Umbilicus

H τεχνική Paradiddle χρησιμοποιείται στη μουσική για την ερμηνεία, τη σύνθεση και τον αυτοσχεδιασμό. Ουσιαστικά, καθορίζει ποιο χέρι (Δεξί/R ή Αριστερό/L) εκτελεί κάθε φορά. Το βασικό Paradiddle είναι το R L RR L R LL, από το οποίο προκύπτουν ποικίλες παραλλαγές, όπως το R LL RRR L RR LLL. Ως αποτέλεσμα, το ρυθμικό μοτίβο «εξουσιάζει» την κίνηση, ενώ ορίζει επίσης τη διαφορετικότητα ή το συγχρονισμό μεταξύ των χορευτριών. Ωστόσο, σε αυτή την ιδιαίτερη μουσικοκινητική συνθήκη, το σώμα καλείται να ενσαρκώσει το ρυθμό, αλλά και να τον αναπαραστήσει, ενώ στην εκτέλεση της χορευτικής παρτιτούρας ο θεατής μπορεί να διακρίνει τις σχέσεις των χορευτριών μεταξύ τους, αλλά και την «ελάσσονα» υποκειμενική ερμηνεία στο ρυθμικό μοτίβο.

Σε προηγούμενα έργα της, η χορογράφος εξετάζει την επίδραση του ήχου στην πρόσληψη της κίνησης. Όμως, αντί να αφαιρέσει εντελώς το στοιχείο της μουσικής, στη λογική των ύστερων μοντερνιστών που αμφισβητούσαν την πρωτοκαθεδρία της σε σχέση με την κίνηση ή του Merce Cunningham, ο οποίος διακηρύσσει την ανεξαρτησία μουσικής και κίνησης, η χορογράφος εισάγει μια νέα συνθήκη: οι ερμηνεύτριες έρχονται σε επαφή με το ηχητικό σήμα μέσω ακουστικών, ώστε να καταρριφθεί η όποια συμβατική αλληλουχία των δύο στοιχείων. Έτσι, όχι μόνο επαναπροσδιορίζεται η ηχητική αφηγηματική συνέχεια, αλλά αποδομείται ώστε μέσα από την τελευταία να προκύπτει και η «μουσικότητα» της κίνησης.

Ο συνθέτης Τζον Άνταμς συγκαταλέγεται στο πάνθεον της σύγχρονης μουσικής. Παντρεύοντας ετερόκλητα μουσικά στυλ –από ποπ μέχρι τζαζ και ηλεκτρονικούς ήχους–, διαμόρφωσε ένα ιδιότυπο μινιμαλιστικό ύφος που χαρακτηρίζεται από επαναληπτικά μοτίβα αλλά, ενίοτε, και από νεορομαντικά λυρικά στοιχεία. Ο Άνταμς έγινε ευρύτερα γνωστός για τις συνθέσεις του στην όπερα, με σημαντικότερη ίσως την τρίπρακτη όπερα «Ο Νίξον στην Κίνα» (1987) – την οποία, στο πρώτο ανέβασμα, σκηνοθέτησε ο Peter Sellars και χορογράφησε ο Mark Morris. Το έργο “Son of Chamber Symphony” (2007) ανακαλεί στοιχεία από τις πρώτες συνθέσεις του δημιουργού, με έντονα μινιμαλιστικά και επαναληπτικά μοτίβα, συνεχείς μετρικές εναλλαγές και ρυθμικές εκπλήξεις.

Η Ηρώ Αποστολέλλη ίδρυσε το 2009 την ομάδα χορού Carnation, μαζί με την Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου. Το ενδιαφέρον σε αυτό το σχήμα είναι ότι και οι δυο τους εναλλάσσονται στους ρόλους της δημιουργού και ερμηνεύτριας. Έτσι, επιτυγχάνουν όχι μόνο να ανατροφοδοτούν την έρευνά τους με τα πολύτιμα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις βιωμένες, ενσώματες εμπειρίες, αλλά και να ενθαρρύνουν τη σύγκλιση δύο πεδίων που διαχρονικά αποκλίνουν: θεωρίας και πράξης. Μετά το “Blossom”, τη χορογραφία και ερμηνεία του οποίου είχε αναλάβει η Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου, το “Umbilicus” είναι η πρώτη χορογραφική απόπειρα την οποία υπογράφει εξ ολοκλήρου η Ηρώ Αποστολέλλη.

Σάββατο 1 Απριλίου

21:30 | Μικρή Σκηνή
Μετά το τέλος της παράστασης “Umbilicus”, συζήτηση του κοινού με τους χορογράφους που παρουσιάζουν τη δουλειά τους στη Στέγη: Ειρήνη Παπανικολάου, Ηρώ Αποστολέλλη, Hannes Langolf & Ermira Goro.
Συντονισμός: Νίνα Αλκαλάη, θεωρητικός του χορού

23:10 | Εκτός Στέγης: Βρύγου 10, Νέος Κόσμος
Μετά τη δεύτερη παράσταση του “162 dance meetings”, συζήτηση του κοινού με τη χορογράφο Άρια Μπουμπάκη
Συντονισμός: Γιώργος Μητρόπουλος, δημοσιογράφος