Δανάη Γιαννόγλου
Από το 2020 έως το 2022 κατείχε τη θέση της βοηθού επιμελήτριας στο de Appel του Άμστερνταμ. Προηγουμένως, ήταν συντονίστρια του αρχείου εκθέσεων στο Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ (2018-19). Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε καταλόγους εκθέσεων, βιβλία καλλιτεχνών και περιοδικά, ενώ έχει επιμεληθεί εκδόσεις, καθώς και εκθέσεις και προγράμματα για διάφορους οργανισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η Γιαννόγλου έχει σπουδάσει Θεωρία και Ιστορία της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Aθήνας και Πολιτιστική Διαχείριση και Επιμέλεια στο πανεπιστήμιο Paris 1 Panthéon–Sorbonne, στο Παρίσι. Συμμετείχε στο επιμελητικό πρόγραμμα του de Appel για την περίοδο 2019-20, ενώ το 2016 συμμετείχε στο πρόγραμμα καλλιτεχνικής φιλοξενίας του οργανισμού Rupert στη Λιθουανία και το 2018 παρακολούθησε το διεθνές πρόγραμμα καλλιτεχνικής επιμέλειας της 8ης Μπιενάλε της Γκουανγκτζού στη Νότα Κορέα. Η Δανάη Γιαννόγλου έχει βραβευτεί από το 2ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών (καλλιτεχνική επιμέλεια) του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Η Δανάη Γιαννόγλου είναι συμμετέχουσα των προγραμμάτων Οnassis AiR Emergency Fellowships 2019-20 και Tailor-made Fellowships 2022-23.
Το De Appel Curatorial Programme είναι ένα μοναδικό Επιμελητικό Πρόγραμμα που δίνει την ευκαιρία σε ενδιαφερόμενα άτομα να αποκτήσουν εμπειρία στη δημοσιοποίηση της τέχνης, πέρα από ό,τι προσφέρουν τα ακαδημαϊκά πτυχία. Η εντατική δεκάμηνη περίοδος παραμονής στο Άμστερνταμ περιλαμβάνει την ένταξη στην τοπική καλλιτεχνική σκηνή, με το De Appel να λειτουργεί σαν θεσμική βάση. Ακολουθώντας ένα πλούσιο πρόγραμμα σπουδών με στόχο την άμεση εμβάθυνση στο έργο των καλλιτεχνών και στην οικοδόμηση θεσμών και μορφών κοινωνικής ζωής, έξι συμμετέχοντες κάθε χρόνο καθορίζουν συλλογικά τη δημόσια δράση του De Appel την Άνοιξη.
Το De Appel έχει ιστορικά ξεχωρίσει φέρνοντας εναλλακτικές καλλιτεχνικές πρακτικές σε ευρύτερη κυκλοφορία. Από την ίδρυσή του το 1974-75, ήταν πρωτοπόρο σε νέα μέσα τέχνης (όπως τα περιβάλλοντα, οι καταστάσεις και οι περφόρμανς) που σταδιακά κατέληξαν να καθορίζουν τη σύγχρονη καλλιτεχνική πρακτική. Ενώ μπορεί αυτές οι μορφές να μην αγκαλιάστηκαν αμέσως, μια βαθιά ιστορική συνείδηση διαπερνούσε πάντα τον συγκεκριμένο θεσμό. Ο ιδρυτής του Wies Smals (1939-1983) είχε την προνοητικότητα να διατηρήσει ένα σχολαστικό Αρχείο ακόμα και πριν το De Appel καταχωρηθεί επίσημα ως ίδρυμα. Οι επιτυχίες, οι δυσκολίες, οι παρακάμψεις και οι αποτυχίες –κλειδιά για τη μάθηση– έχουν αφήσει τα ίχνη τους.
Το Επιμελητικό Πρόγραμμα (CP), το Αρχείο (Archive) και η Δημόσια Προσφορά (Public Offering), με την τελευταία να περιλαμβάνει εκδηλώσεις, εκθέσεις, εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες και άλλες μορφές δημόσιου διαλόγου, αλληλοενισχύονται στο De Appel. Το τελικό αποτέλεσμα του Επιμελητικού Προγράμματος την Άνοιξη είναι ένα τελετουργικό που δίνει παλμό στο ίδρυμα. Τα υψηλά διακυβεύματα αυτής της προσπάθειας, με την πλήρη ενσωμάτωση των συμμετεχόντων στις εργασίες του δημόσιου θεσμού, καθιστούν το CP του De Appel μοναδικό μεταξύ των εκπαιδευτικών ευκαιριών στο πεδίο της επιμέλειας.
Τρεις μήνες στο Άμστερνταμ, τρεις μήνες στο De Appel Curatorial Programme και ήδη μοιάζει σαν αιώνας, με την καλύτερη δυνατή έννοια. Ο Σεπτέμβρης ήταν ο μήνας που γνωρίσαμε ο ένας τον άλλο, τοποθετήσαμε τους εαυτούς μας στην πόλη και εξοικειωθήκαμε με το ίδρυμα. Ο Οκτώβρης ήταν ο μήνας που ταξιδέψαμε τον κόσμο αναζητώντας νέα περιβάλλοντα, εξωτερικά ερεθίσματα, έμπνευση και άγνωστες συνδέσεις. Σικάγο, Ντιτρόιτ, Μάαστριχτ, Κωνσταντινούπολη, Λισαβόνα, Λέουβεν – σε τριάντα μέρες μάθαμε νέους τρόπους για να βλέπουμε τους θεσμούς, να συνυπάρχουμε, να ταξιδεύουμε με το λιγότερο δυνατό βάρος και να καταπολεμάμε το FOMO. Ο Νοέμβρης ήταν ο μήνας της εμβάθυνσης στο συλλογικό μας επιμελητικό πρότζεκτ, που παρουσιάζεται τον Μάιο, καθώς και στην ατομική μας έρευνα. Αμέτρητες ώρες σκέψης μαζί, κατανοώντας ο ένας την άποψη του άλλου, συμφιλιωμένοι με το γεγονός ότι σπάνια υπάρχει ένας μόνο τρόπος, ανακαλύπτοντας σκηνές και πρακτικές που δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχαν, ενώ προσπαθούμε να μείνουμε ειλικρινείς και επίκαιροι.
