I’m Positive 2020

Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό από την αγκαλιά ενός πατέρα και μιας μητέρας. Από το χαμόγελο ενός περήφανου μωρού. Από την κατανόηση και την αγάπη –δίχως όρια και προϋποθέσεις– ενός συντρόφου. Στο φετινό I’m Positive, πρωταγωνιστεί η αποδοχή, μέσα από πέντε αληθινές ιστορίες ανθρώπων που ζουν με ή χωρίς τον HIV. Ο Μιχάλης και ο Γιώργος, ένα ομόφυλο ζευγάρι, μιλούν για υιοθεσία και αναδοχή. Ο Μάριος, ένας οροθετικός, πρώην χρήστης ουσιών, μιλάει για την αποδοχή από την κοινωνία. Ο Γιώργος και οι γονείς του για την αποδοχή της οικογένειας. Η Ερωφίλη, μιλάει για τα δικαιώματα των τρανς ατόμων και την ταυτότητα φύλου. Ο Olamide, ένας Νιγηριανός που έφυγε από το σπίτι του επειδή είναι ομοφυλόφιλος και διώχθηκε από τη χώρα του επειδή εργαζόταν για την υποστήριξη ατόμων με HIV, μιλάει για το στίγμα στη δική του κοινωνία. Στη συζήτηση συμμετέχει και o Καθηγητής κ. Σωτήριος Τσιόδρας. Η εμπειρία του με τον HIV ξεκινάει με την ειδίκευση του σε νοσοκομεία στην Αμερική, ακολουθεί με τη μεταδιδακτορική του εργασία για τις μεταβολικές διαταραχές που σχετίζονται με τη θεραπεία του HIV και συνεχίζει με την επαγγελματική του διαδρομή ως καθηγητής Παθολογίας-Λοιμώξεων του ΕΚΠΑ και Ειδικός Σύμβουλος και Επιστημονικός Συνεργάτης του ΕΟΔΥ.

Αποδέχομαι σημαίνει αγαπώ, ακούω, αντιλαμβάνομαι, συναισθάνομαι και κατανοώ. Ας εστιάσουμε το βλέμμα μας σε πέντε ιστορίες που συμβαίνουν δίπλα μας και ας μιλήσουμε ανοιχτά ενάντια στο στίγμα και την προκατάληψη που κουβαλάει μαζί του κάθε ιός και κάθε κοινωνία.

Κάθε παιδί στον κόσμο δικαιούται μια αγκαλιά. Κάθε γονιός δικαιούται μια αναγνώριση.

Ο Γιώργος, 30 ετών, είναι ηθοποιός. Ο Μιχάλης, 41 ετών, είναι επίσης ηθοποιός. Οι δυο τους είναι ζευγάρι από το 2015.

Πριν από δύο χρόνια, ένας άνθρωπος του στενού συγγενικού περιβάλλοντος του Γιώργου έφερε στον κόσμο ένα παιδί το οποίο δεν μπορούσε να μεγαλώσει. Το παιδί αυτό θα έπρεπε λοιπόν να μεγαλώσει μέσα σε κάποιο ίδρυμα. Μη μπορώντας να δεχθούν να συμβεί κάτι τέτοιο, ο Μιχάλης και ο Γιώργος κοιτάχτηκαν στα μάτια και με πολύ φόβο, αλλά και πολλή πίστη, πήραν τη μεγάλη απόφαση.

Μέσα από κάποιες περίπλοκες νομικές διαδικασίες, κατόρθωσαν να πάρει ο Γιώργος τη συγγενική επιμέλεια του παιδιού, που εδώ και 19 μήνες μεγαλώνει πια στο σπίτι τους, με τους δύο μπαμπάδες του. Παρότι ο Μιχάλης είναι νομικά αόρατος γονιός –καθώς δεν υπάρχει ακόμα νομικό πλαίσιο που να του δίνει δικαιώματα στο παιδί–, κατάφεραν όμως για πρώτη φορά να καταγραφεί καθαρά στην απόφαση του δικαστηρίου ότι πρόκειται για ομόφυλο ζευγάρι και ότι θα συμβάλλουν μαζί στο μεγάλωμα του Νικηφόρου – έτσι ονόμασαν το παιδί, γιατί ο ερχομός του έφερε όντως μια νίκη.

Πιστεύουν πως κανένα παιδί δεν θα πρέπει να μεγαλώνει στο απρόσωπο περιβάλλον ενός ιδρύματος, άσχετα από το φύλο αυτών που θα το φροντίσουν, και ελπίζουν πως ο νόμος σύντομα θα τους προσφέρει τη δυνατότητα να υιοθετήσουν τον μικρό Νικηφόρο. Η ιστορία τους δείχνει πως η κοινωνία είναι έτοιμη. Ήρθε η ώρα να δημιουργηθεί και το νομικό πλαίσιο. Όχι γιατί είναι απλώς δικαίωμα των ομοφύλων ζευγαριών να έχουν κι αυτά ένα παιδί, αλλά επειδή κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να μεγαλώνει χωρίς αγκαλιά.

Η περιθωριοποίηση και το στίγμα σκοτώνουν πιο γρήγορα από κάθε ιό.

