Οpen Day: Minimalism(s)

ημερομηνίες

06-03-2016

τιμές

0 — 12 €

τοποθεσία

Στέγη

πληροφορίες

Εισιτήρια

Κανονικό: 12 €
Μειωμένο ή Μικρή Παρέα (5-9 άτομα): 9 €
Μεγάλη Παρέα (10+ άτομα): 9 €
ΑΜΕΑ & Άνεργοι: 5 €
Συνοδός ΑΜΕΑ: 10 €

Παραγωγή

16:00-20:30 | Δράσεις με ελεύθερη είσοδο σε όλους τους χώρους της Στέγης
21:00 | Συναυλία στη Μικρή Σκηνή

Μικροί και μεγάλοι κυκλοφορήστε παντού στη Στέγη, για να γνωρίσετε το ιδιαίτερο μουσικό ρεύμα του μινιμαλισμού!

Το ετήσιο Open Day της Στέγης είναι πλέον θεσμός. Xαρακτηριστικό της διοργάνωσης αυτής είναι το άνοιγμα της Στέγης στο κοινό: οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να κινηθούν ελεύθερα σε όλους τους χώρους του κτιρίου, επιλέγοντας τα δρώμενα της επιλογής τους και δημιουργώντας τις δικές τους αισθητικές διαδρομές.

Στην τέταρτη, ετήσια έκδοσή του, το Open Day δεν επικεντρώνεται πλέον στο έργο ενός και μόνο σύγχρονου συνθέτη, αλλά επιχειρεί μια πρώτη προσέγγιση στο πολυποίκιλο μουσικό ρεύμα του μινιμαλισμού. Πλάι σε έργα διάσημων συνθετών, όπως οι Steve Reich, Philip Glass, Terry Riley, Alvin Lucier, John Luther Adams, θα παρουσιάσουμε και καλλιτέχνες της παγκόσμιας σκηνής λιγότερο γνωστούς στη χώρα μας, με συνθέσεις που χρονολογικά φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.

Ο μινιμαλισμός, ένας όρος που εισήχθη από τους συνθέτες και κριτικούς Michael Nyman και Tom Johnson, περιγράφει μια αισθητική τάση που κυριαρχεί στη σύγχρονη μουσική δημιουργία από το τελευταίο τρίτο του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα. Η ιδέα του μινιμαλισμού είναι πολύ πιο ευρεία από αυτήν που φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος. Περιλαμβάνει εξ ορισμού έργα που χρησιμοποιούν ελάχιστο μουσικό υλικό (έως καθόλου!), νότες ή μουσικά όργανα με περιορισμένες δυνατότητες· συνθέσεις που η ίδια η διαδικασία δημιουργίας τους είναι και η μορφή τους· μουσική βασισμένη σε ισοκράτες, στατικούς θορύβους, σχεδόν ανεπεξέργαστες ηχογραφήσεις της φύσης· έργα με εξαιρετικά αργές, ανεπαίσθητες αλλαγές και με σχεδόν εμμονική έμφαση στην επανάληψη· μικροτονικές συνθέσεις· έργα που ενσωματώνουν διδάγματα από εξωευρωπαϊκούς μουσικούς πολιτισμούς ή συνομιλούν απευθείας με την τζαζ και το ροκ.

Σε κάθε γωνιά της Στέγης –στα φουαγιέ, τη Μικρή και την Κεντρική Σκηνή– τραγουδιστές, μουσικοί, ηθοποιοί, περφόρμερ, σπουδαστές και φιλότεχνοι θα συμμετάσχουν σε έναν πραγματικό μαραθώνιο εκτέλεσης εμβληματικών μουσικών έργων και συμβάντων, που στην πλειοψηφία τους παρουσιάζονται για πρώτη φορά στη χώρα μας. Παράλληλα, οι επισκέπτες θα μπορούν να περιεργαστούν παρτιτούρες και βιβλία και να παρακολουθήσουν ταινίες και βίντεο των καλλιτεχνών, ενώ το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με συναυλίες στη Μικρή Σκηνή από σολίστες και σύνολο.

