. Το κομμάτι διαπερνά ένα πυκνό πλέγμα από λούπες και πολυρρυθμίες, ανακαλύπτοντας άλλοτε μελωδικές γραμμές και άλλοτε σπινθηροβόλα πιτσικάτο μοτίβα».

• Cindy Cox (γενν. 1961) (σταθμός: Σαν Φρανσίσκο): “La mar amarga” για πιάνο τρίο (2007)

«Μπορεί να αναγνωρίσετε τον υπέροχο εισαγωγικό στίχο από τη διάσημη “Ρομάντσα του Υπνοβάτη” (“Romance sonámbulo”) του Federico García Lorca: “Verde que te quiero verde” (“Πράσινο, πράσινο, πώς σ’ αγαπώ!”). Ο τίτλος του έργου, “La mar amarga” (“Η πικρή θάλασσα”), προέρχεται από έναν στίχο που απαντάται πιο μετά στο ποίημα. Με γοήτευσε η ηχητική επανάληψη του “(l)a mar” και βρήκα σε αυτήν μια έντονη σχέση με τις τρόπον τινά κρυφές επαναλήψεις που χαρακτηρίζουν και τη μουσική μου. Ωστόσο, ίσως να μη γνωρίζετε ένα παράξενο βιβλίο με τίτλο “Sensitive Chaos” (“Το ευαίσθητο χάος”) του Theodor Schwenk που γράφτηκε τη δεκαετία του 1960. Αυτή η μελέτη, με υπότιτλο “Η δημιουργία ρεουσών μορφών στο νερό και στον αέρα”, συνδυάζει την ποίηση με την επιστήμη. Έχοντας κεφάλαια με τίτλους όπως “Αρχετυπικές κινήσεις του νερού” και “Ο σχηματισμός των δινών”, αποτέλεσε για μένα ιδιαίτερη πηγή έμπνευσης, ως μια μεταφορά για τη δική μου προσέγγιση στη μορφή και την κατεύθυνση της μουσικής. Όπως οι μαγευτικές εικόνες των μοτίβων νερού και ανέμου στο τέλος του βιβλίου, έτσι και η μουσική μου επιδιώκει να βρίσκεται σε μια ρευστή αλλά συγχρόνως αρχιτεκτονικά στατική μορφή».

Galan Trio: Πέτρος Μπούρας (πιάνο), Μπάμπης Καρασαββίδης (βιολί), Μαρίνα Κολοβού (βιολοντσέλο)

Επιμέλεια: Λορέντα Ράμου

Στη συναυλία ακούγονται αποσπάσματα από το βιβλίο “On the Road” με τη φωνή του Jack Kerouac.

2η συναυλία | 22:00 | "Off Road" / Γλωσσολαλιές των Βαλκανίων

Ταξίδι στα «Ανατολικά της Δύσης» με ένα βιολί

Από τον βαλκανικό βορρά, έργα με διαφορετικό χαρακτήρα περιστρέφονται (off road) γύρω από τον κεντρικό πρωταγωνιστή, το βιολί, και ισορροπούν ανάμεσα στη σύγχρονη κλασική γραφή και τα ζωντανά στοιχεία από τις μουσικές ρίζες των τόπων. Σόλο βιολί, ηλεκτρονικά και ντουέτα δημιουργούν ένα ελικοειδές πορτρέτο του οργάνου. Τα σύγχρονα στοιχεία διαδέχονται τη βαθύτερη ανασκόπηση των κοινών μουσικών ιδιωμάτων της περιοχής μέσα από τη σύμπραξη, την εναλλαγή και την αποστασιοποίηση.

Πρόγραμμα

• Diana Rotaru (γενν. 1981) (Ρουμανία): “Glossolalia” για βιολί και ηλεκτρονικά (2010)

Το “Glossolalia” ξεκινά με έναν στριγκό ήχο βιολιού, που συνοδεύεται από προηχογραφημένους ήχους. Οι αιχμηρές μεταλλικές νότες εναλλάσσονται με ήχους που μιμούνται ξύλινα κρουστά, δημιουργώντας μια υποβλητική, αγωνιώδη ατμόσφαιρα. Η μουσική κορυφώνεται με μια ξέφρενη, δυναμική μελωδία, προτού καταλήξει σε ένα ήρεμο, αργόσυρτο φινάλε που αφήνει μια αίσθηση έντασης και φόβου. Η σύνθεση φαίνεται να ενσωματώνει επιρροές από την παραδοσιακή μουσική της Ρουμανίας και τα οργανικά της στοιχεία, ενώ είναι χαρακτηριστικές οι δυναμικές της αντιθέσεις και τα ηχοχρώματα που παραπέμπουν σε τοπικά όργανα.

