Συμπόσιο: «Συγγράφοντας στην Ψηφιακή Εποχή»

David Desrimais: "Αρχειοθετώντας με στυλ, Μέρος 2ο"

«Μια προοπτική ανάλυση του εκδοτικού οίκου Jean Boîte Éditions.
Ποιες είναι οι επερχόμενες προκλήσεις για έναν εκδοτικό οίκο που ασχολείται με ψηφιακά θέματα; Με βάση την πρόσφατη ιστορία του Τύπου, θα περιηγηθούμε σε κάποιες περιπτωσιολογικές μελέτες (κυρίως κάποιες λεπτομερείς ιστορίες για δύο βιβλία: το Google, "Volume 1" των King Zog και το Theory του Κένεθ Γκόλντσμιθ), στις προσδοκίες μας για την τεχνητή νοημοσύνη και την έλλειψη δημιουργικότητας… Κατευθυνόμενοι σε μια προσδοκία: τι θα ακολουθήσει από την ανάγκη μας να παράγουμε αντικείμενα που συνιστούν γέφυρες από την οθόνη στα ράφια της βιβλιοθήκης.»

Ο Νταβίντ Ντεριμέ είναι εκδότης, εγκατεστημένος στο Παρίσι. Ιδρυτής και διευθυντής του εκδοτικού οίκου Jean Boîte Éditions (μαζί με τον Mathieu Cénac, από το 2011), εκδίδει βιβλία στην ψηφιακή εποχή, στους τομείς των τεχνών, των ανθρωπιστικών επιστημών και της ποιητικής. Όλα τα βιβλία, που αποτελούν προϊόν από κοινού σύλληψης με καλλιτέχνες και συγγραφείς από όλο τον κόσμο, σχεδιάζονται για διεθνή διανομή (πλέον σε 15 χώρες). Στο ακαδημαϊκό πεδίο, ο Ντεριμέ εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής (μερικής απασχόλησης) και συνδιευθυντής του μεταπτυχιακού τμήματος Δημιουργικών Εκδόσεων στο πανεπιστήμιο του Κλερμόν-Φεράν (Γαλλία), όπου διατηρεί επίσης θέση αναπληρωτή ερευνητή στο εργαστήριο CELIS (Centre d’étude de la littérature et de la sociopoétique / Κέντρο σπουδών λογοτεχνίας και κοινωνιοποιητικής). Πρώην επικεφαλής Ψηφιακών Πρότζεκτ για το Fondation Cartier pour l’art contemporain (Ίδρυμα Καρτιέ για τη σύγχρονη τέχνη, 2007-17), ο Ντεριμέ εργάζεται τακτικά ως ειδικός και υπεύθυνος ψηφιακών πρότζεκτ για πολιτιστικά και επιστημονικά ιδρύματα, αλλά και για ιδιώτες (Mobilier national, IDDRI-Sciences Po, Mairie de Paris, Google Arts & Culture κ.ά.).

Craig Dworkin: "Η ποίηση στην εποχή του περιεχομένου που παράγεται από τους χρήστες"

«Με μια αισθητική βάσης δεδομένων και καταφεύγοντας συχνά σε ονλάιν πηγαίο υλικό, τα κείμενα Εννοιολογικής Γραφής της αρχικής φάσης χαρακτηρίζονταν από μια πλήρη ευθυγράμμιση με το πρώιμο Ίντερνετ. Αυτή η λογοτεχνία ήταν καινοφανώς επίκαιρη, λόγω του τρόπου που διάβαζε την ταυτόχρονη ανάδυση του ρεύματος με τις κουλτούρες επιτήρησης, χρηματοοικονομικών και επικοινωνιών, που επίσης εδράζονταν σε βάσεις δεδομένων. Σχεδόν δύο δεκαετίες μετά, ορισμένα έργα είναι και πάλι καινοφανώς επίκαιρα, χάρη στους τρόπους που αξιοποιούν τόσο τα θέματα όσο και τις φόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που πλέον κυριαρχούν και διαμορφώνουν την ονλάιν κουλτούρα. Παρότι με μια πρόχειρη ματιά αυτά τα σύγχρονα έργα μπορεί να μοιάζουν πολύ με την Εννοιολογική Γραφή των τελών του 20ού αιώνα, σηματοδοτούν μια πολύ πιο έντονη αναγκαιότητα εξαιτίας εκείνων των πολιτισμικών συμμορφώσεων. Η ομιλία αυτή προτείνει ότι θα μπορούσαμε να επισημάνουμε τέσσερις βασικές περιοχές στις οποίες οι τεχνολογικές, οι οικονομικές και οι λογοτεχνικές τάσεις επικαλύπτονται πλέον: η παθητική ευρετηρίαση, η εκδήλωση συναισθημάτων, ο χώρος με τα ανεπιθύμητα (junkspace) και η πλατφόρμα. Παραθέτοντας κάποιες πιλοτικές περιπτώσεις, θα εστιάσει σε ορισμένα από τα πιο καινοτόμα δείγματα γραφής νέων Αμερικανών ποιητών, προκειμένου να συζητήσει τους τρόπους με τους οποίους η άνοδος των κοινωνικών μέσων έχει μεταβάλει τη σημασία των πρακτικών οικειοποιητικής, διαδικαστικής και εννοιολογικής γραφής στη διάρκεια του 21ου αιώνα.»

