Inés Muñozcano

Η Inés Muñozcano είναι ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια, γεννημένη στη Μαδρίτη της Ισπανίας το 1989 από Μεξικανο-Πολωνούς γονείς. Η δουλειά της είναι ευρεία, τόσο γεωγραφικά όσο και ως προς το περιεχόμενό της: από τη Βαρσοβία έως το Γιοχάνεσμπουργκ, η επιμελητική της πρακτική επικεντρώνεται στις συνδέσεις –ιστορικές, αισθητικές, οικονομικές και εικονικές– που ενώνουν διαφορετικές χώρες, ανθρώπους και καλλιτεχνικές κoινότητες.

Το 2012 ίδρυσε μαζί με τη Marta Moriarty την γκαλερί Slowtrack στη Μαδρίτη, η οποία παρέμεινε για πέντε χρόνια ανοιχτή στο κοινό. Ήταν ένας άτυπος χώρος, διαθέσιμος σε ευφάνταστες και απαιτητικές καλλιτεχνικές προτάσεις, τόσο από μια νεότερη γενιά Ισπανών δημιουργών όσο και από διεθνώς αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, που πάντα επιλέγονταν βάση προτίμησης. Την περίοδο που η Muñozcano διηύθυνε την γκαλερί, αποτέλεσε το νεότερο μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Arte Madrid, της ένωσης των 46 γκαλερί της Μαδρίτης. Παράλληλα, άρχισε να επιμελείται εκθέσεις εντός και εκτός του χώρου της Slowtrack και να αναπτύσσει ενδιαφέρον για τη σχηματική απεικόνιση και για τις ψηφιακές και εναλλακτικές ταυτότητες και καλλιτεχνικές σκηνές. Αυτό οδήγησε στον μετασχηματισμό της γκαλερί, τον Σεπτέμβρη του 2017, σε ένα διεθνές γραφείο έρευνας και διαχείρισης έργων, το BusyThinking, επικεντρωμένο κυρίως στη σύγχρονη αφρικανική τέχνη. Η Muñozcano συνεργάστηκε επίσης στενά με τον φυσικό χώρο MartaMoriarty, ένα «παράθυρο τέχνης» στο κέντρο της Μαδρίτης στο οποίο εκτίθενται καλλιτεχνικά έργα σε σύνδεση με τα τρέχοντα πρότζεκτ του BusyThinking.

Το 2017 εργάστηκε στο αρχείο της μοντερνίστριας γλύπτριας Magdalena Wiecek, ενώ ζούσε μεταξύ Βαρσοβίας και Λονδίνου. Τον Αύγουστο του 2018 μετακόμισε στην Aθήνα, ερευνώντας το πώς οι ανενεργοί από την οικονομική κρίση χώροι μπορούν να επανενεργοποιηθούν στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης. Αυτή η εμπειρία ήταν δύσκολη αλλά και συναρπαστική, και έφερε στο φως ένα εντελώς νέο έδαφος διασταυρούμενων έργων για τη Muñozcano.

Στα πρόσφατα πρότζεκτ της συμπεριλαμβάνονται ο συντονισμός εκθέσεων στο MartaMoriarty (Gabrielle Kruger, Benji Liebman, Zanele Muholi, Jose Luis Vicario, Ishola Akpo, Mohamed Aredjal, Abdoulaye Konaté, Kudzanai Chiurai, Mohau Modisakeng, Kemand Wa Lehulere και Haroon Gunn-Salie) και οι εκθέσεις “Fuentes” του Mateo Revillo (Galería Xavier Fiol, 2019), “Viral Identities” (La Casa Encendida, 2019), “DiEM Voices” (δημοπρασία οικονομικής ενίσχυσης για το Democracy in Europe Movement, 2019), “It's time to open the black boxes!” της Δανάης Στράτου (Museo del Convento de Santo Domingo, 2018) και “Energía Psiquica” (Ano Zero – Μπιενάλε τηςCoimbra, 2015).

Η Inés Muñozcano είναι συμμετέχουσα των προγραμμάτων Critical Practices του Οnassis AiR 2019-20 και Tailor-made Fellowships 2022-23.

Κατά τη διάρκεια της συμμετοχής μου στο Πρόγραμμα Critical Practices του Onassis AiR, ασχολήθηκα με το επερχόμενο έργο μου “Erosand Thanatos Real Estate”, μια διεπιστημονική έκθεση που καλεί έξι καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες από την Ισπανία και την Ελλάδα να επανενεργοποιήσουν άδειους εμπορικούς χώρους στην Aθήνα μέσα από εικαστικές εγκαταστάσεις που αφορούν τη μετάλλαξη ενώ διερευνούν τι συμβαίνει στην ψυχή μιας γειτονιάς όταν γεμίζει με τέχνη.

Αντλώντας από τις συνέργειες που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του τρίμηνου προγράμματος Critical Practices μεταξύ των συμμετεχόντων και των φιλοξενούμενων καλλιτεχνών, και έχοντας την ευκαιρία να γνωρίσω την καλλιτεχνική πρακτική του Alaa Gosheh, ερευνώ αυτή τη στιγμή το πώς η τραγωδία προσεγγίζεται μέσα από την κωμωδία και το γέλιο, δουλεύοντας με έργα βίντεο ή περφόρμανς που προσεγγίζουν τη βία, την πολιτική και την αντίσταση.

Το Πρόγραμμα Critical Practices του Onassis AiR, που περιλαμβάνει εργαστήρια, ομιλίες και συναντήσεις, συνέβαλε στην ισχυροποίηση ενός βασικού διακυβεύματος στη δική μου πρακτική, το οποίο και αφορά τη δυνατότητα να βιώνουμε την τέχνη από οπτικές γωνίες διαφορετικές των καθιερωμένων. Με τον ίδιο τρόπο που η φωνή υπάρχει τόσο στο στόμα εκείνων που την προφέρουν όσο και στα αυτιά εκείνων που την ακούν, η τέχνη συμβαίνει και σε όσους την αντικρύζουν. Το άτομο που παρατηρεί ελεύθερα ένα καλλιτεχνικό έργο, βιώνοντάς το συναισθηματικά και με όλες του τις αισθήσεις, δεν είναι απλά μάρτυρας αλλά ενεργός παράγοντας της σύγχρονης δημιουργίας. Η αντίληψη του κάθε ατόμου προσθέτει μοναδικές και πολύτιμες διαστάσεις στο έργο τέχνης. Δεν υπάρχει τίποτα φιλοσοφικό σε αυτή την άσκηση: τοποθετούμε τον εαυτό μας στην ιδιωτικότητά του, και από κει αισθανόμαστε και χρησιμοποιούμε το κατανοητό ως σύστημα γνώσης, συμβάλλοντας στο να ξεδιπλωθούν μερικές από τις πολλές πτυχές του έργου τέχνης. Η εμπειρία κάθε ατόμου είναι από μόνη της ένα γλυπτό, και κάθε γλυπτό είναι ένα ταξίδι μέσα από το καλλιτεχνικό έργο.