Improtech 2019 | 1η Ημέρα

Καλωσόρισμα

Αναστασία Γεωργάκη, Χρήστος Καρράς, Gérard Assayag, Marc Chemillier

Εναρκτήρια κεντρική ομιλία: «Αυτοσχεδιασμός με την τεχνολογία ως τρόπος ζωής: Μαθαίνοντας για την ελευθερία με τον Arnold Davidson»

George Lewis (Columbia University, ΗΠΑ)

Ο George Lewis συνάντησε τον Αμερικανό φιλόσοφο Arnold I. Davidson τον Ιούλιο του 2007 στο συνέδριο “Ruptures: Music, Philosophy, Science, and Modernity”, που συνδιοργάνωσαν ο Davidson και ο συνθέτης Martin Brody και πραγματοποιήθηκε στο Max-Planck-Institut für Wissenschaftsgeschichte στο Βερολίνο, όπου ο Lewis παρουσίασε το έργο διαδραστικής μουσικής μέσω υπολογιστών με τίτλο “Voyager”. Θέματα όπως η ηθική δεοντολογία και η ηθική επιδίωξη της τελειότητας, η καταληπτότητα, η κοινωνική ευθύνη και η ελευθερία υπήρχαν από καιρό στο επίκεντρο της σκέψης του Davidson, αλλά κατά τη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε τη συναυλία, ο ίδιος εισήγαγε μια νέα μέθοδο κατανόησης των ζητημάτων αυτών συνδέοντας τη διαδραστική τεχνολογία και τον αυτοσχεδιασμό.

Δεδομένου ότι οι ιδέες του σ’ αυτόν τον τομέα σπάνια έχουν δημοσιευθεί, η συγκεκριμένη ομιλία βασίζεται σε μεταγραφές δημόσιων διαλόγων που πραγματοποίησαν ο Lewis μαζί με τον Davidson για τον διαδραστικό αυτοσχεδιασμό μέσω υπολογιστών από το 2008 ως το 2012. Το αυτοσχεδιαστικό έργο του Davidson δείχνει τον τρόπο με τον οποίο η φιλοσοφία της μουσικής μπορεί να λάβει κεντρική θέση εντός της διανόησης, φωτίζοντας μέσω της μουσικής ανθρώπινους τομείς δράσης και γνώσης πέρα ​​από την επικράτεια των τεχνών, άγνωστους μέχρι πρόσφατα. Αυτή η ομιλία, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη ριζοσπαστική ομάδα ηχητικής τέχνης Ultra-red, θέτει το ερώτημα: «Ποιος είναι ο ήχος της ελευθερίας;».

Evan Parker, Matt Wright, Peter Evans, Mark Nauseef

“Trance Map+”
Σαξόφωνα, live electronics, τρομπέτα, κρουστά

Ο Evan Parker, σαξοφωνίστας και ένας από τους ιδρυτές της ευρωπαϊκής αυτοσχεδιαστικής μουσικής σκηνής από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, επέλεξε τη σύσταση μιας παραλλαγμένης εκδοχής του Trance Map+, της ομάδας που διευθύνει μαζί με τον Matt Wright, δημιουργώντας ένα νέο κουαρτέτο με την προσθήκη του μουσικού κρουστών Mark Nauseef και του τρομπετίστα Peter Evans. Τόσο ο Nauseef όσο και ο Evans έχουν παίξει μαζί σε μεγαλύτερα σύνολα, αλλά ο συγκεκριμένος συνδυασμός αποτελεί γι’ αυτούς καινοτομία. Συγκεκριμένα, θα συνθέσουν επιτόπου νέα μουσική αυτοσχεδιάζοντας. Ο Evan Parker και ο Matt Wright συναντήθηκαν το 2008 και, ήδη από τις πρώτες τους συναντήσεις στο στούντιο, ανέπτυξαν το Trance Map, έναν δίσκο που διαρκεί πάνω από μια ώρα και συνδυάζει ηχογραφήσεις πεδίου, samples από κασέτες, σκρατσάρισμα σε πικάπ και ζωντανή επεξεργασία των ανηλεώς μεταβαλλόμενων μελωδικών γραμμών του Parker στο σαξόφωνο. Από τότε το πρότζεκτ έχει αναπτυχθεί ώστε να περιλαμβάνει συναυλίες σε ολόκληρη την Ευρώπη, στις οποίες συχνά εντάσσονται προσκεκλημένοι ερμηνευτές (“Trance Map+”), όπως οι Toma Gouband, Peter Evans, Hannah Marshall και Barry Guy. Η αμερικανική εκδοχή του συγκροτήματος (με τους Evan Parker, Matt Wright, Mark Nauseef, Adam Linson και Ned Rothenberg) συμμετείχε στο Big Ears Festival στο Knoxville στα τέλη Μαρτίου του 2019. Ο δίσκος “Trance Map+ Live in Nikkelsdorf” (με τους Evan Parker, Matt Wright, Spring Heel Jack και Adam Linson) θα κυκλοφορήσει από την Intakt το καλοκαίρι/φθινόπωρο του 2019.

Michelle-Agnes Magalhaes, Frederic Bevilacqua και προσκεκλημένοι

“In good company”
Για δύο πιανίστες, προσκεκλημένους μουσικούς και συσκευές webaudio

Νοούμενο ως ένα μικρό μουσικό θέατρο «αλληλεπιδράσεων», το “In good company” είναι ένας κύκλος σύντομων κομματιών. Ο κύκλος οργανώνεται ως μια οργανική μορφή ζωής που προοδευτικά διευρύνεται. Δομείται από την ελάχιστη ατομική αλληλεπίδραση (των δακτύλων με τα πλήκτρα του πιάνου) και εξελίσσεται προς πιο πολύπλοκες συλλογικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ερμηνευτών και των διαφόρων αντικειμένων. Η πολυεπίπεδη δομή του περιλαμβάνει οπτικά, ηχητικά, χειρονομιακά και περιβαλλοντικά στοιχεία. Η παρτιτούρα είναι στην πραγματικότητα μια πρόταση για παιχνίδια που ωθούν τους ερμηνευτές να δοκιμάσουν νέα πράγματα, να αναλάβουν ρίσκα και να εκπλήξουν τους εαυτούς τους. Εκτός από τους ήχους των μουσικών οργάνων, οι ερμηνευτές χειρίζονται επίσης κινητά τηλέφωνα, χακάροντας αυτά τα αντικείμενα που στην καθημερινή μας ζωή μεσολαβούν την αλληλεπίδραση με τους άλλους. Εδώ το κύριο ενδιαφέρον των μουσικών είναι να συνεχίσουν να πραγματοποιούν μετατοπίσεις στους μεταβαλλόμενους κανόνες, δημιουργώντας τελικά μια μεγαλύτερη μορφή. Το συγκεκριμένο κομμάτι σχεδιάστηκε με την υποστήριξη του έργου “VERTIGO” στο πλαίσιο του προγράμματος STARTS της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με βάση τα τεχνολογικά στοιχεία της BeCoMe.
Michelle Agnes Magalhaes (συνθέτρια και πιανίστρια), Frédéric Bevilacqua (ερευνητής, συστήματα webaudio)

Georg Hajdu

“Just Her – Jester – Gesture”
Για ενισχυμένη καλίμπα (από τη Lin Chen) και live electronics

Το “Just Her – Jester – Gesture” είναι μια σύνθεση σε κούρδισμα Bohlen-Pierce για ενισχυμένη καλίμπα και electronics γραμμένη το 2010. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά με την ευκαιρία των πεντηκοστών γενεθλίων του Hajdu στις 21 Ιουνίου 2010 στο συνέδριο του EMS που φιλοξένησε το Electro-Acoustic Music Center (EAMC) του Shanghai Conservatory.