Ο Κρεγκ Ντουόρκιν είναι συγγραφέας δύο επιστημονικών μονογραφιών, “Reading the Illegible”(Northwestern UP, 2003) και “No Medium” (MIT, 2013), καθώς και επιμελητής διαφόρων συλλογικών τόμων: “Architectures of Poetry”, με τη María Eugenia Díaz Sánchez (Rodopi, 2004), “Language to Cover a Page: The Early Writing of Vito Acconci” (MIT, 2006), “The Consequence of Innovation: 21st-Century Poetics” (Roof, 2008), “The Sound of Poetry / The Poetry of Sound”, με τη Marjorie Perloff (Chicago, 2009), “Against Expression: An Anthology of Conceptual Writing”, με τον Kenneth Goldsmith (Northwestern, 2011) και“ Nothing: A User's Manual” (Information As Material, 2016). Έχει εκδώσει επίσης τις ποιητικές συλλογές “Dure” (Cuneiform, 2004), “Strand” (Roof, 2005), “Parse” (Atelos, 2008), “The Perverse Library”(Information As Material, 2010), “Motes (Roof, 2011), “Chapter XXIV” (Red Butte Press, 2013), “12 Erroneous Displacements and a Fact” (Information As Material, 2016) και “DEF” (Information As Material, 2017). Διδάσκει λογοτεχνία και θεωρία στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα και είναι ιδρυτικός επικεφαλής επιμελητής του eclipsearchive.org.

Dina Kelberman: "Artist Talk"

«Μεγάλο μέρος της δουλειάς μου πηγάζει από τη φυσική μου κλίση να περνάω ατελείωτες ώρες συλλέγοντας και οργανώνοντας εικόνες από το Ίντερνετ, την τηλεόραση και άλλα κοινά περιβάλλοντα της καθημερινής μου ζωής. Μου αρέσει να εξυψώνω το οικείο και να μεταμορφώνω σύντομες στιγμές σε άπειρες χρονικές εκτάσεις. Έλκομαι από πράγματα που είναι απλά, πολύχρωμα, βιομηχανικά και κοινότοπα. Με ενδιαφέρει να χρησιμοποιώ υλικά που είναι εύκολα προσβάσιμα και οικεία στον καθημερινό άνθρωπο – ο καθένας μπορεί και θα έπρεπε να φτιάχνει πράγματα που για τον ίδιο είναι απόλυτα φυσικά, αλλά παντελώς ανεξήγητα για κάποιον άλλον. Οι άνθρωποι είναι σαφώς μια αποτυχία του ζωικού βασιλείου, αλλά τουλάχιστον ο καθένας από αυτούς είναι εξαιρετικά αλλόκοτος. Κατά κάποιον τρόπο, η δουλειά μου σχετίζεται με το πώς ο καθένας και το καθετί είναι ιδιαίτεροι και έτσι, μολονότι η ιδιαιτερότητα δεν είναι ιδιαίτερη, είναι ωστόσο το πιο συναρπαστικό πράγμα που συμβαίνει. Απολαμβάνω να δοκιμάζω την επινοητικότητα· να θέτω περιορισμούς και μετά να βλέπω τι είναι εφικτό εντός αυτών. Μου αρέσει το πώς, όταν τα πράγματα είναι αρκετά απλά, γίνονται οτιδήποτε είχες ήδη σκεφτεί πως θα γίνονταν, αλλά δεν χάνουν την ουσία τους, απλώς αποδεικνύεται ότι ήταν πάντοτε έτσι. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι η σκοπιμότητα είναι το αντίθετο της αλήθειας, αλλά πάλι έτσι είναι η τέχνη. Δημιουργώ ένα έργο επειδή είμαι υποχρεωμένη να το κάνω και να αναλογιστώ κατόπιν τον λόγο, καταλήγοντας συχνά σε συνδέσεις που δεν είχα συνειδητά θέσει ως στόχο να υλοποιήσω. Εξετάζοντας στενά το απλό ή το φαινομενικά ασήμαντο, ο θεατής ενδεχομένως να ανασύρει τις δικές του, απεριόριστες συνδέσεις.»

Η Ντίνα Κέλμπερμαν είναι καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ (ΗΠΑ). Έχει προσκληθεί να δημιουργήσει πρωτότυπα κομμάτια βασισμένα στο web για το New Museum (Νέα Υόρκη) και το Marina Abramovic Institute και έχει εκθέσει τη δουλειά της διεθνώς, μεταξύ άλλων στον Le Mois de la Photo (Μήνας Φωτογραφίας) στο Μόντρεαλ του Καναδά, στη Διεθνή Μπιενάλε Design του Σαιντ-Ετιέν και στο Recontres de la Photographie στη Γαλλία, καθώς και στο Διεθνές Φεστιβάλ Φωτογραφίας Jimei x Arles και στην Μπιενάλε Ανεξάρτητου Animation του Shenzhen στην Κίνα. Κείμενα για το έργο της έχουν δημοσιευτεί στους “New York Times”, στο blog του “Art21” και στο site του NPR, και πιο πρόσφατα στα βιβλία “Known and Strange Things” (Cole, 2016) και “Wasting Time on theInternet” (Goldsmith, 2016).

