Onassis Radiophonics - Επεισόδιο 2
Ενσωματωμένα Πολυμέσα
Αν επιθυμείτε να δείτε αυτό το υλικό, παρακαλούμε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας επιλέγοντας τις κατηγορίες Επίδοσης και Στόχευσης. Τα δεδομένα σας ενδέχεται να μεταφερθούν σε υπηρεσίες τρίτων μέσων όπως τα YouTube, Vimeo, SoundCloud και Issuu.
Πώς μπορεί να ακούγεται σήμερα ένα έργο γραμμένο για το ραδιόφωνο; Τα έργα του “Radiophonics” απαντούν σε αυτό το ερώτημα και επιλέχθηκαν μέσα από ένα ανοιχτό κάλεσμα που έγινε το 2016 από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση καθώς και με νέες αναθέσεις στο σήμερα.
Επεισόδιο 2
Μπορούν οι ειδήσεις να αποτελέσουν πρώτη ύλη για ένα ραδιοφωνικό έργο; Την απάντηση δίνει το έργο «ΕΙΔΗΣΕΙΣ», που αποτελεί την «ανα-σύνταξη» των σημαντικότερων ειδήσεων της εβδομαδιαίας επικαιρότητας. Βυθισμένοι καθημερινά μέσα σε ένα συνονθύλευμα ειδήσεων, αλλά και fake news, πόσες από αυτές πραγματικά συγκρατούμε; Πόσο εύκολο είναι να εστιάσουμε την προσοχή μας; Οι λέξεις συνωστίζονται, συνθλίβονται και αφήνουν τελικά πίσω τους έναν θόρυβο. Αυτή την πορεία της πληροφορίας αποτυπώνει ο μηχανισμός του έργου «ΕΙΔΗΣΕΙΣ».
Δραματουργία: Νικόλας Χανακούλας
Στατιστική ανάλυση κειμένου και σχεδιασμός ήχου: Γαβριήλ Καμάρης
Ανάπτυξη αλγορίθμων σε περιβάλλον PureData: Φώτης Κοντομίχος
Οργάνωση-Εκτέλεση Παραγωγής: Delta Pi
Μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
Η δεύτερη εκπομπή αφορά την 21η εβδομάδα του 2020 που ξεκινά στις 18/5/2020 και κλείνει την Κυριακή 24/5/2020.
Εκφώνηση: Βασίλης Μαγουλιώτης
Χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το βιβλίο «Η τελευταία πνοή» του Λουίς Μπουνιουέλ (μτφρ. Μαρία Μπαλάσκα, εκδόσεις Οδυσσέας).
Ευχαριστούμε θερμά για την υποστήριξη τις/τους: Θανάση Βαλτινό, Αλεξάνδρα Μπουσίου, Ελένη Γιώτη, Κωνστάντζα Μανιατοπούλου
Radiophonics Μέρος 2
Το “Radio Traces” αποτελεί την καταγραφή μιας διαδρομής που έχει ως αφορμή και κέντρο το ραδιόφωνο. Ξεκινώντας, μας απασχόλησαν τόσο το μέλλον του ραδιοφώνου όσο και οι έννοιες broadcasting / narrowcasting, σε μια εποχή που καθένας έχει τη δυνατότητα να «εκπέμψει» σε ένα παγκόσμιο ακροατήριο μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Στο έργο, σειρές από tweets με θέμα το ραδιόφωνο έχουν «ηχοποιηθεί». Ο όγκος της ψηφιακής πληροφορίας, που χαρτογραφήθηκε και ηχοποιήθηκε με διαφορετικούς τρόπους, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του έργου. Η τεχνολογία και τα νέα μέσα, τα πολλαπλά ταυτόχρονα ερεθίσματα, ο γραμμικός χρόνος, ο εσωτερικός υποκειμενικός χρόνος και, βέβαια, οι προσωπικές μνήμες του καθενός, όλα έχουν τη θέση τους στο έργο, που δεν εστιάζει στο χθες, ούτε το νοσταλγεί, αλλά το περιλαμβάνει σε μια ροή ενός work in progress. Σπουδαίες αναμεταδόσεις, εκπομπές και σήματα-σταθμοί στην ιστορία του ραδιοφώνου πυροδότησαν αισθήσεις και αναμείχθηκαν με ηλεκτρονικούς ήχους, πρωτότυπο μουσικό υλικό, συνθέσεις, απαγγελίες από την ηθοποιό και τη διαρκή παρουσία της ηχητικής αποτύπωσης των μηνυμάτων από τα social media.