• Δανάη Μπελοσίνωφ (γενν. 1993) (Βουλγαρία/Ελλάδα): “CRUNNING, for 2” για δύο βιολιά, ανάθεση της Στέγης (2025)

«Στα λειβάδια με τις βουνίσιες παπαρούνες και τους αμμόλοφους από κρινάκια θαλάσσια...λαχανιάζοντας»

Ειδικά για τη συναυλία, η Στέγη ανέθεσε στη συνθέτρια Δανάη Μπελοσίνωφ τη δημιουργία ενός νέου έργου που να αναδεικνύει τη βαλκανική μουσική κληρονομιά. Με διπλή καταγωγή από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, η Μπελοσίνωφ έχει βαθιά προσωπική σχέση με τη βουλγαρική παραδοσιακή μουσική, με την οποία είχε έντονη επαφή από μικρή ηλικία. Η αγάπη της για αυτήν την παράδοση και η επιθυμία της να την εξερευνήσει περαιτέρω αντανακλώνται στο έργο της, ενώ η ικανότητά της να συνδυάζει τα παραδοσιακά αυτά στοιχεία με σύγχρονες τεχνικές την καθιστά ιδανική επιλογή για τη συγκεκριμένη συναυλία.

• Mihailo Trandafilovski (γενν. 1974) (Β. Μακεδονία/Ην. Βασίλειο): “Mozaik” για δύο βιολιά (2016)

Το “Mozaik” είναι μια μινιμαλιστική σύνθεση, που εξελίσσεται μέσα από μια διαρκή, ατμοσφαιρική συνομιλία. Το έργο ξεκινά με το πρώτο βιολί να παράγει έναν τραχύ ήχο, ενώ το δεύτερο βιολί εισάγεται σταδιακά, προσφέροντας μια πιο ομαλή, ηχητική ροή. Τα δύο όργανα εναλλάσσονται σε διαφορετικές κλίμακες και συγχωνεύονται, δημιουργώντας ένα ηχητικό μωσαϊκό. Η ένταση μειώνεται αργά, ολοκληρώνοντας τη σύνθεση με μια μελαγχολική ατμόσφαιρα και αίσθηση συναισθηματικής πληρότητας. Το κομμάτι συνδυάζει μουσικές επιρροές από τη Βόρεια Μακεδονία, με τη χρήση των βιολιών να παραπέμπει στην τοπική παράδοση, ενώ η μινιμαλιστική προσέγγιση φέρει και σύγχρονες επιρροές από τη μουσική σκηνή της Μεγάλης Βρετανίας, όπου ζει ο συνθέτης.

• Tigran Mansurian (γενν. 1939) (Αρμενία): “Lamento” για βιολί (2002)

Το “Lamento” χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, το βιολί δημιουργεί ένα δυναμικό, μελαγχολικό ύφος με εναλλαγές ρυθμού και ρετζίστρων, φτάνοντας σε μια κορύφωση που εντείνει τη συναισθηματική φόρτιση. Στο δεύτερο μέρος, ο ήχος γίνεται πιο υποτονικός και σταθερός, με χαμηλούς και υπόκωφους τόνους που προκαλούν μια αίσθηση μοναξιάς και απομόνωσης. Στη σύνθεση υπάρχουν εναλλαγές ανάμεσα σε δυναμικές μεταβολές και στιγμές ηρεμίας, δημιουργώντας ένα πολυδιάστατο ηχητικό ταξίδι που αντλεί έμπνευση από την αρμενική μουσική παράδοση, συνδεδεμένη με την έκφραση του πένθους και της περισυλλογής.

• Hanan Hadžajlić (γενν. 1991) (Βοσνία-Ερζεγοβίνη): “Ex Machina III” για βιολί και πιάνο (2016)

Το “Ex Machina III” είναι ένα εκρηκτικό έργο, όπου η μουσική εξελίσσεται μέσα από ένα κυνηγητό και, ενίοτε, συμπόρευση των δύο οργάνων. Η δραματική αφήγηση αναπτύσσεται μέσα από αιφνίδιες παύσεις και εναλλαγές στη δυναμική, δημιουργώντας μια αίσθηση αστάθειας και μυστηρίου. Το βιολί διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη σταδιακή κορύφωση, ενώ η ξαφνική κατάληξη αφήνει τον ακροατή σε μια αίσθηση αναμονής και αβεβαιότητας, προσκαλώντας τον να εξερευνήσει τα νοήματα πίσω από τη μουσική. Η σύνθεση, με τις αιφνίδιες εναλλαγές της, αντανακλά την ιστορική κληρονομιά της Βοσνίας, φέρνοντας στον νου τις μουσικές αντιφάσεις και την εκφραστικότητα της παραδοσιακής μουσικής της περιοχής.

