Η τέχνη του πολέμου

H Βίκυ Κυριακουλάκου συνεργάζεται για τρίτη φορά με τη Στέγη. Τις δύο προηγούμενες φορές, με την ομάδα Nova Melancholia, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νούλα, παρουσίασαν τον «Νεκρό» του Georges Bataille, τον Μάιο του 2016 στο πλαίσιο του Ύπνος Project, και την παράσταση «Τα χρόνια της αθωότητας», που βασιζόταν στο μυθιστόρημα του Δούκα Καπάνταη «Η Αυτοκράτειρα» τον Μάρτιο του 2017. Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετεί η ίδια στη Στέγη.

«Η τέχνη του πολέμου» του Σουν Τσου αποτελεί την πρώτη γνωστή πραγματεία για τη στρατηγική πολεμικών επιχειρήσεων, τον σεβασμό στον αντίπαλο και τους κανόνες. 25 αιώνες μετά τη συγγραφή της, χρησιμοποιείται για την εκπαίδευση ικανών ηγετών, τη στελέχωση εταιριών, την προετοιμασία για τη νίκη, καθώς εξετάζει κάθε πτυχή της σύγκρουσης και μπορεί να εφαρμοστεί σε οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά, κοινωνικά, εταιρικά και επιχειρηματικά περιβάλλοντα. Ταυτόχρονα, όμως, αποτελεί και εγχειρίδιο αυτογνωσίας και ως τέτοιο έχει χρησιμοποιηθεί στην παράσταση.

Βασικοί άξονες εργασίας στη δουλειά της Βίκυς Κυριακουλάκου είναι το δίπολο της μεγάλης και της μικρής κλίμακας, όπως αυτή μπορεί να εφαρμοστεί σε μια θεατρική αναζήτηση. Παρατηρώντας πότε από το μικροσκόπιο την κάθε λεπτομέρεια μιας θεματικής και πότε από το τηλεσκόπιο, αναζητά τη διάσταση του χρόνου μέσα στην πρακτική της, διαστέλλοντας ή συστέλλοντας τα λεπτά. Τις απαντήσεις στα ερωτήματα που την απασχολούν τις αντλεί είτε από στοχασμό φιλοσοφικών κειμένων είτε από τη λαϊκή σοφία της ποπ κουλτούρας, που μοιάζουν να είναι δύο κόσμοι οι οποίοι αποκλίνουν μεν στον λόγο, συγκλίνουν όμως στον στόχο. Τελικά, ο κοινός τόπος βρίσκεται εκεί όπου η συνολική εμπειρία, η κοινά αποδεκτή, συγκλίνει με την προσωπική της εξομολογητική διάθεση που την διακατέχει στην παρουσία της στη σκηνή, ελπίζοντας ότι θα επιτύχει μια ομαδική ψυχική ανάταση των θεατών, προσφέροντας ένα επικουρικό στοιχείο στη θεραπεία τους, το οποίο είναι άλλωστε και ζητούμενό της.