Phaedra(s)

Οι «Φαίδρες», διεθνής συμπαραγωγή με το Odéon-Théâtre de l’Europe, έκαναν πρεμιέρα στο Odéon στο Παρίσι, το Μάρτιο του 2016, και έκτοτε περιοδεύουν, με την Στέγη να συγκαταλέγεται στους μεγάλους ευρωπαϊκούς συμπαραγωγούς της.

Είναι η δεύτερη φορά που η Ιζαμπέλ Ιπέρ και ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι συνεργάζονται. Η πρώτη ήταν στην παράσταση «Ένα Λεωφορείο», μια διασκευή στο «Λεωφορείο ο Πόθος» του Tennessee Williams, με την Ιπέρ στο ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά.

Αρχικά βοηθός σκηνοθέτη του Peter Brook και του Krystian Lupa, ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι (γενν. 1962, Πολωνία), με σπουδές ιστορίας, φιλοσοφίας, θεάτρου και σκηνοθεσίας στην Κρακοβία και τη Σορβόννη, έμελλε να ταράξει τα θεατρικά ύδατα ήδη από τις πρώτες του σκηνοθεσίες και να αναδειχθεί σε έναν από τους επιφανέστερους θεατρικούς δημιουργούς της γενιάς του, με πολλές διακρίσεις και σταθερή παρουσία στα μεγάλα θέατρα και τα διεθνή θεατρικά φεστιβάλ. Από το 2008 είναι ο ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Nowy Teatr (Νέο Θέατρο) στη Βαρσοβία.

Ο Βαρλικόφσκι έχει σκηνοθετήσει αρχαιοελληνικές τραγωδίες, κλασικά έργα, σαιξπηρικά δράματα και κωμωδίες, όπερα, καθώς επίσης πολλά σύγχρονα έργα. Στις σημαντικότερες παραστάσεις του συγκαταλέγονται οι «Βάκχες» του Ευριπίδη, η «Τρικυμία» και το «Όνειρο θερινής νυκτός» του Σαίξπηρ, το «Καθαροί πια» της Σάρα Κέην (2001), το «Άγγελοι στην Αμερική» του Tony Kushner, η σκηνική σύνθεση "(Α)pollonia" και η όπερα «Λούλου» του Alban Berg.

Ο Κριστόφ Βαρλικόφκσι ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2008, με την πρωτοποριακή ομάδα TR Warszawa, για να παρουσιάσει το έργο «Κρουμ του Ισραηλινού Hanokh Levin, ένα μετα-τσεχοφικό έπος για το θαυμάσιο «τίποτα» της ύπαρξης. Το 2010 επέστρεψε με το «Ένα λεωφορείο» (με πρωταγωνίστρια την Ιπέρ), πάντα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Είναι η δεύτερη φορά που η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση καλεί τον Κριστόφ Βαρλικόφσκι. Η πρώτη ήταν το 2011, με τη βραβευμένη παράστασή του “(Α)pollonia”, ένα σκηνικό κολάζ πάνω στο Ολοκαύτωμα και την έννοια της θυσίας, σε κοινή μετάκληση της Στέγης και του Φεστιβάλ Αθηνών. Με αυτή την παράσταση «έκλεισε» η πρώτη σεζόν λειτουργίας της Στέγης.

Το 2015, το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου ανάθεσε στον Κριστόφ Βαρλικόφσκι να γράψει το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου. Κι εκείνος, μεταξύ άλλων τόνισε: «Τους καλύτερους καλλιτέχνες του θεάτρου πιο εύκολα τους βρίσκεις μακριά από τη σκηνή. Για τους περισσότερους από αυτούς, μάλιστα, το θέατρο δεν είναι μια μηχανή αντιγραφής δραματικών συμβάσεων και αναπαραγωγής κοινοτυπιών. Εκείνοι αναζητούν την πάλλουσα πηγή, τα ζώντα ρεύματα που έχουν την τάση να παρακάμπτουν τις θεατρικές αίθουσες και τα πλήθη των ανθρώπων, που τείνουν να μιμούνται τον έναν κόσμο ή τον άλλον. Μιμούμαστε, αντί να δημιουργούμε κόσμους, οι οποίοι να εστιάζονται ή έστω να βασίζονται στο διάλογο με ένα κοινό και σε αισθήματα που διογκώνονται κάτω από την επιφάνεια. Και πράγματι, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αποκαλύψει τα κρυμμένα πάθη καλύτερα από το θέατρο».

Αλλοτινή μούσα του Jean-Luc Godard, αξέχαστη ως «Μαντάμ Μποβαρί» στην ομώνυμη ταινία του Claude Chabrol, βιτριολική ως μία από τις «Οχτώ Γυναίκες» του François Ozon, αλλά και διεστραμμένα γοητευτική ως «Δασκάλα του πιάνου» στην ταινία του Michael Haneke, η Isabelle Huppert (γενν. 1953, Γαλλία) έχει αφήσει εποχή και με τους θεατρικούς της ρόλους ως «Μήδεια», «Ζαν ντ’ Αρκ», «Έντα Γκάμπλερ» και «Ορλάντο», ακόμη και στην «Ψύχωση 4.48» της Σάρα Κέην ή, πιο πρόσφατα, στις «Δούλες του Jean Genet», όπου συμπρωταγωνίστησε με την Cate Blanchett.

Είναι η τέταρτη φορά που η Ιζαμπέλ Ιπέρ εμφανίζεται στην Ελλάδα ως θεατρική πρωταγωνίστρια. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών­, την έχουμε δει ως μαντάμ Μερτέιγ στο «Κουαρτέτο» του Heiner Müller σε σκηνοθεσία Robert Wilson, το 2007 στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ως Μπλανς Ντιμπουά στο «Ένα Λεωφορείο» του Βαρλικόφσκι, το 2010 στην Πειραιώς 260, και ως Αραμίντ στις «Ψευδοεξομολογήσεις» του Pierre de Marivaux, που σκηνοθέτησε το 2014 ο Luc Bondy στη Στέγη.