Η διδασκαλία της μεταπολεμικής ιστορίας μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια

Τα σχολικά εγχειρίδια φαίνεται να τα διατρέχει κάποια αμηχανία, αν όχι φόβος, απέναντι στην πιο πρόσφατη ελληνική ιστορία. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος φαίνεται να είναι ένα νοητό χρονικό τείχος, πέρα από το οποίο οτιδήποτε έχει συμβεί απλώς προτιμούμε να μην το διδάσκουμε στα παιδιά. Αντίθετα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες διδάσκεται αναλυτικά μέχρι και η πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Χρειάζεται πράγματι χρονική απόσταση από τα γεγονότα ώστε αυτά να μπορέσουν να γίνουν αντικείμενο διδασκαλίας; Και αν ναι, πόσο μεγάλη μπορεί να είναι; Στην ελληνική περίπτωση έχουν κατασιγαστεί αρκετά τα πολιτικά πάθη, ώστε να τολμήσουμε να μειώσουμε την απόσταση ανάμεσα στην επικαιρότητα και την Ιστορία;

Ο Κύκλος «Η αφήγηση της Ιστορίας και η διδασκαλία της ως ιστορικά φαινόμενα» φιλοδοξεί να αναδείξει κρίσιμα ζητήματα όπως η διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης μέσα από την αντιμετώπιση του μαθήματος της Ιστορίας στο σχολείο και μέσα από τη δημόσια συζήτηση για θέματα ιστορίας, ή το ζήτημα της διάστασης που συχνά παρατηρείται ανάμεσα στην Ιστορία των ειδικών ιστορικών και την «επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα. Ακόμα, το πώς πολιτικοί στόχοι και γενικότερες κοινωνικές τάσεις μιας εποχής επηρεάζουν τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας.