FFF2 | River of Fundament

Γλύπτης, εικαστικός, κινηματογραφιστής και περφόρμερ, πρώην αθλητής και πρώην μοντέλο, ο Μάθιου Μπάρνυ (γενν. 1967) είναι από τους πιο ρηξικέλευθους και καταξιωμένους εκπροσώπους της σύγχρονης τέχνης. Το “River of Fundament”, που παρουσιάζει στη Στέγη στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας του, είναι ένα ανεπανάληπτο φιλμικό/ θεατρικό γεγονός, εκπάγλου ομορφιάς και δαιμονικής σαγήνης, συνολικής διάρκειας 350 λεπτών, που χρειάστηκε επτά χρόνια για να ολοκληρωθεί. Δεν πρόκειται απλώς για μια αβάν-γκαρντ ταινία ή video-art, αλλά για ένα υβριδικό, multimedia εικαστικό/γλυπτικό μνημείο, στα πρότυπα του βαγκνερικού ολικού έργου τέχνης, καθώς συνυπάρχουν σε αυτό η όπερα, το θέατρο, η περφόρμανς και οι πλαστικές τέχνες.

Πηγή έμπνευσης αποτέλεσε το αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Norman Mailer, «Αρχαία δειλινά» (“Ancient Evenings”, 1983), στο οποίο η αρχαία αιγυπτιακή «Βίβλος των Νεκρών» συνδέεται με τη σεξουαλικότητα και η μετενσάρκωση με τον ερωτισμό. Ο Μπάρνυ και ο σταθερός συνεργάτης του, ο Αμερικανός συνθέτης Τζόναθαν Μπέπλερ, αναπλάθουν με απεριόριστη ελευθερία το υλικό του μυθιστορήματος, όπως και στο περίφημο, προγενέστερο έργο τους, “The Cremaster Cycle”.

Σημείο αφετηρίας αποτελεί η αγρύπνια στο σπίτι του νεκρού Νόρμαν Μέηλερ, απ’ όπου παρελαύνει η αφρόκρεμα της Νέας Υόρκης: ο γιος του συγγραφέα, John Buffalo Mailer (ως μετεμψύχωσή του πατέρα του), οι συγγραφείς Salman Rushdie, Fran Lebowitz και Τζέφρυ Ευγενίδης, η τραγουδίστρια Debbie Harry, ο σκηνοθέτης Jonas Mekas, οι ηθοποιοί Ellen Burstyn, Elaine Stritch, Paul Giamatti και Maggy Gyllenhaal, η πορνοστάρ Bobbi Starr, η παραολυμπιονίκης (αλλά και μοντέλο) Aimee Mullins, ο 94χρονος αρχηγός της φυλής των Ινδιάνων Lakota και εκατοντάδες ακόμη εμβληματικές φιγούρες της σύγχρονης αμερικανικής μυθολογίας. Η εποχή της 18ης Δυναστείας των Φαραώ εμπλέκεται με την ακμή και την παρακμή της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, το ανθρώπινο σώμα παραλληλίζεται με τις τεμαχισμένες Pontiac, οι ψυχές περνούν μέσα από ποταμούς περιττωμάτων και αχανείς λεωφόρους, θνητοί και θεοί γίνονται μύστες των πιο οργιαστικών τελετουργιών αφόδευσης και σοδομισμού, μέχρι να φθάσουν στο υπέρτατο σημείο έκστασης: την προοπτική μιας αέναης αναγέννησης.