«Ο Μοσκώβ-Σελήμ» του Γεώργιου Βιζυηνού

«Ο Μοσκώβ-Σελήμ» είναι το τελευταίο διήγημα του Γεώργιου Βιζυηνού, που το έγραψε έγκλειστος στο ψυχιατρείο. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εστία», το 1895, εν αγνοία του συγγραφέα του.

«Ο Μοσκώβ-Σελήμ είναι ένα μεγάλο, αληθινά ανθρώπινο αριστούργημα, που ενώ το διάβαζα με μετατόπιζε από τη θέση μου για να τονίζω μέσα μου ολοένα: Αλλά τούτο είν’ ένας Ντοστογιέφκσι στις καλύτερες σελίδες του, ένας Ντοστογιέφκσι-Έλληνας.» – Άγγελος Σικελιανός

«Ο Βιζυηνός εκδηλώνει σε κάθε σελίδα την ικανότητά του να κατανοεί το πολυσύνθετο κι αντιφατικό βάθος των ανθρώπων, να ψυχολογεί, να εμψυχώνει, να δονίζει και να κινεί τα πρόσωπά του, να παρακολουθεί και να ξεδιπλώνει βαθμιαία την εξέλιξη και τις πτυχές των χαρακτήρων.» – Άλκης Θρύλος

«Ως ο Παπαδιαμάντης είναι ειδυλλιακός και ηθογραφικότατος, ως ο Καρκαβίτσας ηρωικός και πράξεων ιστορητής μετεχουσών επικού μεγαλείου, ο Βιζυηνός είναι δραματικός, και είναι ζωγράφος χαρακτήρων.» – Κωστής Παλαμάς

Ο Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896) γεννήθηκε στη Βιζύη της Θράκης και το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Μιχαηλίδης. Έχασε τον πατέρα του όταν ήταν ακόμα παιδί και έζησε στην Κωνσταντινούπολη και την Κύπρο. Το 1873 γνώρισε τον τραπεζίτη και εθνικό ευεργέτη Γεώργιο Ζαρίφη, ο οποίος τον έθεσε για πολλά χρόνια υπό την προστασία του. Είναι από τους λίγους συγγραφείς του 19ου αιώνα που συνδυάζουν σημαντικές σπουδές, επιστημονικό έργο και λογοτεχνική δημιουργία. Είναι επίσης από τους πλέον πολυταξιδεμένους συγγραφείς, αφού από το 1875 έως το 1884 έζησε σε πόλεις της Γερμανίας, καθώς επίσης στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Το 1884 πέθανε ο Ζαρίφης και ο Βιζυηνός κλήθηκε να βιοποριστεί μόνος του. Εργάστηκε ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση και από το 1890 ως καθηγητής ρυθμικής και δραματολογίας στο Ωδείο Αθηνών. Εκεί γνώρισε τη μαθήτριά του, Μπετίνα Φραβασίλη, την οποία ερωτεύτηκε. Ο ατυχής έρωτάς του, σε συνδυασμό με ψυχικά τραύματα του παρελθόντος, είχαν ως συνέπεια τον εγκλεισμό του στο Δρομοκαΐτειο, όπου πέθανε το 1896. Στο λογοτεχνικό έργο του Βιζυηνού συναντώνται πτυχές της φαναριώτικης παράδοσης με στοιχεία ηθογραφίας και ψυχογραφικής διείσδυσης, καθώς επίσης επιδράσεις από τα ευρωπαϊκά λογοτεχνικά ρεύματα της εποχής. Το είδος στο οποίο διέπρεψε ήταν το διήγημα. Στα πιο σημαντικά του διηγήματα συγκαταλέγονται: «Το αμάρτημα της μητρός μου» (1883), «Ποίος ήτο ο φονεύς του αδελφού μου» (1883), «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» (1884) και «Ο Μοσκώβ-Σελήμ» (1895).

Στον τάφο του Βιζυηνού είναι χαραγμένοι οι εξής στίχοι του, που διάλεξε ο Κωστής Παλαμάς: «Κι' αντηχούνε στη μαύρη σιγή / τα πικρά, τα πικρά μου τραγούδια».

Η Στέγη, ήδη από την πρώτη χρονιά λειτουργίας της, χάραξε μια πολιτική υποστήριξης και ανάπτυξης του εφηβικού θεάτρου στη χώρα μας. Συνεργάστηκε με την πρωτοπόρο στο εφηβικό θέατρο ομάδα Grasshopper Youth και την ιδρύτρια και καλλιτεχνική υπεύθυνή της, τη σκηνοθέτρια και παιδοψυχίατρο Σοφία Βγενοπούλου. Η Στέγη και η ομάδα Grasshopper Youth καθιέρωσαν το Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου, αλλά και την ανάθεση έργων για εφήβους σε καταξιωμένους Έλληνες συγγραφείς. Το πρώτο εφηβικό έργο που ανέβηκε ήταν το «Στην οθόνη φως» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη (2011-12). Ακολούθησαν τα «Ελεύθερα ύδατα» του Γιάννη Τσίρου (2012-13) και «Το τρένο» του Λένου Χρηστίδη (2013-14). Το 2014-15, η πρόταση της Στέγης για την Εφηβική Σκηνή ήταν μια παράσταση «θεάτρου της επινόησης», το «Όχι αθώος πια», σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Μαυραγάνη, ενώ το 2015-16 ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθέτησε για την Εφηβική Σκηνή της Στέγης «Τα κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ. Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος, που σκηνοθετεί φέτος τον «Μοσκώβ-Σελήμ», έχει συνεργαστεί ξανά με τη Στέγη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου και έχει παρουσιάσει επίσης με την ομάδα Pequod «Το διπλό βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή (2012).

Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος γεννήθηκε το 1975. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεατρικού Οργανισμού Μορφές στο θέατρο Εμπρός το 2000 και συμμετείχε ως ηθοποιός σε θεατρικές παραστάσεις και σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Με την ομάδα “Pequod”, της οποίας υπήρξε συνιδρυτής, έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «Ο γλάρος» του Άντον Τσέχοφ, «Από το φίφτυ-φίφτυ στον έρωτα» του Δημήτρη Χατζή και «Υπόθεση εργασίας» για το Φεστιβάλ Αθηνών 2011. Για τη σκηνοθεσία της παράστασης «Ο Γλάρος» είχε προταθεί για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στα βραβεία θεάτρου «Κάρολος Κουν» το 2010. Το 2012, συσκηνοθέτησε και έπαιξε στην παράσταση «Το διπλό βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή, μια συμπαραγωγή της ομάδας Pequod και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Απογευματινές παραστάσεις για το κοινό
Σάββατο & Κυριακή | 19:00

Πρωινές παραστάσεις για σχολεία (Για εφήβους 14+ ετών)
Πέμπτη & Παρασκευή | 11:00