«Νίκος Εγγονόπουλος, ο Ορφέας του Υπερρεαλισμού». Από την Onassis Collection στο Ίδρυμα Βασίλη & Μαρίνας Θεοχαράκη έως τις 19.06.22

«Αν με ρωτούσαν ποιος είναι για μένα ο απόλυτος υπερρεαλιστής (δεν λέω σουρεαλιστής για να μην στρεβλώσω την έννοια του όρου), ξένος ή Έλληνας, αδίστακτα θα απαντούσα ο Νίκος Εγγονόπουλος», γράφει στον κατάλογο της νέας έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη «Νίκος Εγγονόπουλος: Ο Ορφέας του Υπερρεαλισμού» η βυζαντινολόγος-ιστορικός Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ.

Η έκθεση φιλοξενεί εκατόν σαράντα οκτώ και πλέον έργα δανεισμένα από τις συλλογές του Ιδρύματος Ωνάση (Onassis Collection), της Alpha Bank, του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών Α.Π.Θ., της Δημοτικής Πινακοθήκης Ρόδου, της Λεβεντείου Πινακοθήκης, καθώς και από ιδιωτικές συλλογές.

Τριάντα επτά χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Εγγονόπουλου, το Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη τιμά τη μνήμη του σπουδαίου ζωγράφου με μια ολοκληρωμένη αναδρομική παρουσίαση-αφιέρωμα στο μυστηριακό σύμπαν ενός από τους πιο επιδραστικούς –και αντιδραστικούς– εκπροσώπους της γενιάς του ’30. Κορυφαία έργα όπως τα «Ορφεύς, Ερμής και Ευρυδίκη, 1949», «Αργώ, 1948», «Ορφεύς, 1957», «Οι Αδιάφθοροι, 1967», «Ο ζωγράφος και το μοντέλο του, 1970», «Ορφεύς, 1968», «Ομηρικό με τον ήρωα, 1938», «Ολυμπία, 1970», «Ο Μερκούριος Μπούας, 1971», «Nico hora ruit, 1939», «Συναυλία, 1960», «Ο Καβάφης, 1948», «Καζανόβας, 1968» και «Μεσογειακή Μούσα, 1984», μεταξύ άλλων, συνθέτουν τον πολυεπίπεδο κόσμο του ζωγράφου που έγραφε ποίηση με τα εικαστικά του έργα και ζωγράφιζε μέσα από τους στίχους του. Αυτό είναι το μυστηριακό σύμπαν του Εγγονόπουλου που συνταιριάζει τη μυθολογία με τη λογοτεχνία και την ιστορία με την ποίηση.

Ο Νίκος Εγγονόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1907 και πέθανε το 1987. Σπούδασε στη ΑΣΚΤ με δασκάλους τους Κωνσταντίνο Παρθένη, Δημήτριο Μπισκίνη, Θωμά Θωμόπουλο και Γιάννη Κεφαλληνό. Στη συνέχεια, χάρη στη μαθητεία του κοντά στον Φώτη Κόντογλου και τον καθηγητή Αλέξανδρο Ξυγγόπουλο, ήρθε σε επαφή με την παράδοση και την ουσία της βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης. Το 1967 διορίστηκε καθηγητής στην έδρα της ζωγραφικής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Μετσόβειου Πολυτεχνείου, όπου από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 εργαζόταν ως επιμελητής. Το 1939 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην οικία του Ν. Καλαμάρη, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των κριτικών, και ακολούθησε σειρά ατομικών παρουσιάσεων και συμμετοχών σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις. Το 1954 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας και ένα χρόνο αργότερα πήρε μέρος στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο. Το 1958 τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο Ποίησης του Υπουργείου Παιδείας και το 1966 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Γεωργίου Α’ για το ζωγραφικό του έργο. Οι ποιητικές του συλλογές και η σκηνογραφική του δουλειά, με τη δύναμη της προσωπικής του έκφρασης, στερεώνουν τον πολιτισμό.
Μάθετε περισσότερα

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Κυριακή 10:00-18:00, Πέμπτη 10:00-20:00 (Οκτώβριος-Μάιος)