Στο “Radio Traces” ασχοληθήκαμε περισσότερο με το «είναι» του ραδιοφώνου στο παρόν και, καθώς το ερώτημα για το μέλλον του ραδιοφώνου παραμένει ανοιχτό, οδηγηθήκαμε σε ένα καλλιτεχνικό έργο, μια ομαδική ζωντανή performance. Προτείνεται στους ακροατές να χρησιμοποιήσουν ακουστικά για να αντιληφθούν καλύτερα τη διάχυση του ήχου στα ποικίλα και διάσπαρτα στον χώρο της ζωντανής ηχογράφησης ηχεία.
Oμάδα Σπίζα: Σοφία Καμαγιάννη, Δώρα Παναγοπούλου, Tim Ward
Απαγγελία – Τραγούδι: Θεοδοσία Σαββάκη
Επιμελητές του προγράμματος "Radiophonics": Χρήστος Καρράς & Θοδωρής Χιώτης
Το όλο έργο χτίστηκε πάνω σε μια διαδικασία «ηχοποίησης», κατά την οποία ο ήχος παρέχει έναν φρέσκο και ενδιαφέροντα τρόπο για να γίνει αντιληπτή μια ροή ψηφιακών πληροφοριών. Οι πληροφορίες μεταφράζονται σε ήχο, καθώς διάφορα στοιχεία τους αντιστοιχίζονται με παραμέτρους που ελέγχουν τη δημιουργία και διαμόρφωση του ήχου.
Στο “Radio Traces”, όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το Twitter, που επιλέχθηκε λόγω των πολύ ενδιαφέροντων παραλληλισμών που προκύπτουν όταν αυτό ιδωθεί σε σχέση ή σε αντιπαραβολή με τις συμβατικές ραδιοφωνικές μεταδόσεις-εκπομπές. Τα tweets, που βρίσκονται στην καρδιά της υπηρεσίας του Twitter, είναι ένα είδος προσωπικού broadcasting. Έχουν την ιδιαιτερότητα να είναι ταυτόχρονα βαθιά προσωπικά και ξεχωριστά, αλλά και ευρύτατα διανεμημένα, αναπαραγόμενα και γνωστά. Ίσως είναι ένα ραδιόφωνο κοινωνικής δικτύωσης.
Η αρχική ιδέα οδήγησε σε πολύ ενδιαφέρουσες ηχητικές αναπαραστάσεις και σχήματα που παραμένουν διακριτά σε όλο το έργο. Όμως, έγινε γρήγορα ξεκάθαρο ότι η ανάμιξή τους με πρωτότυπο ραδιοφωνικό υλικό από παγκόσμια αρχεία θα δημιουργούσε μια πολύ πιο πλούσια και συναρπαστική ηχητική υφή και θα ολοκλήρωνε τη διαδρομή της έρευνας, αλλά και της μνήμης. Σε αυτά προσθέσαμε πρωτότυπες ηχογραφήσεις από υπαρκτά tweets και άλλα κείμενα, καθώς και σύντομα μουσικά σχήματα, συντεθειμένα ειδικά για το έργο.
Το “Radio Traces” ηχογραφήθηκε ζωντανά και βασίζεται σε έναν συνδυασμό προσχεδιασμένης δομής και αυτοσχεδιασμού. Η διάχυση στον χώρο έγινε σε πραγματικό χρόνο, σε ένα δίκτυο ηχείων και μικρών ραδιοφώνων, τα οποία περιέβαλλαν τους εκτελεστές και γέμιζαν τον χώρο. Ηχογραφήθηκε σε υψηλής ποιότητας stereo, σαν να καταγράφηκε ζωντανά στο (ραδιοφωνικό) στούντιο.