• Soni Petrovski (γενν. 1977) (Β. Μακεδονία/Αυστραλία): “Bric-a-brac” για σόλο βιολί (2001)

Το έργο “Bric-a-brac” ξεδιπλώνει μια μουσική αφήγηση που αντλεί από τις βαλκανικές ρίζες του συνθέτη. Ξεκινώντας ήρεμα, το κομμάτι σταδιακά εξελίσσεται, με τη μελωδική γραμμή να διατρέχει διαφορετικές περιοχές του βιολιού, από τις χαμηλότερες έως τις υψηλότερες, ενώ οι απότομες παύσεις δημιουργούν ένα ιδιαίτερο ρυθμικό μοτίβο. Οι μελωδίες του, που θυμίζουν άλλοτε ηπειρωτικό μοιρολόι και άλλοτε ποντιακή λύρα, φέρνουν στο νου εικόνες παραδοσιακών τελετουργιών και γιορτών. Θυμίζουν στιγμές θρήνου, αλλά και χαράς, αποτυπώνοντας τις αντιθέσεις της ζωής.

Βασίλης Σούκας (σόλο βιολί), Φαίδων Μηλιάδης (βιολί), Λυδία Λινάρδου (πιάνο)

Επιμέλεια: Ηρώ Μενέγου

Στη συναυλία ακούγονται αποσπάσματα από τα βιβλία «Ανατολικά της Δύσης» του Miroslav Penkov και «Πιάσε το λαγό» της Lana Bastašić με τις φωνές της Δανάης Μπελοσίνοφ και της Milena Milanovic.

3η συναυλία | 21:00 | "Parallel Roads" / Μια καθημερινή μέρα

Δύο παράλληλες εξερευνήσεις του μεταμοντέρνου για φωνή και βιολοντσέλο

Δύο παράλληλες υπάρξεις στοχάζονται για τη ζωή, τον θάνατο και τη φύση. Το διπλό ρεσιτάλ “Parallel Roads” επιχειρεί να αποτυπώσει την ψυχοσύνθεση της στιγμής όπου οι δύο αυτές υπάρξεις συνυπάρχουν νοητά, αλλά δεν συναντιούνται ποτέ.

Πρόγραμμα

• Caroline Shaw (γενν. 1982): “In manus tuas” για βιολοντσέλο (2009)

Το έργο “In manus tuas” βασίζεται σε ένα μοτέτο του Thomas Tallis (16ος αιώνας). Αν και υπάρχουν μόνο λίγα σημεία του έργου στα οποία μπορεί κανείς να εντοπίσει τις ακριβείς αρμονικές αλλαγές της μελοποίησης του Tallis, η κίνηση (ή η έλλειψη της κίνησης) έχει σκοπό να αποτυπώσει την αίσθηση μιας στιγμής ακρόασης του μοτέτου στον ιδιαίτερο και αξιοσημείωτο χώρο της εκκλησίας Christ Church στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ. Το “In manus tuas” γράφτηκε το 2009 για τη βιολοντσελίστρια Hannah Collins, η οποία το παρουσίασε σε μια κοσμική λειτουργία για σόλο βιολοντσέλο που πραγματοποιήθηκε στο σκοτεινό και φωτισμένο με κεριά κλίτος του ναού.

• Meredith Monk (γενν. 1942): Επιλογές από το έργο “Book of Days” για φωνή (1988)

Το “Book of Days” είναι μια ταινία για τον χρόνο, αρχικά παραλληλίζοντας τον Μεσαίωνα, μια εποχή πολέμων, λοιμών και φόβου της Αποκάλυψης, με τη σύγχρονη εποχή των φυλετικών και θρησκευτικών συγκρούσεων, της επιδημίας του AIDS και του φόβου της πυρηνικής καταστροφής. […] Αν και η ταινία δεν δίνει απαντήσεις, εντούτοις είναι ένας φόρος τιμής στο όραμα και τη φαντασία και μια ποιητική επίκληση αυτού που μας συνδέει. Το “Book of Days” έχει προβληθεί στο PBS και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, ενώ επιλέχθηκε για την Μπιενάλε του Whitney.

