«Ζανέτ: τα Παιδικά Χρόνια της Ζαν Ντ’ Αρκ» του Bruno Dumont

Βραβευμένος δύο φορές με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, αλλά και με τη Χρυσή Κάμερα στις Κάννες, ο Μπρουνό Ντιμόν μας επιφυλάσσει στη δέκατη σκηνοθετική του δουλειά μια ιδιαίτερη έκπληξη. Το “Jeannette, l'enfance de Jeanne d'Arc” είναι ένα μιούζικαλ –που θα μπορούσε να το αποκαλέσει κανείς και μεταμοντέρνο– για τα παιδικά χρόνια ενός κοριτσιού που έμελλε να γίνει σύμβολο. Στην ταινία του Μπρουνό Ντιμόν, η οχτάχρονη Ζανέτ είναι μια απλή βοσκοπούλα, που όμως ήδη νιώθει το κάλεσμά της να την πλημμυρίζει και, μη έχοντας άλλη επιλογή, θα το ακολουθήσει και θα το τραγουδήσει και θα το χορέψει, με συνοδούς την καλή της φίλη Οβιέτ, τις αδελφές και την ηγουμένη του κοντινού μοναστηριού, αλλά ακόμη και μια επουράνια χορωδία.

Βασισμένο σε δύο έργα του Γάλλου συγγραφέα Charles Péguy, γραμμένα το 1897 και το 1910 σε πρόζα και στίχους, ο σκηνοθέτης χτίζει με αυτό το φιλμ κάτι σαν μια κινηματογραφική όπερα, με τον λόγο να λειτουργεί ως λιμπρέτο και τη μουσική του IGORRR, ενός από τους πλέον ιδιαίτερους δημιουργούς της σύγχρονης γαλλικής electro, να το επενδύει ευρηματικά και απροσδόκητα.

Ο χορογράφος Philippe Decouflé, ένας από τους σημαντικότερους διεθνώς, υπεύθυνος μεταξύ άλλων για τις τελετές έναρξης και λήξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1992, επιμελήθηκε την κινησιολογία και τις χορογραφίες, παίρνοντας στοιχεία από εξαιρετικά ετερόκλητες πηγές, που ξεκινούν από την πιο κλασική παράδοση του χορού και φτάνουν έως τις μαζορέτες ή το headbanging.

Κάπως έτσι, το «Ζανέτ: τα Παιδικά Χρόνια της Ζαν Ντ’ Αρκ» συνθέτει ένα ολοκληρωτικά απροσδόκητο κινηματογραφικό μείγμα, συνδέοντας το κλασικό με το απόλυτα μοντέρνο και αρνούμενο να υπακούσει στους κανόνες οποιουδήποτε είδους. Πρόκειται για ένα μινιμαλιστικό «πανκ» φιλμικό υβρίδιο που παραμένει απολαυστικά ακατάτακτο από την αρχή έως το τέλος.

Το περιοδικό “Cahiers du cinéma” κατέταξε την ταινία του Ντιμόν πρώτη ανάμεσα στις δέκα της λίστας με τις καλύτερες του 2017 –αμέσως μετά το τηλεοπτικό “Twin Peaks” που βρέθηκε στην πρώτη θέση–, αναδεικνύοντας την ανατρεπτική αυθάδεια ενός φιλμ το οποίο, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αποτελεί μια εμπειρία που δοκιμάζει και ανταμείβει την πίστη του θεατή.

Την προβολή θα προλογίσει ο σκηνοθέτης Άγγελος Φραντζής («To Όνειρο του Σκύλου», «Μέσα στο Δάσος», «Σύμπτωμα»), σε μια εισαγωγή αντάξια του ανορθόδοξου αυτού μιούζικαλ.

Ο εικαστικός και street artist Δημήτρης Ταξής εμπνέεται από το φιλμ και σχεδιάζει μια συλλεκτική αφίσα, που θα δοθεί ως δώρο σε κάθε θεατή.