Tectonics Athens 2019 | Ημέρα 1

“Out of the Dark” (νέο site-specific έργο)*: Lemur (Νορβηγία)

Η παγκόσμια πρεμιέρα ενός site-specific έργου για το παλαιό κτίριο του Χρηματιστηρίου Αθηνών από το νορβηγικό σύνολο Lemur. Το “Out of the Dark” είναι το τελευταίο από τα κομμάτια των Lemur που επαναπλαισιώνουν κορυφαία έργα του σύγχρονου και πειραματικού μουσικού κανόνα. Χάρη στον ιδιαίτερο συνδυασμό αυτοσχεδιασμού και σύνθεσης ως καθρέφτη, οι Lemur μετασχηματίζουν τίτλους και έννοιες σε νέο και πρωτότυπο έργο. Ο χώρος του πάλαι ποτέ επιβλητικού κτιρίου της οδού Σοφοκλέους υποδέχεται μια ενορχήστρωση εμπνευσμένη από την παρτιτούρα της Pauline Oliveros του 1998. Το κοινό του φεστιβάλ Tectonics περιβάλλεται τόσο από τους μουσικούς όσο και από ένα ειδικά σχεδιασμένο για τον χώρο ηχοσύστημα.

“Outremer” (1969): Bernard Parmegiani (Γαλλία)
Nathalie Forget (Γαλλία): ondes Martenot

Ο Μπερνάρ Παρμεζιάνι (1927-2013) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες ηλεκτροακουστικής μουσικής του περασμένου αιώνα. Σταθερό μέλος της ομάδας GRM (Groupe de Recherches Musicales), συνεργάτης του Ιάννη Ξενάκη και σημαντική μουσική επιρροή για τον Aphex Twin, τους Autechre και τον Keith Fullerton Whitman, ο Παρμεζιάνι έχει γράψει από μουσική για τον κινηματογράφο μέχρι το jingle που ακουγόταν για 35 χρόνια πριν από όλες τις ανακοινώσεις του αεροδρομίου Charles de Gaulle του Παρισιού. Η Ναταλί Φορζέ, ως σολίστ ondes Martenot, έχει συμπράξει με κορυφαίες συμφωνικές ορχήστρες, αλλά και με τους Radiohead και τους Faust. Στο Παλαιό Χρηματιστήριο Αθηνών, θα ακούσουμε ζωντανά αυτό το σπάνιο ηλεκτρονικό όργανο που κατασκευάστηκε το 1928 από τον Maurice Martenot, στην ερμηνεία του έργου “Outremer” (1969) για ondes Martenot και μαγνητοταινία.

Tetsuya Umeda (Ιαπωνία)

Μερικές φορές, κοινά υλικά –σχοινιά, μεταλλικά δοχεία και πλαστικά μπουκάλια– παρουσιάζουν απροσδόκητη επέκταση και εμφάνιση στον θεατή, που προκαλείται από τον συνδυασμό απλών αποτελεσμάτων φυσικών φαινομένων, όπως είναι η βαρύτητα και η φυγόκεντρος δύναμη – ο καλλιτέχνης δεν τα μεταχειρίζεται με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο. Το κάθε φως που κόβει την ανάσα, η κάθε ξαφνική τυχαία έκρηξη και ο κάθε παράξενος ήχος αποδίδεται και εμπλέκεται απλώς σε κάποια από την καθημερινή του συμπεριφορά. Συνεπώς, τα όρια αυτού που παρακολουθούμε και ακούμε θολώνουν και το οικείο μας σκηνικό, τα πιθανά ατυχήματα και η συμπεριφορά του κοινού θα συγχωνευτούν ως τμήμα της περφόρμανς. Αυτό εξελίσσεται στην υλοποίηση μιας μοναδικής εμπειρίας της περφόρμανς, όπου το συνηθισμένο και το ασυνήθιστο διασταυρώνονται και συμπίπτουν μόνο εκείνη τη στιγμή και σε εκείνο τον χώρο.