• Kaija Saariaho (1952–2023): “Sept papillons” για βιολοντσέλο (2000)

Το “Sept papillons” ήταν το πρώτο έργο που έγραψε η Saariaho μετά την όπερά της, “L’Amour de loin”, και γράφτηκε εν μέρει κατά τη διάρκεια των προβών της όπερας στο Σάλτσμπουργκ. Αισθάνεται κανείς την επιθυμία της Saariaho να βρει έναν νέο κόσμο, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την όπερα ούτε στο ύφος ούτε στη γλώσσα. Από τις μεταφορές της όπερας, που όλες έχουν έναν διαχρονικό χαρακτήρα –έρωτας, πόθος ή θάνατος–, εδώ πέρασε σε μια μεταφορά του εφήμερου: την πεταλούδα [γαλλ. papillon]. Επίσης, από τα μεγάλα χρονικά διαστήματα της όπερας πέρασε σε αυτές τις επτά μινιατούρες, που η καθεμία μοιάζει να είναι μελέτη πάνω σε μια διαφορετική πτυχή της εύθραυστης και εφήμερης κίνησης που δεν έχει αρχή ή τέλος.

To έργο “Sept papillons” υπήρξε ανάθεση του Ιδρύματος Rudolf Steiner και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τον Anssi Karttunen στο Ελσίνκι τον Σεπτέμβριο του 2000.

• Φίλιππος Σακαγιάν (γενν. 1992): “metaph” για φωνή και ηλεκτρονικά, ανάθεση της Στέγης (2025)

Η γλώσσα ξεκινά ως μια φαντασίωση επικοινωνίας, αλλά συχνά εξελίσσεται σε μια συμβιωτική μόλυνση. Από την πολιτική μέχρι την καθημερινότητα, οι λέξεις και οι έννοιες διαβρώνονται, στρεβλώνονται και αδειάζουν. Η μετάλλαξη είναι αναπόφευκτη. Η γλώσσα θρυμματίζεται, καταβροχθίζεται και ξαναγεννιέται. Ο λόγος συσπάται και μεταλλάσσεται. Ο Seraph (ο χαρακτήρας του έργου) δεν είναι μια φωνή, αλλά ένα σύμπτωμα αποδέσμευσης από τη γλώσσα και μια μετατόπιση προς τη μεταφορά.

• Ana Sokolovic (γενν. 1968): “Vez” για βιολοντσέλο (2005)

Vez στα σερβικά σημαίνει κέντημα, εργόχειρο. Το έργο είναι εμπνευσμένο από την παραδοσιακή βαλκανική μουσική. Επαναλαμβανόμενες νότες, ακανόνιστοι ρυθμοί και μικροσκοπικά «κεντήματα» μεταξύ τονισμένων ήχων είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του κομματιού.

• Morton Feldman (1926–1987): “Only” για φωνή (γραμμένο για την Joan La Barbara) (1947)

«Το 1988, το Holland Festival παρουσίασε ένα μουσικό αφιέρωμα στον John Cage σε διάφορες τοποθεσίες του Άμστερνταμ. Εκτός από έργα του Cage, και εις μνήμην του Feldman που είχε πεθάνει το προηγούμενο φθινόπωρο, μου ζητήθηκε να τραγουδήσω το “Only”. Το τραγούδησα για πρώτη φορά στις 23 Ιουνίου, από την οροφή της Κρατικής Όπερας στην πλατεία Leidseplein, τα μεσάνυχτα, μέσα στη βροχή. Είμαι σίγουρη ότι μόνο οι άγγελοι το άκουσαν... και, ίσως, ο Morty. Είναι τόσο σύντομο και τόσο οδυνηρό που θέλησα να μάθω περισσότερα για τις συνθήκες της σύνθεσής του. Το χειρόγραφο που είχα στην κατοχή μου έδινε ως ημερομηνία έκδοσης το 1976, αλλά κανένας από τους φίλους ή τους μαθητές του Morty από εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να ρίξει φως στο μυστήριό του. Παρέμεινε ένα αίνιγμα μέχρι που έμαθα ότι είχε γραφτεί όταν ο Morty ήταν μόλις 21 ετών, το 1947. Για μένα, το κείμενο του Rilke είναι ένας εύγλωττος επιτάφιος για μια ψυχή που πέταξε πολύ νωρίς». – Joan La Barbara

Μάριος Μανιατόπουλος (τενόρος), Αναστασία Δεληγιαννάκη (βιολοντσέλο)

Επιμέλεια: Παύλος Κόρδης

Στη συναυλία ακούγονται αποσπάσματα από το βιβλίο «Ασκήσεις ύφους» του Raymond Queneau με τη φωνή της Manon Fabre.