Το κομμάτι αποτελείται από τρία μέρη: "Just Her" ένα (πλήρως σημειογραφημένο) σόλο για καλίμπα χωρίς electronics, "Jester" ένα (πλήρως σημειογραφημένο) ντουέτο για καλίμπα και υπολογιστή που τρέχει σε πραγματικό χρόνο το λογισμικό αλγοριθμικής σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού DJster, "Gesture" ένα αυτοσχεδιαστικό κομμάτι στο οποίο η ερμηνεύτρια της καλίμπα χρησιμοποιεί ελεύθερα χειρονομίες για τον έλεγχο του υπολογιστή, που εναλλάσσονται με σύντομα διάσπαρτα σόλο περάσματα.

Το “Just Her – Jester – Gesture” χρειάζεται μια Hugh-Tracey άλτο καλίμπα. Αυτό το όργανο καλύπτει συνήθως τη διατονική έκταση από G3 έως G5 (με το C4 ως μεσαίο C). Με τη δόνηση σε καθεμιά από τις 15 ράβδους, το κούρδισμα μπορεί να ρυθμιστεί στην κλίμακα Bohlen-Pierce. Η καλίμπα χαρακτηρίζεται από την εναλλασσόμενη «φυγόκεντρη» διάταξη των ράβδων, η οποία επιτρέπει την αναπαραγωγή μιας κλίμακας και με τα δύο χέρια ακολουθώντας μια εναλλασσόμενη κίνηση από μέσα προς τα έξω. Ο Hajdu σχεδίασε τον κατάλληλο τύπο σημειογραφίας για να καταγράψει τη λογική αυτής της διάταξης και χρησιμοποίησε το MaxScore για την υλοποίησή της. Το MaxScore είναι ένα πρόγραμμα μουσικής σημειογραφίας, που αναπτύχθηκε από τον Nick Didkovsky και τον Georg Hajdu, ικανό να προβάλλει και να αναπαράγει μουσική σε μη τυπικό κούρδισμα.

Ένα ασύρματο χειριστήριο, προσαρτημένο στο πίσω μέρος του οργάνου με μια ταινία Velcro, κινεί σε πραγματικό χρόνο μια παραγωγική υπολογιστική διαδικασία που συνοδεύει την απόδοση της ερμηνεύτριας της καλίμπα. Η κινητήρια συσκευή που χρησιμοποίησε ο Hajdu είναι ένα Max patch που ονομάζεται DJster και βασίζεται στο παλιότερο πρόγραμμα AUTOBUSK του Clarence Barlow. Το DJster παράγει νότες, οι οποίες κατευθύνονται σε μια συσκευή αναπαραγωγής που χρησιμοποιεί μοντέλα αντήχησης για σύνθεση. Το πρόγραμμα ResAn (μέρος του πακέτου Diphone του IRCAM) χρησιμοποιήθηκε για να αναλύσει τις αντηχήσεις του τόνου μιας κανονικής καλίμπα, το χτύπημα στο σώμα του οργάνου καθώς και τους ήχους που εκτείνονται στις ράβδους και στο σώμα.

Georg Hajdu (συνθέτης, live electronics και υπολογιστής), Lin Chen (ενισχυμένη καλίμπα)

