Μαριάννα Χριστοφίδου
Φωτογραφία: Roland Baege
Βιογραφικό
Η Μαριάννα Χριστοφίδου είναι εικαστική καλλιτέχνις, κινηματογραφίστρια και ερευνήτρια που ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Στην καλλιτεχνική της έρευνα ασχολείται με αφηγήσεις ρήξης (ως επί το πλείστον άγνωστες) που εμπλέκονται στον ιστό πολυφωνικών τόπων. Αυτό που καθοδηγεί την πρακτική της είναι μια διαρκώς παρούσα επείγουσα ανάγκη να διατηρεί τις κεραίες της τεταμένες για αγνοημένες υπόγειες τάσεις με πολιτικό, περιβαλλοντικό και βιογραφικό υπόβαθρο. Αποτυπώματα αργής βίας και παραμελημένες εκδηλώσεις επισφάλειας τίθενται υπό διαπραγμάτευση σε μακρόσυρτες, υλικές ενασχολήσεις με τους υπό μελέτη χώρους.
Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στη Σχολών Καλών Τεχνών Slade του Λονδίνου και πήρε το μεταπτυχιακό της από την Ακαδημία Τέχνης Νέων Μέσων της Κολονίας. Το 2011 εκπροσώπησε την Κύπρο στην 54η Μπιενάλε της Βενετίας, στην έκθεση “Temporal Taxonomy”. Έχει λάβει υπoτροφίες και επιχορηγήσεις από τα εξής ιδρύματα και οργανισμούς: Πρόγραμμα Υποτροφιών Καλλιτεχνικής Έρευνας Βερολίνου, E.ON Foundation–VISIT Fellowship, Ομοσπονδιακό Κρατίδιο Βερολίνου, Institute for Foreign Relations (IfA), Ακαδημία των Τεχνών του Κόσμου Κολονίας, Βραβείο Καλλιτεχνών Νέων Μέσων Hartware Kunstverein, DAAD, Stiftung Kunstfonds, Ίδρυμα Ωνάση και ήταν φιναλίστ για το Berlin Art Prize 2019. Έχει συμμετάσχει σε προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών όπως στη Villa Kamogawa του Κιότο (Ιαπωνία), στο Tabakalera του Σαν Σεμπαστιάν (Ισπανία), στο Künstlerhaus Büchsenhausen του Ίνσμπρουκ (Αυστρία), στο Light Cone του Παρισιού, στο IASPIS της Στοκχόλμης, στη Villa Aurora του Λος Άντζελες και στο Gasworks του Λονδίνου. Πρόσφατες εκθέσεις, προβολές, συνεργασίες και επιτελεστικές διαλέξεις της έχουν παρουσιαστεί διεθνώς: Akademie der Künste, Βερολίνο (2022)· mumok, Βιέννη (2022)· bi'bak Kino, Βερολίνο (2021)· Tabakalera, Διεθνές Κέντρο Σύγχρονου Πολιτισμού Τέχνης, Σαν Σεμπαστιάν (2021)· Μνημείο Στρατοπέδου Συγκέντρωσης Γυναικών Ravensbrück, Γερμανία (2020)· VIS journal, “History Now” (2020)· Display, Βερολίνο (2019, ατομική)· Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Βουκουρέστι (2019, ατομική)· tanzhaus nrw, Ντίσελντορφ (2019, συνεργασία με την Alexandra Waierstall)· Videonale.17, Βόνη (2019)· Ωδείο Αθηνών / Ίδρυμα Schwarz (2019)· Goethe-Institut, Κιότο (2018, συζήτηση στρογγυλής τραπέζης)· Kunstpavillon, Ίνσμπρουκ (2018)· Museum für Gegenwartskunst, Ζίγκεν (2018)· Μουσείο Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης, Ριέκα (2017)· GAK, Βρέμη (2017)· Temporary Gallery, Κολονία (2017, ατομική)· Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Μπατρούν (2017)· waterside contemporary, Λονδίνο (2017)· Halle 14, Λειψία (2016)· Museo Riso, Παλέρμο (2015)· 5η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2015)· Μουσείο Γιουγκοσλαβικής Ιστορίας, Βελιγράδι (2015)· CER Modern, Άγκυρα (2014)· Εθνικό Μουσείο Εικαστικών Τεχνών, Σόφια (2014)· Μουσείο Φωτογραφίας, Μπράουνσβαϊγκ (2014)· Βραβείο ΔΕΣΤΕ, Αθήνα (2013)· BOZAR, Βρυξέλλες (2012)· Kunsthalle, Βρέμη (2012).
Η Μαριάννα Χριστοφίδου είναι συμμετέχουσα των προγραμμάτων Οnassis AiR Emergency Fellowships 2019-20 και Tailor-made Fellowships 2022-23.
Καλλιτεχνική Έρευνα
«Πώς μπορεί κανείς να συλλάβει και να εκφράσει την αστάθεια και την ευθραυστότητα των καιρών μας;» Ορμώμενη από αυτή την ερώτηση, που είναι καταδικασμένη να παραμείνει κατά κύριο λόγο αναπάντητη, η Μαριάννα Χριστοφίδου θα ταξιδέψει στην Ιαπωνία για να συνεχίσει την έρευνά της με σκοπό την παραγωγή μιας πολυμερούς εγκατάστασης φιλμ 16mm. Κάτω από τον τίτλο εργασίας 'Strung to Breaking Point', η Χριστοφίδου διερευνά τη δύναμη της γης ως πηγή της ανθρώπινης ενέργειας. Μια χώρα όπως η Ιαπωνία, που συνεχώς πλήττεται από καταστροφές, προσφέρει πολλαπλές δυνατότητες για να αναλογιστεί κανείς έννοιες όπως η αβεβαιότητα, η επισφάλεια, η αυτενέργεια και η αργή βία, καθώς και τις υπαρξιακές συνθήκες που μας επηρεάζουν όλους και όλες ανεξαρτήτως του τόπου που βρισκόμαστε. Προκειμένου να επαναπροσδιορίσει την έννοια της ενέργειας, η έρευνα της Χριστοφίδου συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση για την προστασία του πλανήτη βλέποντας τη ζωή ως συστημικό φαινόμενο.
περισσότερα:
>
Σπύρος Στάβερης: 1980-2020: Μια οπτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας
>
Dorota Gawęda & Eglė Kulbokaitė: Τραγούδια του πεπρωμένου
>
Κυριακή Γονή: Η απόσταση ανάμεσα στα μάτια μας
>
Φωτεινή Σταματελοπούλου: NEAR MISSES
>
Nadja Verena Marcin: #SOPHYGRAY
>