4η συναυλία | 22:00 | "Crossroads" / Ταξιδεύοντας στον χρόνο και στον ήχο

Ταξίδι με φυσικούς και ηλεκτρονικούς ήχους από τον Μεσαίωνα στο σήμερα

Το πρόγραμμα “Crossroads” εξερευνά, μέσω πρωτογενών πηγών ήχου, κρουστών και φωνής, τη σχέση μεταξύ του φυσικού, του ηλεκτρονικού και του μεταφυσικού, ταξιδεύοντας στον χρόνο και στον ήχο και συνδυάζοντας αρχαίους και σύγχρονους μουσικούς κόσμους.

Πρόγραμμα

• Ash Fure (γενν. 1982): “Shiver Lung 2” για κρουστά και ηλεκτρονικά (2017)

Μέσα σε κάθε ηχείο που έχετε δει ποτέ, υπάρχει ένας κώνος που κάνει ένα πολύ απλό πράγμα: κινείται προς τα πάνω και προς τα κάτω. Καθώς το κάνει αυτό, ο κώνος προσκρούει στον αέρα, ο οποίος προσκρούει σε περισσότερο αέρα, ο οποίος προσκρούει σε όλο και περισσότερο αέρα και στη συνέχεια αναπηδά σε τοίχους, πατώματα, αντικείμενα και σώματα και τελικά, αν είστε αρκετά κοντά, προσκρούει ακριβώς στο τύμπανο του αυτιού σας.

Στην καρδιά του “Shiver Lung 2” βρίσκονται δύο κώνοι ηχείων subwoofer που κάνουν τη δουλειά τους: κινούνται προς τα πάνω και προς τα κάτω. Αλλά εδώ, στο μεγαλύτερο μέρος του έργου, τα subwoofers κινούνται τόσο αργά που δεν μπορούμε να ακούσουμε τον ήχο που παράγουν. Οι ερμηνευτές γλιστρούν τις παλάμες, τα νύχια τους, αλυσίδες, κομμάτια χαρτιού, κουδουνίστρες και κουδούνια πάνω στις επιφάνειες αυτών των subwoofers, ενώ αυτά πάλλονται, φέρνοντάς τα στη σφαίρα της ακουστότητας μέσω της αφής.

Το “Shiver Lung 2” γράφτηκε για τον Ross Karre και έκανε πρεμιέρα στο Issue Project Room της Νέας Υόρκης στις 29 Σεπτεμβρίου 2017.

• Mark Andre (γενν. 1964): “S2” για κρουστά (2015)

«Η εξαφάνιση ως συνθετική και υπερβατική εμπειρία είναι η κεντρική θεματική της μουσικής μου. Η παρατήρηση και η δυνατότητα παρατήρησης της μουσικής πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εξαφάνιση καθιστούν δυνατή την εμπειρία οριακών συνθετικών καταστάσεων και υπερβατικών βιωμάτων. Με απασχολούν η ζωή, η εμπειρία της σύνθεσης σε ένα είδος “ζώνης διέλευσης”. Αυτή η μεταβατική ζώνη περιέχει τις πιο εύθραυστες συνθετικές καταστάσεις, με τη μεγαλύτερη διακύμανση στην αντιπαράθεση μεταξύ παρουσίας και απουσίας.

Το “S2” ασχολείται με τα κατώφλια (S), τις μεταβάσεις μεταξύ ηχητικών/χρονικών επιπέδων και τους τύπους εξαφάνισης.

Η εξαφάνιση είναι ένα από τα κεντρικά θέματα του Ευαγγελίου, όπως δείχνουν τα περίφημα επεισόδια του “Μη μου άπτου” (Κατά Ιωάννη 20:17) και του Δείπνου στην Εμμαούς. Το “S2” επιτρέπει στη μουσική να ενσωματωθεί και να βιωθεί ως μια δυνητικά υπερβατική εμπειρία».

• Hildegard von Bingen (1098–1179): “O pastor animarum” για φωνή

Το αντίφωνο της Χίλντεγκαρντ βασίζεται σε μια παραδοσιακή προσευχή της Καθολικής Εκκλησίας που απευθύνεται στον Χριστό ως Καλό Ποιμένα και «πρωταρχική φωνή» της Δημιουργίας. Οι μελωδικές επαναλήψεις δημιουργούν μια αίσθηση σύνδεσης ανάμεσα στην ανθρώπινη φωνή και τη θεϊκή καθοδήγηση, καλλιεργώντας μια ατμόσφαιρα στοχασμού και παράκλησης.

