Tectonics Athens 2019 | Ημέρα 3

Η Λορέντα Ράμου σε νέα έργα για πιάνο και ηλεκτρονικά των Παναγιώτη Κόκορα, Ανδρέα Λεβισιανού, Θάνου Πολυμενέα-Λιοντήρη και Γιώργη Σακελλαρίου

Η καταξιωμένη πιανίστρια Λορέντα Ράμου ερμηνεύει 4 έργα για ηλεκτρονικά και πιάνο που γράφτηκαν ειδικά για το φετινό Tectonics. Από μουσική για προετοιμασμένο πιάνο έως έργα με έντονα θεατρικό χαρακτήρα και από τη σύγχρονη ηλεκτροακουστική σύνθεση στον αυτοσχεδιασμό.

Λορέντα Ράμου (Ελλάδα): πιάνο
“PM” * (2019): Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης (Ελλάδα)
“Arioso for two pianos, one pianist” * (2019): Ανδρέας Λεβισιανός (Ελλάδα)
“Great Piano Trilogy – Breakwater, Response, Magic” * (2019): Παναγιώτης Κόκορας (Ελλάδα)
“Wie ein Hauch” * (2019): Γιώργης Σακελλαρίου (Ελλάδα)

* παγκόσμια πρεμιέρα

Διάρκεια: 45 λεπτά

Δωρεάν | Η διαδικασία προκράτησης έχει ολοκληρωθεί. | Δελτία εισόδου θα διανέμονται με σειρά προτεραιότητας στον χώρο της εκδήλωσης μία ώρα πριν την έναρξή της.

S.L.Á.T.U.R. (Ισλανδία) – συναυλία / παρουσίαση παιδικού-εφηβικού εργαστηρίου

Η ομάδα συνθετών από το Ρέικιαβικ μετατρέπει τον εκθεσιακό χώρο σε ένα δημιουργικό εργαστήριο και προετοιμάζει, σε συνεργασία με μια ομάδα παιδιών και εφήβων, μια παράσταση ανοιχτή στο κοινό του Tectonics. Τα παιδιά και οι έφηβοι, μαζί με τους S.L.Á.T.U.R., ερμηνεύουν νέες συνθέσεις με τη χρήση καθημερινών αντικειμένων, αυτοσχέδιων μουσικών οργάνων και τεχνολογικών μέσων.

Στο εργαστήριο συμμετέχουν 2 ομάδες παιδιών και εφήβων.
Το Σύνολο Πειραματικής Μουσικής του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης με τις/τους: Ερατώ Καλογριανίτη, Ειρήνη Κεφαλά, Νίκη Κεφαλλωνίτη, Ίριδα Κοβού, Ιωάννα Παπαδαυίδ, Μαριτίνα Παπαδαυίδ, Δέσποινα Παρλαβάντζα, Γιώργος Κοσμάς Πετράντης, Νίκος Τσιαντής και την καθηγήτρια Βάλια Χριστοπούλου.
Καθώς και η ομάδα σπουδαστών Ωδείου Φίλιππος Νάκας με τις/τους: Μαρία Γερογιάννη, Κλεοπάτρα Δουλάμη, Φανή Καντζάβελος, Μιχάλης Λαλούμης, Νικόλας Σκεύης, μαζί με τις μουσικούς Νέλλη Οικονομίδου και Νεφέλη Λιούτα.

Διάρκεια: 30 λεπτά

Δωρεάν | Απαραίτητη η προκράτηση θέσης στο infotickets@onassis.org (συμπληρώνοντας το ονοματεπώνυμο και τον αριθμό του τηλεφώνου σας)

Sarah Kenchington (Ηνωμένο Βασίλειο)

Οι ανθρωποκινούμενες μηχανικές ορχήστρες της Σάρα Κέντσινγκτον δίνουν πολλές φορές την εντύπωση ότι τα όργανα «παίζουν» τον μουσικό και όχι ο μουσικός τα όργανα. Οι κατασκευές της Αγγλίδας μουσικού και εικαστικού θα παραμείνουν στο φουαγιέ του 4ου ορόφου καθ' όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ. Το Σάββατο και την Κυριακή, στις 20:00, το κοινό θα μπορέσει να παρακολουθήσει τις ξεχωριστές περφόρμανς της Σάρα Κέντσινγκτον.

Διάρκεια: 20 λεπτά

Δωρεάν

Jessika Kenney (ΗΠΑ)

Τα τελευταία είκοσι χρόνια, η Τζέσικα Κένι έχει αναπτύξει ένα εντελώς προσωπικό μουσικό ύφος που οι επιρροές του ανιχνεύονται κάπου μεταξύ της παραδοσιακής ινδονησιακής μουσικής, της περσικής κλασικής μουσικής και της σύγχρονης πειραματικής και αυτοσχεδιαστικής μουσικής. Στο Tectonics θα παρουσιάσει ένα οπτικοακουστικό έργο.