Ο Μάριος, 46 ετών, ήταν επί 25 χρόνια χρήστης ναρκωτικών και ζει με HIV τα τελευταία 10 χρόνια. Είναι ένα από τα πολλά περιστατικά που συνδέθηκαν στη συλλογική συνείδηση με την επιδημική έξαρση του HIV στους χρήστες ουσιών μεταξύ 2011-2013.

Ο Μάριος πλέον είναι εργαζόμενος στον Σύλλογο Οροθετικών «Θετική Φωνή», αλλά και μέλος ευρωπαϊκών δικτύων για τον HIV και για τις πολιτικές απέναντι στα ναρκωτικά, με γνώσεις γύρω από την καταπολέμηση της εξάρτησης. Ο λόγος που μιλάει ανοιχτά για την οροθετικότητα και για το ιστορικό του ως χρήστη είναι γιατί πιστεύει πως μόνο έτσι θα σπάσουν η σιωπή και η προκατάληψη σχετικά με αυτά τα ζητήματα. Σήμερα, έχει δίπλα του την κοπέλα του, η οποία τον στηρίζει. Και εκείνος, με τη σειρά του, μέσα από την ακτιβιστική δράση του δίνει ελπίδα σε όσους δεν έχουν κουράγιο να ελπίζουν.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο φωτεινό από την αποδοχή. Αποδοχή από την οικογένεια, αλλά και από την κοινωνία.

Ο Γιώργος, 31 ετών, είναι ηθοποιός. Στη διάρκεια της ζωής του φυλακίστηκε, στοχοποιήθηκε και είδε να παραβιάζονται τα ευαίσθητα προσωπικά του δεδομένα από τις ίδιες τις Αρχές, με μόνο στοιχείο τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.

Οι γονείς του στάθηκαν στο πλευρό του, ζητώντας το αυτονόητο: το παιδί τους να έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις με κάθε άνθρωπο στην κοινωνία, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Σε όλη αυτή τη διαδρομή, με φωτεινές και πιο δύσκολες στιγμές, o Γιώργος κατάφερε να μείνει δυνατός, χάρη σε εκείνους. Σήμερα, περιμένοντας τη δίκη για την οριστική αθώωσή του, είναι εδώ να μας μιλήσει για την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων και για τη σημασία της αποδοχής από την οικογένεια, αλλά και από την κοινωνία.

Ας δουλέψουμε μαζί για μια κοινωνία χωρίς πατριαρχία, χωρίς τρανσφοβία, χωρίς ομοφοβία, χωρίς φασισμό.

Η Ερωφίλη είναι συγγραφέας και ηθοποιός. Τα τελευταία πέντε χρόνια εργάζεται στον τομέα της προαγωγής της υγείας και της σεξουαλικής υγείας. Αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ διάγνωσης και θεραπείας εκατοντάδων οροθετικών στην Ελλάδα. Μέσα από τη θέση και τη δράση της γνωρίζει καλά τον αποκλεισμό που βιώνουν καθημερινά τα άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και έρχονται σε επαφή με τον HIV.

Παράλληλα συμμετέχει ενεργά στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας μέσα από το τρανς φάσμα. Η Ερωφίλη μας μιλάει για αποδοχή και συμπερίληψη σε έναν κόσμο που κερδίζεται μέσα από καθημερινές «μάχες» με τα στερεότυπα και τις διακρίσεις.

Να χωρέσουν τα όνειρά μας σε μια κοινωνία όπου η ενημέρωση και η αποδοχή μπορούν να καταπολεμήσουν κάθε στίγμα και περιθωριοποίηση.

Ο Olamide γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νιγηρία. Στην Ελλάδα ήρθε πριν από ενάμιση χρόνο και σε λίγες μέρες κλείνει τα 28 του χρόνια. Ο Olamide ήξερε ότι διέφερε από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του και έτσι αποφάσισε στα 17 του να φύγει από το σπίτι των γονιών του, γιατί ήθελε να ζει χωρίς να κρύβεται. Ήθελε να ακολουθήσει τα όνειρά του σε έναν κόσμο πιο ελεύθερο και πιο ανοιχτό. Και έτσι έγινε. Μίλησε με έναν φίλο του, ο οποίος του βρήκε δουλειά σε μια ΜΚΟ στη Νιγηρία. Δούλεψε για αρκετό διάστημα σε οργανώσεις που διεκδικούν τα δικαιώματα των πλέον ευάλωτων. Ήθελε να σταθεί πλάι σε εκείνους που χρειάζονται βοήθεια.

Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που συνελήφθη από τις νιγηριανές Αρχές επειδή βοηθούσε τους ομοφυλόφιλους άνδρες μέσω των ΜΚΟ. Δεν είχε άλλη επιλογή παρά να εξαφανιστεί από τη Νιγηρία. Πήρε ένα πλοίο, λοιπόν, και έφτασε στην Τουρκία και από εκεί τον έστειλαν στην Ελλάδα. Ο Olamide οραματίζεται μια κοινωνία όπου η ενημέρωση και η αποδοχή θα νικήσουν το στίγμα και την περιθωριοποίηση.