• Ιάσων Μαρούλης (γενν. 1999): «Αυλίδα» για τενόρο και κρουστά, ανάθεση της Στέγης (2025)

Η «Αυλίδα» είναι ένα έργο που αντιμετωπίζει το περιεχόμενο του μύθου της θυσίας της Ιφιγένειας όπως παρουσιάζεται στην «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη. Η αφηγηματική διάσταση που εμπεριέχεται φυσικά στον μύθο απουσιάζει πλήρως από την «Αυλίδα», η χρονική διάσταση της οποίας συντίθεται όχι στο πλαίσιο της εξιστόρησης ή αναπαράστασης αλλά μέσω μιας αμιγώς μουσικής λογικής, η οποία αποσκοπεί στη σε βάθος διερεύνηση των πτυχών του ανθρώπινου «είναι» που φανερώνονται μέσω των γεγονότων του μύθου. Στο πλαίσιο του έργου, ο καθαυτό ήχος μοιράζεται το προσκήνιο με το ίδιο το σώμα των δύο μουσικών. Αυτή η δουλειά πάνω στο σώμα δεν γίνεται στα πλαίσια της θεατρικής σκέψης ή της περφόρμανς, παρόλο που οι δράσεις των μουσικών έχουν προφανώς και μια οπτική διάσταση. Αντίθετα, η εστίαση αυτή πηγάζει από την επίδραση που έχει πάνω και εντός του σώματος των μουσικών η διεργασία του ήχου, έτσι ώστε να δημιουργηθούν, μέσω της σχέσης ήχου και σώματος, μουσικές σχέσεις και δραματουργία άρρηκτα συνδεδεμένες με το ανθρώπινο σώμα και τη συνειδητή εμπειρία της ενσώματης ύπαρξης.

Συντελεστές: Μάριος Μανιατόπουλος (τενόρος), Γιάννης Ψαράκης (κρουστά)

Επιμέλεια: Φίλιππος Ράσκοβιτς

«Ακούω, γράφω, παίζω με τους ήχους» | Galaxy Studio | 16:00—21:30

Ένα σπονδυλωτό μουσικό εργαστήριο με τρεις ενότητες των 90΄ η καθεμία, από τους νέους επιμελητές της φετινής «Γέφυρας Μουσικής».

Στην πρώτη ενότητα (16:00 – 17:30), με τίτλο «Οδηγός ακρόασης», o Παύλος Κόρδης εισάγει το κοινό στην ανακάλυψη της ενεργητικής ακρόασης ως μέσου για την εξερεύνηση ενός μουσικού έργου. Θα ακουστούν και θα σχολιαστούν έργα του 20ού και 21ου αιώνα που περιλαμβάνονται στο συναυλιακό πρόγραμμα της «Γέφυρας Μουσικής πάνω από τη Συγγρού vol. 10».

Στη δεύτερη ενότητα (18:00 – 19:30), με τίτλο «Μορφοποιώντας ήχους: Εισαγωγή στη δημιουργία ηλεκτρονικής μουσικής μέσα από sampling», ο Φίλιππος Ράσκοβιτς θα εστιάσει στη δημιουργική επεξεργασία ήχων χρησιμοποιώντας το μουσικό πρόγραμμα Reaper, το οποίο οι συμμετέχοντες θα πρέπει να έχουν εγκατεστημένο σε λάπτοπ που θα φέρουν μαζί τους. Μέσα από πειραματισμό, θα μάθουν τεχνικές όπως time streching, pitch bending και χρήση εφέ για τη διαμόρφωση ηχοτοπίων που θα χρησιμοποιηθούν και στο επόμενο εργαστήριο.

Η τρίτη ενότητα (20:00 – 21:30) έχει τίτλο «Τυχαίο ή και όχι: Εργαστήριο μεθοδευμένου αυτοσχεδιασμού» και εισηγήτρια την Ηρώ Μενέγου. Απευθύνεται σε μουσικούς ανεξαρτήτως επιπέδου, που θα ήθελαν να εξερευνήσουν τις δυνατότητες του ομαδικού παιξίματος γύρω από ένα πιάνο (ή και όχι!). Πώς η δυναμική της ομάδας και η λήψη αποφάσεων οδηγούν σε μοναδικά μουσικά αποτελέσματα.

