887

"Speak White" © Michèle Lalonde 1968
Χρησιμοποιείται με την άδεια της Michèle Lalonde

“Mer Morte”
Συνθέτες: Jean-Guy Cossette, Gilles Morissette
Εκδότες: Éditions Densta & Macadam Cow-Girl
Ερμηνεία: Arthur et les Jaguars
Χρησιμοποιείται με την άδεια της Disques Mérite

“Bang Bang” (My baby shot me down)
Συνθέτης: Sonny Bono
Εκδότες: Cotillon Music Inc and Chris-Marc Music
Ερμηνεία: Nancy Sinatra
Χρησιμοποιείται με την άδεια της Boots Enterprises Inc.

“Bang Bang” (My baby shot me down)
Συνθέτης: Sonny Bono
Εκδότες: Cotillon Music Inc and Chris-Marc Music
Ερμηνεία: Claire Lepage
Χρησιμοποιείται με την άδεια της Disques Mérite

“Mood Indigo”
Συνθέτες: Edward Kennedy Ellington, Irving Mills, Albany Bigard
Ερμηνεία: Henry Mancini and his Orchestra
℗ 1960 Χρησιμοποιείται με την άδεια των SONY/ATV Music Publishing
και Songwriters Guild of America for Indigo Mood

“Leavin' on your mind”
Συνθέτες: Michael Webb Pierce, Wayne P Walker
Εκδότες: Universal songs of Polygram Intl Inc.
Ερμηνεία: Patsy Cline
Χρησιμοποιείται με την άδεια της Universal Music Publishing Canada

“Menuet no. 2”
Συνθέτης: Jean-Sébastien Bach
Ενορχηστρώσεις: Gabriel Thibaudeau
Ερμηνεία: Gabriel Thibaudeau και Denis Chabot

"Photo Donald Gordon" (MSTC/CollectionCN:X-40842)
Χρησιμοποιείται με την άδεια του Canada Science and Technology Museum

"View of the taking of Québec on 13th September 1759" (Hervey Smith 1797)
Κοινό κτήμα

"James Murray" (άγνωστου καλλιτέχνη, 1770)
Κοινό κτήμα

"Portrait of Major-General James Wolfe" (1727-1759)
Αποδίδεται στον Joseph Highmore
Κοινό κτήμα

Αποσπάσματα από την ταινία "Hôtel Château"
Χρησιμοποιούνται με την άδεια του National Film Board of Canada

Αποσπάσματα από το κινηματογραφικό ρεπορτάζ "Le Samedi de la matraque"
Χρησιμοποιούνται με την άδεια των Radio-Canada Archives

Εικόνες της δολοφονίας του John F. Kennedy από το Zapruder Film
© 1967 (ανανεώθηκε το 1995)
The Sixth Floor Museum at Dealey Plaza

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τον Robert Lepage και τους συντελεστές του έργου.
Συντονισμός: Κάτια Αρφαρά, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου και Χορού της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Το "887" του Ρομπέρ Λεπάζ και της ομάδας Ex Machina προκάλεσε μεγάλη αίσθηση ήδη από την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Τορόντο, το 2015. Την ίδια χρονιά, η ευρωπαϊκή πρεμιέρα του, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, χαιρετίστηκε ως ένα από τα κορυφαία γεγονότα της διοργάνωσης και έλαβε εγκωμιαστικές κριτικές.

«Συγκινητικό, προσωπικό, παντοδύναμο» περιέγραψε το "887" στον "Guardian" η Clare Brennan, βαθμολογώντας την παράσταση με πέντε αστέρια, ενώ για τον κριτικό του "Independent", David Pollock, ο οποίος επίσης το βαθμολόγησε με πέντε αστέρια, ήταν «ένα αριστούργημα σε άπειρα επίπεδα».

Στο "887", o Λεπάζ μνημονεύει τόσο την –πάσχουσα από Αλτσχάιμερ– γιαγιά του όσο και την αποκαλούμενη Ήσυχη Επανάσταση του Καναδά (1960-70), μια επανάσταση που «δεν έγινε στους δρόμους αλλά στα γραφεία». Σύμφωνα με τον ιστορικό Benoit Breville, «ήταν ένα κίνημα προοδευτικής διεκδίκησης αυτονομίας και κοινωνικοοικονομικών μεταρρυθμίσεων με στόχο των “εκμοντερνισμό” του Κεμπέκ, που οδήγησε σε ένα προηγμένο κοινωνικό σύστημα, αναζωπύρωσε τον εθνικισμό και, σταδιακά, αυτοαναιρέθηκε».

Με την αναφορά του στο ειρωνικό ποίημα “Speak White” (1968) της Michèle Lalonde, ο Λεπάζ σχολιάζει τις ρατσιστικές εντάσεις που σημειώνονταν, ειδικά κατά την περίοδο της Ήσυχης Επανάστασης, ανάμεσα στους αγγλόφωνους και τους γαλλόφωνους του Καναδά.

Μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που έχει λάβει ο Λεπάζ είναι οι εξής: «μαέστρος του σύγχρονου multimedia θεάτρου» ("LeMonde"), «αδιανόητα χαρισματικός σκηνοθέτης» ("The New York Times"), «διεθνής δύναμη» ("The Guardian").

Ο Ρομπέρ Λεπάζ συστήθηκε στο ελληνικό κοινό το 2011, όταν παρουσίασε στη Στέγη το "The Far Side of the Moon" (2000), μια ημι-αυτοβιογραφική ελεγεία με φόντο τον Ψυχρό Πόλεμο και την αντιμαχία Σοβιετικών και Αμερικανών για την κατάκτηση του Διαστήματος και με άξονα το πένθος και την έριδα δύο σαραντάρηδων αδερφών, μετά το θάνατο της μητέρας τους.

«Με σημάδεψε η κατάκτηση της Σελήνης» δήλωσε ο Ρομπέρ Λεπάζ στον Ηλία Μαγκλίνη, σε συνέντευξή του με αφορμή εκείνη την παράσταση ("Η Καθημερινή", 10/10/2011)

Το 1963, σε ηλικία έξι ετών, ο Λεπάζ έχασε μεμιάς όλες τις τρίχες του σώματός του από μια σπάνια μορφή αλωπεκίασης. Η απώλεια των βλεφάρων και το κατάλευκο –σχεδόν διάφανο– δέρμα του συνεχίζουν να προσδίδουν στο παρουσιαστικό του μια απόκοσμη αίσθηση. Όπως έχει σχολιάσει μία από τις ηθοποιούς του: «Ο Ρομπέρ θυμίζει αξιαγάπητο εξωγήινο με τον οποίο θα ήθελες πολύ να γίνετε φίλοι» (από άρθρο της Ιλειάνας Δημάδη, "Αθηνόραμα", 12/10/2011).

Ο Ρομπέρ Λεπάζ έχει πει: «Το Κεμπέκ είναι μια επαρχία, ένα γαλατικό χωριό με μια αγγλόφωνη κεφαλή. Ο Καναδάς είναι μια μεγάλη σε έκταση χώρα, γεγονός που μας κάνει αφελείς και αδέξιους» (από άρθρο της Ιωάννας Μπλάτσου, "Το Ποντίκι", 14/10/2011).