Raphael Imbert, Benjamin Lévy, Mourad Benhammou

“Α.Ι. Swing”
Σαξόφωνα, σύστημα υπολογιστή OMax 5, τύμπανα

Συνεχίζοντας μια συνεργασία που ξεκίνησε το 2009, ο Benjamin Lévy και ο Raphaël Imbert παρουσιάζουν ένα νέο ντουέτο, το οποίο αποτελεί αντικείμενο καλλιτεχνικής έρευνας στο IRCAM, επαυξημένο σε τρίο γι’ αυτή τη συναυλία με τον σύντροφό τους και ντράμερ Mourad Benhammou. Ο στόχος: η εξεύρεση μιας κοινής και νέας μουσικής γλώσσας μεταξύ του λογισμικού αυτοσχεδιασμού OMax και της κληρονομιάς και της δημιουργικότητας της τζαζ, η οποία ανακαλύπτεται σε πραγματικό χρόνο, βγάζει νόημα και κινείται σε σουίνγκ ρυθμούς και διάθεση. Καθώς το OMax «σουινγκάρει», οι νέες τεχνολογίες «γκρουβάρουν» και η τεχνητή νοημοσύνη διασκεδάζει, υπό την καθοδήγηση των δύο πρωταγωνιστών μας που γνωρίζουν καλά από πειραματισμούς, έρευνα, αυτοσχεδιασμό και ιστορία. Τα τραγούδια των Louis Armstrong, Coleman Hawkins, Mary Lou Williams, John Coltrane και Alan Lomax μετατρέπονται σε καινοτόμα σύγχρονα αντικείμενα, ενώ η τελευταία τεχνολογία φωτίζει τη μουσική κληρονομιά με παιγνιώδη και πειραματικό τρόπο. Η ίδια η αυτοσχεδιαστική πρακτική ενώνει έτσι το σαξόφωνο και τον υπολογιστή, το παρελθόν και το μέλλον, την τζαζ και τη σύγχρονη μουσική, για μια συγκεκριμένη έρευνα που είναι ταυτόχρονα γιορτή των αριθμών και εργαστήριο ήχου.

Δημήτρης Βασιλάκης με φοιτητές του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Προσκεκλημένοι: Αναστασία Γεωργάκη (ακορντεόν), Raphael Imbert (σαξόφωνα) και Benjamin Lévy (σύστημα υπολογιστή OMax 5)
Σαξόφωνα, κιθάρες, φωνητικά, ακορντεόν, live electronics, σύστημα υπολογιστή OMax 5 και DYCI2

Δημήτρης Βασιλάκης (σαξόφωνα, midi σαξόφωνο, φωνητικά, συντονιστής ομάδας), Τηλέμαχος Μούσας (κιθάρα, midi κιθάρα), Nastazia Beikof (φωνητικά), Δημήτρης Σμαΐλης (κιθάρες, προγραμματισμός), Ναταλία Κοτσάνη (φωνητικά, προγραμματισμός)

Ο Δημήτρης Βασιλάκης και οι φοιτητές του προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών στην Τζαζ και στις Νέες Τεχνολογίες του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) θα δώσουν μια ζωντανή συναυλία αυτοσχεδιάζοντας και αλληλοεπιδρώντας με τα συστήματα υπολογιστών OMax 5 και DYCI2, και περιλαμβάνοντας ποίηση και πρωτότυπες συνθέσεις. Αυτό το νέο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, που εντάσσεται στο Εργαστήριο Μουσικής Ακουστικής και Τεχνολογίας (LMAT) της Αναστασίας Γεωργάκη, συνδέει την τζαζ με τις τελευταίες έρευνες και εξελίξεις στις τεχνολογίες ήχου και μουσικής και σηματοδοτεί μια σημαντική καινοτομία για τον ελληνικό ακαδημαϊκό και εκπαιδευτικό τομέα. Οι φοιτητές του προγράμματος συμμετέχουν σε διαφορετικά μουσικά σύνολα που πραγματοποιούν τακτικά συναυλίες για το Πανεπιστήμιο και σε φεστιβάλ. Μέσω της συνεργασίας με το IRCAM (Jérôme Nika, Benjamin Lévy, Gérard Assayag), οι φοιτητές έχουν τη δυνατότητα να πειραματιστούν και να εξοικειωθούν με πρωτοποριακά λογισμικά αυτοσχεδιασμού τεχνητής νοημοσύνης όπως το OΜax και το DYCI2 και να τα συνδυάσουν με ελεγκτή MIDI και ζωντανή πρόζα, ποίηση και τζαζ.

Διαβάστε εδώ περισσότερα για τους συμμετέχοντες