Πληροφορίες

Για τη συμμετοχή στο εργαστήριο χρειάζονται βασικές μουσικές γνώσεις (ανάγνωση παρτιτούρας και παίξιμο οργάνου σε οποιοδήποτε επίπεδο).

Η συμμετοχή γίνεται μέσω συμπλήρωσης φόρμας. Οι ενδιαφερόμενοι θα ειδοποιηθούν για την αποδοχή της αίτησής τους.

Υπάρχει ανώτατο όριο συμμετοχής 20 ατόμων.

Το εργαστήριο είναι δωρεάν.

Email για διευκρινίσεις: piano20-21@hotmail.com

Galan Trio

Το Galan Trio, με έδρα την Αθήνα, είναι αναγνωρισμένο για τις ζωντανές και δυναμικές εμφανίσεις του, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. To τρίο έχει επικεντρωθεί στην πρεμιέρα νέων συνθέσεων. Αυτό το μονοπάτι έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ξεχωριστών προγραμμάτων, με πιο χαρακτηριστικό το πρόσφατο πρότζεκτ τους, “Kinesis”, το οποίο περιλαμβάνει έργα πέντε διακεκριμένων Αμερικανών συνθετών. Το έργο αυτό έθεσε τα θεμέλια για την πρώτη τους περιοδεία στις ΗΠΑ τον Οκτώβριο του 2021. Έκτοτε, έχουν παρουσιάσει το “Kinesis” σε περισσότερα από 30 πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων διάσημων ιδρυμάτων όπως το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Berkeley, το Πανεπιστήμιο Rice (Χιούστον) και το Πανεπιστήμιο Temple (Φιλαδέλφεια). Mέλη του Galan Trio είναι ο Μπάμπης Καρασαββίδης (βιολί), η Μαρίνα Κολοβού (βιολοντσέλο) και ο Πέτρος Μπούρας (πιάνο).

Βασίλης Σούκας

Ο Βασίλης Σούκας (γενν. 1993, Αθήνα) είναι βιολιστής και μόνιμο μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών από το 2017. Σπούδασε βιολί στην Ακαδημία Sibelius στη Φινλανδία, με ειδίκευση στο μοντέρνο και μπαρόκ ρεπερτόριο. Έχει εμφανιστεί ως σολίστ και έχει συνεργαστεί με διεθνείς ορχήστρες, ενώ είναι ιδρυτικό μέλος του Aenaon Quartet και δραστηριοποιείται στη σύγχρονη μουσική.

Φαίδων Μηλιάδης

Ο Φαίδων Μηλιάδης είναι μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών από το 2017, ενώ από το 2023 κατέχει τη θέση του κορυφαίου α’ στα δεύτερα βιολιά. Σπούδασε βιολί στο Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικής του Λονδίνου και συνέχισε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Βασιλικό Κονσερβατόριο Βρυξελλών με υποτροφία του ΙΚΥ. Έχει εμφανιστεί σε σημαντικές αίθουσες και φεστιβάλ στην Ευρώπη, με ιδιαίτερη έμφαση στη μουσική δωματίου. Είναι ιδρυτικό μέλος του πιάνο τρίο el Greco και έχει συμπράξει ως σολίστ με τις Κρατικές Ορχήστρες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

Λυδία Λινάρδου

Η Λυδία Λινάρδου είναι πιανίστα και μουσικοπαιδαγωγός. Εξειδικεύεται στο σύγχρονο ρεπερτόριο του πιάνου, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την έρευνα νέων διδακτικών μεθόδων για τη μουσική εκπαίδευση πολυπολιτισμικών και ευπαθών πληθυσμών. Είναι απόφοιτη Μουσικολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει σπουδάσει πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2021 ολοκλήρωσε στο Conservatorium του Μάαστριχτ (Ολλανδία) τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη μουσική εκπαίδευση και το πιάνο. Εργάζεται ως μουσικός παιδαγωγός και δασκάλα πιάνου σε ιδιωτικά σχολεία και ωδεία. Έχει παρακολουθήσει ποικίλα σεμινάρια πιάνου, ενώ έχει εμφανιστεί ως σολίστ αλλά και ως μέλος σε σύνολα μουσικής δωματίου, σε συναυλίες κλασικής και σύγχρονης μουσικής στην Ελλάδα και την Ολλανδία.

