FFF4 | Peregrinus

Η Ζωή Δημητρίου, αριστούχος απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, συνέχισε τις σπουδές της με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση στη σχολή της Trisha Brown στη Νέα Υόρκη.

Στο "You May!", που ήταν η προηγούμενη δουλειά της στη Στέγη, το 2012, η Δημητρίου ανίχνευε τα όρια της ανοχής και τα περιθώρια ρίσκου μέσα στην αυστηρή δομή της σημερινής κοινωνίας, αντλώντας έμπνευση από την αριστουργηματική ταινία "La Jetée" (1962) του πρωτοπόρου Γάλλου κινηματογραφιστή Chris Marker.

Στο "In the Process of" (2010), μια από τις προηγούμενες δουλειές της Ζωής Δημητρίου, ένας άνδρας και μία γυναίκα διαπραγματεύονταν τις πολλαπλές εκδοχές του τέλους της σχέσης τους, με εξήντα ξύλινα στεφάνια ρυθμικής να παρεμβαίνουν στη δράση, άλλοτε βοηθώντας, άλλοτε δυσχεραίνοντας τη σχέση του ζευγαριού και άλλοτε πάλι αποτελώντας τους μοναδικούς πρωταγωνιστές της σκηνικής δράσης.

Ένα από τα πρόσφατα έργα της, με τίτλο "The Chapter House" (2014), είναι βασισμένο σε πέντε προηγούμενες χορογραφίες της, «πειραγμένες» όμως με ψηφιακά μέσα και βάσει ενός σύνθετου αλγοριθμικού λογισμικού. Το έργο εγκωμιάστηκε ως ένα σύγχρονο τελετουργικό και μια άκρως πρωτότυπη εκδοχή του τι σημαίνει ρετροσπεκτίβα για έναν καλλιτέχνη.

Το πρώτο στάδιο του "Peregrinus" αναπτύχθηκε μέσα από residencies στο Blank Canvas Residency του Firkin Crane της Ιρλανδίας και στο Κέντρο Χορού Ντάνκαν στην Αθήνα.

Δραματουργός στο "Peregrinus" είναι ο Βρετανός ερευνητής του θεάτρου και καθηγητής του πανεπιστημίου Roehampton, Joe Kelleher, συγγραφέας, μεταξύ άλλων, του The "Illuminated Theatre: Studies on the Suffering of Images" (Routledge 2014) και, σε συνεργασία με τον Nicholas Ridout, τους Claudia και Romeo Castellucci, καθώς και την Chiara Giudi, του "The Theatre of Societas Raffaello Sanzio" (Routledge 2007).

Σε ό,τι αφορά τον αινιγματικό τίτλο του έργου, στα πρώτα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (30 π.Χ. – 212 μ.Χ.), με τον όρο peregrini (πληθ. του peregrinus, ετυμ. “per” +“ager”, δηλ. «εξωτερικό, από έξω» + «αγρός, χώρα») χαρακτηρίζονταν οι κάτοικοι της Ρώμης που δεν ήταν Ρωμαίοι πολίτες. Λόγω του μεγάλου αριθμού τους, δημιουργήθηκε ο θεσμός του praetor peregrinus (πραίτορας των ξένων), που ήταν αρμόδιος για διαφορές είτε μεταξύ Ρωμαίων και ξένων κατοίκων είτε μεταξύ αποκλειστικά και μόνο ξένων.