Onassis AiR | Προβολές ταινιών "Moonscape" και "Tomorrow Again" της Mona Benyamin

Η Mona Benyamin (γεν. 1997) είναι εικαστικός, σκηνοθέτης και συγγραφέας με έδρα την Παλαιστίνη. Στα έργα της διερευνά τις διαγενεακές προοπτικές σχετικά με την ελπίδα, το τραύμα και τις διαφορετικές χρονικότητες. Μέσα από την οικειοποίηση μορφών από τα δημοφιλή μέσα μαζικής ενημέρωσης, την παραποίηση των μηχανισμών τους, καθώς και με τη χρήση σκοτεινού χιούμορ, διερωτάται πάνω στις έννοιες της αυθεντικότητας και της αληθοφάνειας και αμφισβητεί τις ιδέες της εμπρόθετης δράσης και της θυματοποίησης. Τα πρόσφατα έργα της έχουν προβληθεί - μεταξύ άλλων - στο MoMA, στο REDCAT, στο Sheffield DocFest, στο The Mosaic Rooms και στο Columbia University.

"Moonscape", φιλμ, μονοκάναλο βίντεο, 17 λεπτά, Mona Benyamin, 2020

Το Moonscape* είναι μια ταινία μικρού μήκους που έχει τη μορφή μουσικού βίντεο για μια μπαλάντα του δρόμου, που ερμηνεύεται ως ντουέτο μεταξύ ενός άνδρα τραγουδιστή και μιας γυναίκας τραγουδίστριας, στα αραβικά. Το τραγούδι ακολουθεί την ιστορία ενός άνδρα ονόματι Dennis M. Hope, ο οποίος διεκδίκησε την ιδιοκτησία της Σελήνης το 1980 και κατ'επέκταση ίδρυσε τη Σεληνιακή Πρεσβεία - μια εταιρεία που πουλάει τμήματα γης σε διάφορους πλανήτες και Φεγγάρια, και συνδέει την ιστορία του άνδρα με εκείνη της σκηνοθέτριας - μιας νεαρής Παλαιστίνιας που ζει υπό ισραηλινή κατοχή και λαχταρά να βάλει τέλος στη δυστυχία του λαού της με κάθε δυνατό τρόπο.

Τα οπτικά στοιχεία της ταινίας είναι ένα υβρίδιο σουρεαλιστικών σκηνών από την αραβική μουσική βιομηχανία, που αναπαριστούν οι γονείς της καλλιτέχνιδας, οι οποίοι παίζουν και τους ρόλους των τραγουδιστών στην ταινία, και στο φιλμ νουάρ. Η ταινία περιλαμβάνει επίσης υλικό που βρέθηκε στα αρχεία της NASA, αναφορές από αναγνωρισμένες ταινίες που έχουν επηρεάσει τον κόσμο της τέχνης και παρουσιάζουν αναπαραστάσεις της Σελήνης, καθώς και στιγμιότυπα από την ηλεκτρονική αλληλογραφία με τα μέλη του προσωπικού της Σεληνιακής Πρεσβείας. Όλα αυτά με σκοπό να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ ελπίδας, νοσταλγίας και απόγνωσης.

*To moonscape είναι μια περιοχή ή μια θέα του σεληνιακού τοπίου (γενικώς του φεγγαριού της Γης) ή μια οπτική αναπαράσταση αυτού, όπως σε έναν πίνακα ζωγραφικής. Ο όρος "σεληνιακό τοπίο" χρησιμοποιείται επίσης μερικές φορές μεταφορικά για μια περιοχή που έχει καταστραφεί ή ισοπεδωθεί από τον πόλεμο, συχνά από βομβαρδισμούς.

"Tomorrow, again", φιλμ, μονοκάναλο βίντεο, 11 λεπτά, Mona Benyamin, 2023

Το Tomorrow, again στήνει μια δυσλειτουργική ειδησεογραφική εκπομπή που αποτελείται από διαφορετικές ενότητες οι οποίες αναπαριστούν και αντιδρούν σε διάφορες σημαντικές καταστροφές που συμβαίνουν καθημερινά στην Παλαιστίνη. Αντί για μια προφορική αφήγηση, η ταινία καταφεύγει σε υπερβολικές συναισθηματικές και σωματικές εκδηλώσεις και χρησιμοποιεί αποσπασματικές και συχνά αντικρουόμενες μαρτυρίες, σωσίες και μια υπερρεαλιστική οπτική γλώσσα για να επικαλεστεί τις έννοιες της αλήθειας και της μυθοπλασίας και τις διαφορετικές χρονικότητες.

Το καστ της ταινίας αποτελείται από δυο πρωταγωνιστές, τους γονείς της καλλιτέχνη, οι οποίοι αναλαμβάνουν πολλαπλές ταυτότητες - από παρουσιαστές του ρεπορτάζ σε υποκείμενα αυτού, και σε αυτόπτες μάρτυρες - το οποίο δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο όπου οι ίδιοι είναι τα αντικείμενα, οι θεατές και το ίδιο το μέσο, που αφηγούνται και καταναλώνουν τις δικές τους ιστορίες σε έναν ατέρμονο κύκλο. Η ταινία διερευνά το φαινόμενα της αλαλίας ως αποτέλεσμα του τραύματος, τις γνωστικές στρεβλώσεις που προκύπτουν από τη ζωή σε μια συνεχή κατάσταση έκτακτης ανάγκης και το τι συμβαίνει με το επείγον όταν αυτό γίνεται μια διαχρονική κατάσταση.