Iancu Dumitrescu (Ρουμανία)

“For Nathalie Forget” (2019)
Eyvind Kang (ΗΠΑ): βιόλα, Nathalie Foget (Γαλλία): ondes Martenot, Octav Avramescu & Iancu Dumitrescu (Ρουμανία): πιάνο

Ο εμβληματικός συνθέτης φασματικής μουσικής Ιάνκου Ντουμιτρέσκου, με αφορμή το φετινό Tectonics, γράφει ένα νέο έργο για ένα σπάνιο μουσικό σύνολο –ondes Martenot, βιόλα, πιάνο και ηλεκτρονικά–, σε μια σύνθεση που διαπερνά ηχητικά φάσματα.

Matmos (ΗΠΑ)

Γνωστοί στο ευρύ κοινό από τις συνεργασίες τους με καλλιτέχνες όπως η Björk, η ANOHNI (ο πρώην Antony), ο Terry Riley, οι Kronos Quartet, ο David Tibet, ο Robert Wilson και ο Nico Muhly, οι Matmos έχουν καθορίσει τον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο. Εξερευνώντας την ιδέα της περιορισμένης ηχητικής παλέτας, στον δίσκο τους “Ultimate Care II” (2016) η πηγή όλων των ήχων ήταν ένα πλυντήριο ρούχων. Στο φετινό δίσκο τους, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο με τίτλο "Plastic Anniversary", μοναδική πηγή είναι το πλαστικό.

Διάρκεια: 2 ώρες

AMM (Ηνωμένο Βασίλειο)

Eddie Prevost: ντραμς, Keith Rowe: κιθάρα, John Tilbury: πιάνο

Ίσως το πιο σημαντικό σχήμα της πειραματικής και αυτοσχεδιαστικής μουσικής, από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα, έρχεται στη Στέγη για μια εμφάνιση ιστορικής σημασίας. Ενεργοί από τα μέσα των 60s, όταν ακόμα δεν ήταν σαφή τα όρια μεταξύ πειραματικού και mainstream, οι AMM βρέθηκαν να μοιράζονται τη σκηνή με σχήματα όπως οι Pink Floyd και οι Cream.

Διάρκεια: 45 λεπτά

Η Λορέντα Ράμου σε νέα έργα για πιάνο και ηλεκτρονικά των Παναγιώτη Κόκορα, Ανδρέα Λεβισιανού, Θάνου Πολυμενέα-Λιοντήρη και Γιώργη Σακελλαρίου

«Το πρόγραμμα αυτό ξεκίνησε με την αρχική ιδέα να μεταγραφεί η ηλεκτροακουστική "Grand Piano Trilogy" του Παναγιώτη Κόκορα για live πιάνο και fixed media. Μόνο το πρώτο της μέρος υπήρχε σ’ αυτή τη μορφή και ο συνθέτης μετέγραψε και τα υπόλοιπα δύο, δημιουργώντας ένα διάλογο ανάμεσα σε ακουστικούς ήχους του οργάνου και ηλεκτρονικούς, που βασίζονται επίσης σε προηχογραφημένους ήχους πιάνου. Με προτροπή του συνθέτη και φίλου Νικόλα Τζώρτζη, αυτή η ιδέα επεκτάθηκε σε όλο το πρόγραμμα, κι έτσι όλοι οι συνθέτες είχαν ως ζητούμενο να συνδυάσουν το «ζωντανό» πιάνο με μια ηλεκτρονική εκδοχή του. Κάναμε μαζί τις ηχογραφήσεις στις οποίες βασίστηκαν. Ιδιαίτερα για το έργο του Γιώργη Σακελλαρίου, ηχογραφήσαμε σε ένα βιεννέζικο Bösendorfer του 1911 που μας οδήγησε και προς ένα μουσικό υλικό της εποχής του.» - Λορέντα Ράμου

“PM”

Το “PM” είναι ένα μουσικοθεατρικό έργο για έναν εκτελεστή, πιάνο, και ηλεκτρονικά. Το έργο αποδίδει την οπτική μιας εν δυνάμει σχέσης μεταξύ πιάνου και εκτελεστή στην οποία το όργανο νοείται σαν ένα συμβολικό υποκείμενο. Το "PM" πραγματεύεται την υπερρεαλιστική και σχεδόν μεταφυσική σχέση μεταξύ των δύο αυτών υποκειμένων σε ένα χωροχρονικό ασταθές. Στην προκειμένη περίπτωση η σχέση που δημιουργείται βασίζεται στην ηχητική διερεύνηση του οργάνου από τον εκτελεστή, μέσα από την οποία επαναπροσδιορίζεται σημειολογικά και ο ίδιος ο ρόλος του εκτελεστή. - Θάνος Πολυμενέας - Λιοντήρης

