Άμλετ

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου

Μετά το τέλος της παράστασης “By Heart”, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές και για τις δύο παραστάσεις του αφιερώματος στον Σαίξπηρ

Συντονισμός: Σάββας Πατσαλίδης, Κριτικός θεάτρου και καθηγητής Θεατρολογίας στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

«Με τον «Άμλετ» του Νίκιτιν, παίρνει νέα τροπή η συζήτηση σχετικά με την πραγματικότητα και την αυθεντικότητα στο σύγχρονο θέατρο.»
– “Theater der Zeit”

«Είναι ένα βράδυ που μας κρατάει επειδή μας κάνει να ταλαντευόμαστε. Ο Μπόρις Νίκιτιν, όπως ελάχιστοι άλλοι, ωθεί το σύγχρονο θέατρο σε ένα κρίσιμο σημείο.»
– “Theater heute”

«Για άλλη μια φορά γίνεται φανερό αυτό που κάνει το εξόχως αναστοχαστικό θέατρο του Νίκιτιν τόσο αξιοσημείωτο: μας δείχνει πόσο επιλεκτική και χειριστική είναι η αντίληψή μας. Και μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε.»
– “Tagesanzeiger”, Ζυρίχη

«Δεν υπάρχει σκηνοθέτης που να αμφισβητεί σε τέτοιο βαθμό αυτό που παρουσιάζει. Και είναι απλώς συναρπαστικό το πόσο λίγα πράγματα χρειάζεται κανείς για να κάνει καλό θέατρο.»
– “taz”, Βερολίνο

Ο Μπόρις Νίκιτιν έγινε γνωστός στην Ελλάδα μέσα από τη συνεργασία του με τη Στέγη στο πρότζεκτ “X Apartments Athens” (2015), σε σύλληψη του Matthias Lilienthal και καλλιτεχνική επιμέλεια της Κάτιας Αρφαρά και της Anna Mülter. Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου πρότζεκτ, 15 Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες, από διαφορετικούς χώρους έκφρασης και με διακριτά καλλιτεχνικά ιδιώματα, δημιούργησαν έργα ειδικά για σπίτια, διαμερίσματα και χώρους του κέντρου της Αθήνας. Ο Νίκιτιν επιμελήθηκε την εγκατάσταση στο Άσυλο Ανιάτων στην Κυψέλη.

Μπόρις Νίκιτιν

Ο Μπόρις Νίκιτιν (γενν. 1979) είναι θεατρικός σκηνοθέτης, συγγραφέας και καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ It’s the Real Thing – Basler Dokumentartage, με έδρα τη Βασιλεία. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Θεατρικών Σπουδών, στο Γκίσεν της Γερμανίας, όπου είχε καθηγητές κορυφαίους καλλιτέχνες, όπως τον δραματουργό και σκηνοθέτη René Pollesch, αλλά και δημιουργούς από τις σπουδαίες θεατρικές ομάδες Rimini Protokoll και She She Pop. Ο Νίκιτιν παίζει με τα όρια της περφόρμανς, του θεάτρου και της πραγματικότητας, αλλά και της πρόσληψης από το κοινό. Στα έργα του, η ίδια η διαδικασία της υποκριτικής τέχνης αποτελεί ένα θέμα προς αναζήτηση. Σε ορισμένα πρότζεκτ ακολουθεί μια επιστημονική προσέγγιση, όπως για παράδειγμα στο “Universal Export”, που έχει να κάνει με τη νευρολογία, ή στον Βόυτσεκ, που ανοίγει έναν διάλογο για την πνευματική ιδιοκτησία και ικανότητα. Ο Νίκιτιν έχει την αρχική ιδέα των περφόρμανς, τις οποίες αναπτύσσει σε συνεργασία με τους περφόρμερ-ηθοποιούς. Η προσωπικότητα του περφόρμερ είναι στο κέντρο των έργων του. Ο Νίκιτιν, όμως, φτιάχνει ο ίδιος και το σκηνικό χώρο των έργων του, που θεωρούνται εγκαταστάσεις στο χώρο και όχι σκηνογραφίες. Πρόσφατα πρότζεκτ του: “Also the Real Thing” (2014, Νέο Δελχί), “Sänger ohne Schatten” (2014, Ruhrtriennale), “The Joburg Auditions“ (2014, Γιοχάνεσμπουργκ), φεστιβάλ “It's The Real Thing – Basler Dokumentartage 15” (2015, Βασιλεία) και “Sonnett 20” (2015, Ζυρίχη).

«Σπούδασα θέατρο στο Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Θεατρικών Σπουδών του Γκίσεν. Αυτή είναι μια μικρή, άσχημη και βαρετή πόλη της Γερμανίας. Υπάρχει ένας μύθος ότι αυτή η πόλη έχει τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών νέων σπουδαστών. Αυτές λοιπόν είναι οι καταλληλότερες συνθήκες για να κάνει κανείς τέχνη. Το να δουλεύεις είναι μια διέξοδος από τη βαρεμάρα και την κατάθλιψη της πόλης. Το Ινστιτούτο είχε ένα θεατρικό χώρο, ένα στούντιο για ήχο και ένα για βίντεο, με εξοπλισμό για περίπου 80 σπουδαστές. Το καλό ήταν ότι οι ίδιοι οι σπουδαστές χειρίζονταν τον εξοπλισμό και τις εγκαταστάσεις. Κρεμούσα προβολείς και έφτιαχνα τους δικούς μου φωτισμούς, ορισμένες φορές έπαιζα ο ίδιος. Δεν υπήρχαν ηθοποιοί με τους οποίους μπορούσες να δουλέψεις. Επομένως, έπρεπε να εφεύρεις τις δικές σου λύσεις, τη δική σου φόρμα και αυτό σε απέτρεπε από το να κάνεις ερασιτεχνικές παραστάσεις Σαίξπηρ που κανείς δεν έχει ανάγκη. Έπρεπε να εφεύρεις άλλες στρατηγικές, όπως το θέατρο-ντοκουμέντο, εγκαταστάσεις, πολύωρες περφόρμανς. Μου πήρε 5 χρόνια να βρω το δικό μου στίγμα στο θέατρο. Πέρασα 7 χρόνια στο Γκίσεν και ήταν τέλεια.»
– Μπόρις Νίκιτιν

«Τα περισσότερα από τα πρότζεκτ μου έχουν ως κεντρική θεματική την κατασκευή της πραγματικότητας και της ταυτότητας. Αυτό μάλλον έχει άμεση σχέση με το υβριδικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα, όντας ένας ομοφυλόφιλος Ρωσο-Σλοβακο-Γαλλο-Ελβετο-Εβραιο-Χριστιανός καλλιτέχνης! Εάν δεν έχεις καθαρότητα στο μυαλό ή στην ψυχή σου, η καθαρότητα που προσποιείται ο κόσμος που σε περιβάλλει φαίνεται αμέσως πλαστή. Και αυτή είναι πιθανόν η βάση κάθε απελευθερωτικού κινήματος: η συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος γύρω σου είναι ψεύτικος. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις τις δικές σου επιλογές.»
– Μπόρις Νίκιτιν