Αναστασία Δεληγιαννάκη

Η Αναστασία Δεληγιαννάκη ξεκίνησε μαθήματα τσέλου με καθηγήτρια την Μαρίνα Κισλίτσινα και το 2014 πήρε το δίπλωμα τσέλου με άριστα. Το 2015 ξεκίνησε σπουδές στη Γερμανία με καθηγητή τον Daniel Geiss. Συνέχισε για μεταπτυχιακές σπουδές, ως υπότροφος του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση, με τον τσελίστα Gregor Horsch στη μουσική ακαδημία του Ντίσελντορφ έως τον Φεβρουάριο του 2024. Το 2014 και το 2018 κέρδισε το πρώτο βραβείο στον μουσικό διαγωνισμό Μαρίας Χαιρογιώργου-Σιγάρα στην Αθήνα. Ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ορχήστρας Νέων (ΕUYO) το 2021 και το 2022. Έχει εμφανιστεί με κορυφαίες ορχήστρες της Γερμανίας, όπως την Duisburger Philharmoniker (2020-2021), την Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας του Βερολίνου (Rundfunk Sinfonieorchester Berlin, 2022-2023), την ορχήστρα Bergische Symphoniker και τη Klassische Philharmonie Bonn. Από τον Φεβρουάριο του 2025 κατέχει τη μόνιμη θέση ως κορυφαία Β’ (Vorspielerin) στη Συμφωνική Ορχήστρα του Άαχεν. Έχει εμφανιστεί σε μερικές από τις σημαντικότερες αίθουσες συναυλιών της Ευρώπης, ανάμεσά τους στη Φιλαρμονική του Βερολίνου, την Konzerthaus Berlin, το Concertgebow (Άμστερνταμ), τη Φιλαρμονική του Έσεν και το Teatro comunale di Ferrara. Συμμετέχει τακτικά στο Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Κυκλάδων.

Μάριος Μανιατόπουλος

Ο Μάριος Μανιατόπουλος είναι τενόρος. Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε όπερες όπως οι: «Μαγικός Αυλός», «Απαγωγή από το Σεράι», «Ιδομενέας», «Διδώ και Αινείας», «Βαστιανός και Βαστιανή», “Rigor Mortis” (του Francisco Lima da Silva). Ως σολίστ, έχει τραγουδήσει τα έργα «Ρέκβιεμ» (Mozart), «Μικρή επίσημη λειτουργία» (Rossini), «Φαντασία κοράλ» (Beethoven) και το «Χριστουγεννιάτικο ορατόριο» (Saint-Saëns). Έχει συνεργαστεί με θέατρα και οργανισμούς όπως το Εθνικό Θέατρο Σάο Κάρλος (Λισαβόνα), το Θέατρο Μικαελένσε (Αζόρες), το Θέατρο Γκρατατσιέλο (Νέα Υόρκη), το Διεθνές Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής του Γκιμαράες, το φεστιβάλ Operafest (Λισαβόνα), το Δημοτικό και Περιφερειακό Θέατρο της Πάτρας και την ορχήστρα δωματίου Divino Sospiro. Έχει δουλέψει πλάι στους Harrison Birtwistle, Μύρωνα Μιχαηλίδη, Frank Van Aken, José Eduardo Gomes, Jan Wierzba, Miguel Sepúlveda, Γεώργιο Γαλάνη και Φαίδρα Γιαννέλου. Ο Μάριος ξεκίνησε να σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Δημοτικού και Περιφερειακού Θεάτρου της Πάτρας και ολοκλήρωσε τις σπουδές του με δασκάλα την Ελένη Λιώνα στο Όπερα Στούντιο του ίδιου θεάτρου. Στην Πορτογαλία σπούδασε τραγούδι πλάι στις Elisabete Matos και Dora Rodrigues.

Γιάννης Ψαράκης

Ο Γιάννης Ψαράκης είναι εκτελεστής κρουστών και γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Ωδείου Αθηνών με καθηγητή τον Δημήτρη Δεσύλλα και έχει τιμηθεί με πολλές υποτροφίες και επαίνους. Ως μέλος του συνόλου κρουστών του Ωδείου Αθηνών, έχει συνεργαστεί με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών και τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Στα πλαίσια του προγράμματος «Υποτροφία Μουσικής Γεωργίου και Μάρης Βεργωτή», έχει εμφανιστεί ως σολίστ στην Εναλλακτική Λυρική Σκηνή. Επιπλέον, έχει συνεργαστεί με σύνολα μουσικής δωματίου, από μπαρόκ μέχρι και σύγχρονο ρεπερτόριο. και είναι μέλος του συνόλου σύγχρονης μουσικής àktapha. Έχει παρακολουθήσει masterclasses και workshops με τους Rainer Römer, Edoardo Giachino και George Willis.