Made in USA | The Record

Κυριακή 13 Νοεμβρίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
Συντονισμός: Σοφία Ευτυχιάδου, θεατρολόγος

«Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να γίνεται λίγο κυνικός με το θέατρο, με όλους αυτούς τους αστέρες και τις ναρκισσιστικές τους παραστάσεις, σκέψου τους 600 HIGHWAYMEN και το ειλικρινές τους θέατρο» έχει δηλώσει ο δημοσιογράφος Hilton Als του “New Yorker”.

Η ομάδα πήρε το όνομά της από έναν αριθμό και μια λέξη που εμφανίζονται στο αγαπημένο τους έργο, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Samuel Beckett. Επιθυμούν μάλιστα να αναγράφεται η ονομασία τους πάντα με κεφαλαία γράμματα.

Ζευγάρι στη ζωή και στο θέατρο, η Αμπιγκέιλ Μπράουντ και ο Μάικλ Σίλβερστουν ήταν συμφοιτητές στο New York University. Το 2009, τη χρονιά που παντρεύτηκαν, έδωσαν και την πρώτη τους κοινή παράσταση, με τίτλο “This Time Tomorrow”, στην εκκλησία της γειτονιάς τους στο Μπρούκλιν, την Duryea Presbyterian Church, η οποία έμελλε να γίνει η βάση τους. Με τα έξι έργα που δημιούργησαν από τότε, κάτω από την επωνυμία 600 HIGHWAYMEN, κατάφεραν να γίνουν ένα από τα πιο δημοφιλή νεανικά σχήματα της Νέας Υόρκης, να αποσπάσουν το βραβείο Obie το 2014 και το ΖΚΒ Patronage Prize της Ζυρίχης το 2015 και να κατακτήσουν τη διεθνή αναγνώριση περιοδεύοντας εκτενώς στην Αμερική, την Αυστραλία και την Ευρώπη.

Πηγές έμπνευσης για το “The Record”, σύμφωνα με δηλώσεις των δύο δημιουργών, ήταν η παρακολούθηση ενός ροντέο στο Τέξας, το μουσικό έργο “November” του Γερμανού συνθέτη Max Richter και τα πορτραίτα της Ολλανδής φωτογράφου Rineke Dijkstra.

«Απλό και έξοχο… Ένα θέαμα που ξυπνά μέσα μας τη θαυμαστή αίσθηση του ανοίκειου και, ταυτόχρονα, της απόλυτης καθημερινότητας του να είσαι ζωντανός στο εδώ και τώρα» έγραψαν οι “New York Times” για το “The Record”.

«Το “The Record” ερευνά την έννοια του να είσαι άνθρωπος, του να υπάρχεις, να αγγίζεις, να αισθάνεσαι, να αναπνέεις, να κοιτάς: είναι μια έντονη στιγμή που σε καλεί να δεις πως είσαι παρών και πως υπάρχεις μαζί με άλλους», επισήμανε το “Exeunt Magazine”.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι 600 HIGHWAYMEN χρησιμοποιούν μη επαγγελματίες ηθοποιούς σε παράστασή τους. Πέντε ανήλικα κορίτσια, κάτω των 11 ετών, ήταν οι πρωταγωνίστριες στο “Employee of the Year” (2014).

Εκτός από τα δικά τους, πρωτότυπα έργα, οι 600 HIGHWAYMEN έχουν κάνει και ελεύθερες διασκευές σε εμβληματικά έργα, όπως ήταν η παράσταση “This Great Country” (2012), που βασιζόταν στο «Θάνατο του εμποράκου» (1949) του Arthur Miller, με ερμηνείες από 17 ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, επαγγελματίες ηθοποιούς και μη.

Οι 600 HIGHWAYMEN θέτουν πάντα ως αφετηρία το ερώτημα «τι συμβαίνει όταν κάποιοι άνθρωποι παρακολουθούν κάποιους άλλους». Το θέμα που τους ενδιαφέρει είναι «η ίδια η φύση του θεάτρου και τα βασικά του στοιχεία: ο άνθρωπος, ο χώρος και ο χρόνος». Στόχος τους είναι «ένα σώμα πρωτότυπων θεαμάτων, μια εμπειρία που να αφυπνίζει στους θεατές την αίσθηση του ζωντανού θεάτρου».