“Arioso for two pianos, one pianist”

Το έργο σχολιάζει την ταυτότητα της πιανίστας μέσα από τη σχέση της με το όργανο – τη φύση και την ιστορία του. Το υλικό, παρμένο από το τρίτο μέρος της Σονάτας για πιάνο op.110 του Μπετόβεν, παρουσιάζεται συμπυκνωμένο, εσωκλείοντας την πληροφορία που διαμορφώνει παραδοσιακά το χαρακτήρα της «πιανίστας». Στη συνέχεια το όργανο αποσυνδέεται από την αναγνωρίσιμη φύση του. Γίνεται ένα μεγάλο ηχείο αναπαράγοντας προηχογραφημένα το έργο από την ίδια την πιανίστα αλλά εκτενώς επεξεργασμένο. Εκείνη υπάρχει σε χρόνο παροντικό, σχολιάζει από αδράνεια αλλά κυρίως παρατηρεί. Προσπαθεί να ακούσει τον εαυτό της να παίζει πιάνο μέσα στο πιάνο. - Ανδρέας Λεβισιανός

“Great Piano Trilogy – Breakwater, Response, Magic”

"Breakwater" (2000-2019) για πιάνο και ηλεκτρονικά.
Η εικόνα και ο ήχος των κυμάτων που χτυπούν πάνω στον κυματοθραύστη, ασκούν μια ισχυρή επίδραση στις αισθήσεις του θεατή/ ακροατή. Ένα παιχνίδι μεταξύ ανθρώπινης συνείδησης και αντικειμενικής πραγματικότητας. Ολόκληρη η εμπειρία αναδημιουργείται μέσο μιας φαινομενολογικής μεταμόρφωσης, βασισμένης τελικά στα «εκρηκτικά ηχητικά κύματα» του πιάνου. Το έργο συνθέτουν πολλά σύντομα και γεμάτα ενέργεια ηχητικά συμβάντα τα οποία συνδυάζονται για να δομήσουν φράσεις και κατ’ επέκταση ενότητες. Έτσι, η ιδέα μεταβιβάζεται από τη μια ενότητα στην άλλη, μέσα από μια διαρκή αφηρημένη σχηματοποίηση του αρχικού ηχητικού πυρήνα.

"Response" (2001-2019) για πιάνο και ηλεκτρονικά.
Η σύνθεση "Response" είναι το δεύτερο έργο από την τριλογία με τον τίτλο "Grand Piano Trilogy". Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της τριλογίας είναι ότι όλο το ηχητικό υλικό προέρχεται από το πιάνο. Η φόρμα του έργου αναπτύσσεται με μια διαρκή μεταμόρφωση της αρχικής ιδέας. Μέρη με αρμονικές αναφορές ακολουθούνται από μέρει μη αρμονικά και ούτω καθεξής. Τα περισσότερα από τα δείγματα είναι ηχογραφημένα σε μικρά τεμάχια. Έτσι είναι αναγκαίο να δουλέψει κανείς πολύ κοντά στον ήχο, ένα είδος micro montage-mixage, και να δημιουργήσει ηχοχρωματικές σχέσεις και συνέπειες μεταξύ αυτών.

"Magic" (2010-2019) για πιάνο και ηλεκτρονικά.
Το έργο "Magic" είναι το τρίτο και τελευταίο κομμάτι της τριλογίας με τίτλο "Grand Piano Trilogy". Αποφάσισα να έχω ένα τόσο συμπαγές ηχητικό πυρήνα για να διεισδύσω όσο περισσότερο γίνετε στα χαρακτηριστικά του ήχου και τις εσωτερικές του δομές. Να αποκαλύψω τις δικές του έλξεις και απωθήσεις, να εξερευνήσω τη φαινομενολογία του ίδιου του ήχου του πιάνου. - Παναγιώτης Κόκορας

“Wie ein Hauch”

Με αφετηρία τον Μάλερ, τον Σένμπεργκ και τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς του Λουίτζι Νόνο, το έργο διερευνά τη σχέση ανάμεσα σε ακουστικούς και ηχογραφημένους ήχους. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας διάλογος μεταξύ του αόρατου και του ορατού, μεταξύ ηχογράφησης και φυσικής παρουσίας της ερμηνεύτριας πάνω στη σκηνή, καθώς και μια ακροβασία ανάμεσα στο μουσικό υλικό και την αρχιτεκτονική ταυτότητα της συναυλιακής αίθουσας. - Γιώργης Σακελλαρίου