Tom McCarthy: "Ανάγνωση από το Satin Island"

Ο συγγραφέας θα διαβάσει αποσπάσματα από το βιβλίο του, "Satin Island", ενώ θα ακολουθήσει συζήτηση με τον Κένεθ Γκόλντσμιθ.

Ο Τομ Μακάρθι (γενν. 1969, Σκοτία) είναι μυθιστοριογράφος, το έργο του οποίου έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Remainder” (ελλ. τίτλος: Απομεινάρια), κέρδισε το Believer Book Award το 2008 και πρόσφατα διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο. Το τρίτο του, με τίτλο “C”, ήταν φιναλίστ για το βραβείο Booker το 2010, όπως και το επόμενό του, “Satin Island”, το 2015. Ο Μακάρθι έχει δημοσιεύσει επίσης τη μελέτη “Tintin and the Secret of Literature”, καθώς και τη συλλογή δοκιμίων “Typewriters”, “Bombs”, “Jellyfish”. Είναι τακτικός αρθρογράφος σε έντυπα όπως οι “New York Times”, το “London Review of Books”, το “Harper’s” και το “Artforum”. Το 2013 έγινε ο πρώτος που τιμήθηκε με το νεοσύστατο Windham Campbell Prize for Fiction του Πανεπιστημίου Γέηλ.

Emily Segal: "Mercury Retrograde"

«Η Έμιλυ Σήγκαλ είναι καλλιτέχνης, συγγραφέας και προγνώστρια τάσεων. Θα διαβάσει ένα απόσπασμα από το εν εξελίξει μυθιστόρημά της, "Mercury Retrograde", που διερευνά ζητήματα virality, φήμης και συναισθηματικής εκδήλωσης στο τοπίο των startup επιχειρήσεων νέων μέσων της προ-Τραμπ Νέας Υόρκης. Θα ακολουθήσει κύκλος ερωταπαντήσεων με τον Κένεθ Γκόλντσμιθ.»

Η Έμιλυ Σήγκαλ (γενν. 1988, Νέα Υόρκη) είναι καλλιτέχνης, συγγραφέας και σχεδιάστρια στρατηγικών. Αυτή την περίοδο είναι συνιδρύτρια του Nemesis Global, ενός ομίλου προβληματισμού για πολιτιστική έρευνα με έδρες του το Βερολίνο, το Ελσίνκι και τη Νέα Υόρκη. Πριν από το Nemesis, ήταν συνιδρύτρια της συλλογικότητας για την ανάλυση τάσεων, K-HOLE (2011-16). Οι αναλύσεις τάσεων της K-HOLE σχετικά με τη φύση των αλλαγών στη νέα χιλιετία, που διανέμονταν δωρεάν σε PDF, έφτασαν το μισό εκατομμύριο σε downloads και πυροδότησαν αναρίθμητα ρεπορτάζ σε όλο τον κόσμο. Ο όρος normcore, που εισηγήθηκε η ομάδα, βρέθηκε στη βραχεία λίστα του Αγγλικού Λεξικού της Οξφόρδης για τη Λέξη της Χρονιάς του 2014. Το έργο της K-HOLE έχει παρουσιαστεί σε γκαλερί και μουσεία ανά τον κόσμο, ανάμεσά τους στη Serpentine Gallery (Λονδίνο) και στο MoMA PS1 (Νέα Υόρκη). Ως σχεδιάστρια στρατηγικής, η Έμιλυ έχει εργαστεί σε πρότζεκτ για την Comme des Garcons, την Prada, το Metropolitan Museum of Art, τη Uniqlo, την Target, την Beats κ.ά. Την περίοδο 2014-15 ήταν Διευθύντρια Δημιουργικού της ονλάιν πλατφόρμας Genius. Το περιοδικό “Fast Company” την συμπεριέλαβε στους 100 πιο δημιουργικούς ανθρώπους του επιχειρηματικού κόσμου, ενώ διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου για το Παγκόσμιο Θεματολόγιο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ σχετικά με το Μέλλον των Βιομηχανιών Καταναλωτικών Προϊόντων. Δοκίμια και συνεντεύξεις της έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα “Die Welt”, στο site e-flux journal, καθώς και στα περιοδικά “Texte zur Kunst”, “032c” και “Flash Art International”· στο τελευταίο υπήρξε τακτική αρθρογράφος την περίοδο 2015-17. Η Έμιλυ έχει μεταπτυχιακό στη Συγκριτική Λογοτεχνία από το Brown University (ΗΠΑ). Έχει διδάξει στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Κολούμπια (Columbia GSAPP, Νέα Υόρκη) και, ως επισκέπτρια κριτικός, στη Σχολή Τεχνών του Γέηλ, ενώ πλέον είναι επισκέπτρια Καθηγήτρια Design στην Gerrit Rietveld Academie της Ολλανδίας.