Φωτογραφία © beetroot

Συντελεστές

Concept, σύνθεση, μουσικολογική & σκηνοθετική επιμέλεια, realisations, ενορχηστρώσεις, οργάνωση
Ανάργυρος Δενιόζος
Μουσική διεύθυνση
Ανδρέας Λεβισιανός
Φωτισμοί
Μάνος Αρβανιτάκης
Video
Μάνος Αρβανιτάκης, Φωτεινή Κορρέ
Προγραμματισμός, Electronics
Νίκος Παλαμάρης
Επιμέλεια
Πυθαγόρας Κωτσούλας
Οργανωτική επιμέλεια
Κατερίνα Τσεσμετζή
Οργάνωση παραγωγής
Δήμητρα Δερνίκου, Χαρά Μουρλά
Ερμηνεύουν (κατ’ αλφαβητική σειρά)
Μαρία Ανισέγκου (τσέλο), Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά), Δημήτρης Βεντουράκης (πιάνο), Μάνος Βεντούρας (κόρνο), Φάνης Βερνίκος (τρομπέτα), Δημήτρης Γκόγκας (τρομπέτα), Paul Grennan (τσέλο), Γιάννης Γούναρης (κόρνο), Patrick Evans (βιόλα), Aνδρέας-Ρολάνδος Θεοδώρου (τρομπόνι), Αγγελική Καθαρίου (μέτζο σοπράνο), Γιάννης Καλύβας (τενόρος), Μαρίνα Κολοβού (τσέλο), Βασίλης Λιαρμακόπουλος (κοντραμπάσσο), Άννα-Ρόζα Μαρή (φλάουτο), Kώστας Μαυρογένης (βαρύτονος), Στάθης Μαυρομάτης (σαξόφωνο), Φαίδων Μηλιάδης (Βιολί), Αλέξανδρος Μιχαηλίδης (κλαρινέτο), Αλέξανδρος Μποτίνης (τσέλο), Κώστας Μποτίνης (κρουστά), Στέφανος Νάσος (πιάνο), Guido De Flaviis (σαξόφωνο), Άννα Παγκάλου (μέτζο σοπράνο), Λεωνίδας Παλαμιώτης (τρομπόνι), Beata Pincetic (πιάνο), Σπύρος Πολυχρονόπουλος (ηλεκτρονικά), Λορέντα Ράμου (πιάνο), Vicki Ray (πιάνο), Χρήστος Σακελλαρίδης (πιάνο), Ιρίνα Σαλένκοβα (βιολί), Ηλίας Σδούκος (βιόλα), Ηρώ Σειρά (βιολί), Kώστας Σερεμέτης (κρουστά), Γιώργος Σκριβάνος (φλάουτο), Κώστας Τζέκος (κλαρινέτο), Μαρίνος Τρανουδάκης (κρουστά), Δήμητρα Τριανταφύλλου (βιολί), Νίκος Τσαλίκης (πιάνο), Ναυσικά Τσάρα (φλάουτο), Ana Chifu (φλάουτο), Eιρήνη Φωτεινάκη (σοπράνο)
Συμμετέχουν
Σύνολο Φεστιβάλ Ιονίων Athens Percussion Group Ensemble Continuum (@Athens) Σύνολο Πειραματικής Μουσικής του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης: (επιμέλεια Βάλια Χριστοπούλου): Δανάη Γιαννοπούλου, Φαίδων Ευθυμίου, Κωνσταντίνα Ναστούλη, Δέσποινα Παρλαβάντζα, Γιώργος Πράττης, Γιώργος Τσομίδης, Ειρήνη Φραγκή, Κορίνα Φραγκουλοπούλου
Η διοργάνωση πραγματοποιείται με τη φιλική συμμετοχή της
Vicki Ray και την ευγενική συνεργασία της Lauren Pratt του αρχείου James Tenney στο Λος Άντζελες

