Laila Soliman

“No Time For Art / 0” (2011-12)
Διαδραστική περφόρμανς προς τιμήν των μαρτύρων της επανάστασης.

“No Time For Art / 1” (2011-12)
Μια περφόρμανς που συνδυάζει και διατέμνει τρεις πηγαίες μαρτυρίες, συγκρίνοντας την αστυνομική και στρατιωτική βία και αδικία πριν και μετά την επανάσταση στην Αίγυπτο. Ένας νεαρός τυφλός μουσικός, η μαρτυρία ενός νεαρού κρατούμενου μέσα από τη φωνή της αδελφής του, και ένας νεαρός ηθοποιός διηγούνται τις ιστορίες τους σαν να ήταν μία.

«Πολιτικές Επιστήμες, Μάθημα 1ο:
Πώς πρέπει να απεικονίσεις έναν πραγματικό εγκληματία;
Χρειάζεσαι κοκτέιλ μολότωφ, μαχαίρια και βόμβες φτιαγμένες από τσάι.
Ένας στρατιώτης τα απλώνει με τον κατάλληλο τρόπο γύρω από το νεαρό άνδρα, ενώ προκαλεί επίσης στα γρήγορα και μια έκρηξη. Μια πραγματική σκηνοθεσία για ένα «πραγματικό» τηλεοπτικό σκηνικό. Κατά τη διάρκεια του διαφημιστικού διαλείμματος τα βασανιστήρια συνεχίζονται.»

Στο “No Time For Art / 1”, η Λάιλα Σουλεϊμάν φιλτράρει σημειώσεις από ημερολόγια και προσωπικές μαρτυρίες μέσα στη δική της δημιουργική αφήγηση. Κινούμενοι μεταξύ σοκ και οργής, απελπισίας και σαρκασμού, τρεις ηθοποιοί ερμηνεύουν διαφορετικούς ρόλους από εμπειρίες με την αστυνομία και το στρατό. Συμπληρώνουν και διαχωρίζουν τα νήματα της πλοκής, τα οποία περιστρέφονται τυχαία γύρω από τη βάναυση σύλληψη δύο κρατουμένων: ο ένας τον Οκτώβριο του 2007, ο άλλος το Μάρτιο του 2011.

Το σκηνικό αυτής της περφόρμανς-ντοκυμανταίρ είναι μινιμαλιστικό, ενώ η δύναμή της οφείλεται στα λόγια από μαρτυρίες που είναι με ακρίβεια «κομμένες». Η ένταση κατακλύζει και συγκινεί. Στο φόντο του σκηνικού, βλέπουμε το κρατικό τηλεοπτικό κανάλι να παίζει με «χιόνια». Ευλογημένη είναι η επιτυχία του στρατού κατά των «Εγκληματιών που έχουν τρομοκρατήσει την κοινωνία.»