Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη

Η Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη είναι περφόρμερ, χορογράφος και επιμελήτρια με έδρα την Αθήνα. Χρησιμοποιώντας τη φωνή, τους ήχους και τις κινήσεις της, παρουσιάζει δράσεις που εξετάζουν κριτικά την πολιτική της φιλοξενίας και το πώς αυτή μπορεί να υπονομευτεί, να κατασκευαστεί και να κοινοποιηθεί σε ένα ακροατήριο. Θέτει υπό αμφισβήτηση τις έννοιες της έκθεσης, της απόστασης και της εγγύτητας, όπως και τον τρόπου με τον οποίο αυτές επιτελούνται ως απάντηση σε επιθυμίες που θεωρούνται δεδομένες. Ενώ παίζει με τις προσδοκίες του εκάστοτε δέκτη, δοκιμάζει τα όριά της σε μια διαδικασία προσωπικής έκθεσης. Γράφει, χορογραφεί και διερευνά τις δυνατότητες της φωνής, ενώ παράλληλα κατασκευάζει αισθητηριακά χορογραφικά εργαλεία.

Η Μήλιου-Θεοχαράκη συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας HATCH του Chicago Artists Coalition για το 2016 στο Σικάγο. Την περίοδο 2016-17 ήταν σύνδεσμος της ΑΣΚΤ και βοηθός επιμέλειας στην documenta 14 στην Aθήνα και στο Κάσελ. Το 2018 συμμετείχε στο εργαστήριο Breaking Art του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Το 2019 ήταν υπότροφος του προγράμματος danceWEB του ImPulsTanz –Vienna International Dance Festival.

Αυτή την περίοδο προσκαλεί επιμελητές και έχει αναλάβει την παραγωγή για τη σειρά εκθέσεων σύγχρονης τέχνης THF Raw του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & M. Θεοχαράκη.

Η Μήλιου-Θεοχαράκη επιλέχθηκε στο πρόγραμμα υποτροφιών danceWEB του ImPulsTanz – Vienna international Dance Festival για το 2019.

Η Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη είναι συμμετέχουσα του προγράμματος Critical Practices του Onassis AiR 2019-20 και του προγράμματος Tailor-made Fellowships 2022-23.

Κατά τη διάρκεια της συμμετοχής μου στο Πρόγραμμα Critical Practices του Onassis AiR, μελέτησα τις σχέσεις της φωνής με το φύλο και το συνεχώς μεταβαλλόμενο παιχνίδι ρόλων μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου. Τι αποτελεί γεγονός και πώς το αφηγούμαστε; Πώς μπορούμε να χορογραφήσουμε τη φωνή μας σαν να είναι ένα επιπλέον άκρο του σώματος; Ποια είναι η δυναμική μιας περφόρμανς προσαρμοσμένης για ένα μέλος του ακροατηρίου τη φορά και πώς αυτή η δυναμική εκδηλώνεται; Αυτή τη στιγμή επεξεργάζομαι περαιτέρω την ιδέα του χορού για ένα μόνο άτομο. Οι περφόρμερ είναι οι οικοδεσπότες, και το κοινό είναι οι δέκτες. Ποια είναι η πολιτική του να είσαι οικοδεσπότης; Πώς αντιμετωπίζεται η οικειότητα; Μπορούν οι ρόλοι του υποκειμένου και του αντικειμένου να αντιστραφούν ή να παραποιηθούν, από την πολωμένη αντικειμενοποίηση ενός lap dance προς μια συνεδρία συνειδητής ενσάρκωσης του ρόλου του αντικειμένου;