Διαβάστε περισσότερα

Από τα πρώτα του βήματα, ο μινιμαλισμός αναπτύχθηκε περισσότερο σε γκαλλερί, αίθουσες τέχνης και λοφτ, δημιουργώντας ένα παράλληλο κύκλωμα χώρων ακρόασης της σύγχρονης μουσικής με αυτό των καθιερωμένων συναυλιακών χώρων. Σε μεγάλο βαθμό, συνδιαλέχτηκε και ενσωμάτωσε την πρακτική καλλιτεχνικών κινημάτων όπως το Fluxus, η Performance Art, η Conceptual Art και τα Happenings.

Η φυσική συνύπαρξη στους ίδιους χώρους, το ενδιαφέρον για την ηλεκτρονική ενίσχυση του ήχου, η απλούστερη φύση δομών και υλικών, καθώς και η ιδέα του «συγκροτήματος», είναι μερικοί από τους λόγους που η μουσική αυτή επηρέασε καθοριστικά ορισμένα συγκροτήματα και τάσεις της ροκ μουσικής. Μάλιστα, δύο από τα μέλη της αρχικής σύνθεσης των θρυλικών Velvet Underground έπαιζαν προηγουμένως στο συγκρότημα ενός από τους «πατέρες» του μινιμαλισμού, του La Monte Young.

Στις επιρροές του μινιμαλισμού συμπεριλαμβάνονται οι συνθέτες του Organum, μορφές της αναγεννησιακής μουσικής, όπως η πασακάλια και το ground bass, o Erik Satie, η αρμονική στάση στα έργα του Claude Debussy, το “Bolero” του Maurice Ravel, η μουσική Gamelan της Ινδονησίας, οι αφρικανικές πολυρρυθμίες, η ιαπωνική μουσική Gagaku, η θιβετιανή ψαλμωδία, η ακραία συμπύκνωση της μουσικής του Anton Webern, o John Cage και οι ρυθμικές δομές του.

Στο μινιμαλισμό οφείλεται, εν πολλοίς, η νέα άνθηση της όπερας και του Νέου Μουσικού Θεάτρου. Πολλοί από τους συνθέτες που συνδέονται με το μινιμαλισμό έχουν γράψει έργα τα οποία γνώρισαν εξαιρετική αποδοχή από το κοινό και τους κριτικούς, ανανεώνοντας το ενδιαφέρον για τη μορφή αυτή.

Στα αρχικά του βήματα, ο μινιμαλισμός συνάντησε την εχθρότητα των παραδοσιακών σχημάτων και ιδιωμάτων της Νέας Μουσικής. Ένα από τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης ήταν η τεράστια ώθηση που έλαβε η έννοια του συνθέτη-περφόρμερ και η δημιουργία μουσικών συνόλων αφιερωμένων στην εκτέλεση αυτής της μουσικής.

Παρότι αρχικά θεωρήθηκε ένα καθαρά βορειοαμερικανικό πολιτισμικό φαινόμενο, ο μινιμαλισμός είναι στην πραγματικότητα διεθνές ιδίωμα: σημαντικοί εκπρόσωποί του προέρχονται από την Ιαπωνία, τη Λατινική Αμερική, τη Νότια Αφρική, την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ολλανδία. Ιδιαίτερη ανάπτυξη γνώρισε και σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Ενσωματωμένα Πολυμέσα

Αν επιθυμείτε να δείτε αυτό το υλικό, παρακαλούμε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας επιλέγοντας τις κατηγορίες Επίδοσης και Στόχευσης. Τα δεδομένα σας ενδέχεται να μεταφερθούν σε υπηρεσίες τρίτων μέσων όπως τα YouTube, Vimeo, SoundCloud και Issuu.

Προσαρμογή των ρυθμίσεων Cookies